Τα τελευταία χρόνια διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για την ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας στις μικρές ηλικίες. Θέλουμε να παιδιά να διαβάζουν περισσότερα βιβλία. Ελάχιστα συζητείται όμως η ποιότητα των βιβλίων αυτών. Βασίζονται σε μια σύγχρονη αντίληψη του κόσμου, έχουν ενδιαφέροντα θέματα, καλογραμμένα κείμενα, καλαίσθητη εικονογράφηση; Σέβονται το παιδί ως αναγνώστη; Παρότι υπάρχει υπερπαραγωγή τίτλων –διότι το παιδικό βιβλίο θεωρείται εύκολο και αποτελεί για τους εκδότες οικονομικό σωσίβιο -, τα προβλήματα στην τρέχουσα παραγωγή ελληνικών εκδόσεων για παιδιά είναι πολλά: αφόρητος διδακτισμός, ιστορικές ανακρίβειες, έλλειψη πρωτοτυπίας, αντιγραφές, διεκπεραιωτική εικονογράφηση, μιμητισμός ξένων εκδόσεων, επαναλήψεις και κενό επένδυσης στο απαιτητικό είδος των βιβλίων γνώσεων. Ολα αυτά επισήμαναν την περασμένη Τετάρτη, στην ενδιαφέρουσα συζήτηση «Πώς γράφεται ένα κακό παιδικό βιβλίο;» που διοργάνωσε το ηλεκτρονικό περιοδικό «Ο Αναγνώστης» στο Μέγαρο Μουσικής, παιδαγωγοί, πανεπιστημιακοί καθηγητές, συγγραφείς, εικονογράφοι και εκδότες. Οφείλουμε να προσέχουμε τι βιβλία δίνουμε στα παιδιά, γιατί δεν είναι όλα τα βιβλία εξ ορισμού καλά, ήταν το συμπέρασμα. Αξίζει να το θυμόμαστε όταν μας εντυπωσιάζει η αυξανόμενα κακή ποιότητα πολλών σύγχρονων μπεστσέλερ για ενηλίκους. Διότι, πώς να το κάνουμε, το αναγνωστικό γούστο διαμορφώνεται –και η αρχή γίνεται στην παιδική ηλικία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ



