Στο άρθρο μου την ημέρα των εκλογών (25/1) είχα διερωτηθεί αν έρχεται Αρμαγεδδών (βλέπε, Αποκάλυψη) εξωτερικού και εσωτερικού. Για τον πρώτο οι ανά τον πλανήτη σφαγές από τους τζιχαντιστές γενικεύονται, ενώ η Τουρκία απειλεί και πάλι Ελλάδα και Κύπρο. Για τον Αρμαγεδδώνα εσωτερικού υπήρξε συνέργεια κακών οιωνών και ανθρώπινης δράσης. Την πτώση του πολεμικού αεροπλάνου σε ασκήσεις στην Ισπανία με τραγικό θάνατο δύο ελλήνων πιλότων ακολούθησαν το πυκνότερο αφρικανικό νέφος που εισπνεύσαμε ποτέ και η βιβλική νεροποντή με πλημμύρες και καταστροφές με επίκεντρο την Αρτα, γενέτειρα του Πρωθυπουργού. Ταυτόχρονη λαίλαπα αποφάσεων από ασυγκράτητου μένους υπουργούς που γκρεμίζουν πολλά από όσα θετικά, με οδυνηρές θυσίες του λαού, επετεύχθησαν από προκάτοχες κυβερνήσεις που σύντομα θα εξαφανίσουν το πρωτογενές πλεόνασμα. Αποκορύφωμα, η συμβολικής σημασίας πρώτη σύγκρουση με τους κ.κ. Σουλτς και Ντάισελμπλουμ. Πρόλαβαν διαδοχικά Δραγασάκης και Τσίπρας να παρέμβουν πυροσβεστικά και καθησυχαστικά, για να ακολουθήσει όμως η απογοήτευση από τα προς το παρόν άκαρπα ταξίδια Πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών.
Ηδη πάντως, με τη συμβολή και του «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», τα δημόσια ταμεία αδειάζουν και τα τεράστια ελλείμματα είναι και πάλι προ των πυλών, παρά τις αντίθετες κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις του κ. Βαρουφάκη περί εγγυημένων πλεονασματικών προϋπολογισμών. Φεβρουάριο και Μάρτιο είναι προϋπολογισμένες δαπάνες 18 δισ. ευρώ έναντι 6,4 δισ. προβλεπόμενων εσόδων, τρύπα 12 δισ. ευρώ.
Αν προστεθούν και τα 11 δισ. ευρώ που θα έχει το κόστος των επαγγελιών της Θεσσαλονίκης, το έλλειμμα θα υπερβεί τα 20 δισ. Αυτό δεν θα μπορεί πια να καλυφθεί ούτε από τα υπόλοιπα δανείων της τρόικας που τα απαρνηθήκαμε ούτε και από τις αγορές που αρνούνται να χορέψουν πεντοζάλη. Εν τω μεταξύ η ρευστότητα των τραπεζών στεγνώνει, τα δάνεια δεν εξοφλούνται, οι απελπισμένοι αλλά και οι μπαταξήδες οφειλέτες αναμένουν να εφαρμοσθεί σεισάχθεια στα χρέη τους και μόνη προσωρινή ελπίδα απομένει η έκτακτη συνέχιση χορήγησης ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά με άρνησή της να δέχεται πια ελληνικά κρατικά ομόλογα. Παραμένει άκαμπτη η απαίτηση του Ευρωγκρούπ για να τηρήσει η Ελλάδα τις δεσμεύσεις της απέναντι στην τρόικα.
Και το χειρότερο:
Ανακοινώθηκε ενθουσιωδώς ο τερματισμός των αποκρατικοποιήσεων, η ματαίωση τεράστιων ξένων επενδύσεων που είχαν δρομολογηθεί και αναπόφευκτα τερματίζεται κάθε προσδοκία για νέες παραγωγικές επενδύσεις, που μόνες αυτές δημιουργούν πρόσθετο εισόδημα, περισσότερα φορολογικά έσοδα και προπαντός νέες θέσεις εργασίας για το ενάμισι εκατομμύριο των μάταια αναζητούντων εργασία. Πώς να εμπιστευθούν πια μια τόσο αναξιόπιστη χώρα; Μόνη βάσιμη προσδοκία κατά της ανεργίας η επαναπρόσληψη των απομακρυνθέντων από το Δημόσιο, τη βασική σταθερά του πελατειακού κράτους, το οποίο υποτίθεται ότι θα καταργείτο. Βέβαια υπάρχει ο δοκιμασμένος δρόμος που ακολούθησε ο Ανδρέας Παπανδρέου με βαθμιαία κυβίστηση, που ήδη άρχισε. Μόνο που ο χρόνος είναι ελάχιστος και δει δη χρημάτων. Προέχει δε η άμεση οικονομική βοήθεια προς τους καταστραφέντες από τη θεομηνία, έστω και αν αναβληθούν οι γενναιοδωρίες Στρατούλη και Κατρούγκαλου.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
