«Εννοιες όπως η Kerneuropa, η Ευρώπη a la carte ή μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων δεν συνάδουν με τους ιδρυτικούς σκοπούς της ενωμένης Ευρώπης» λέει στο «Βήμα» ο Ούλριχ Μπρίκνερ, καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στην έδρα Ζαν Μονέ στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια και στο Βερολίνο.

«Ιδανικά, οι Ευρωπαίοι πρέπει να βρίσκουμε κοινούς παρονομαστές, κοινά συμφέροντα και κοινές ιδέες για να προχωρήσουμε. Η ΕΕ αποτελείται από κυρίαρχα κράτη που θέλουν να επωφεληθούν από την ένταξη σε μια διαρκώς στενότερη Ενωση με αυξανόμενη αλληλεξάρτηση. Το τίμημα βεβαίως είναι η μειωμένη αυτονομία και η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων (όπως η νομισματική πολιτική) σε ένα υπερεθνικό, ευρωπαϊκό επίπεδο διακυβέρνησης.
Αλλά κάθε κράτος δείχνει διαφορετική όρεξη για περαιτέρω ολοκλήρωση. Αυτό καθιστά την ΕΕ ένα έργο εν προόδω, ένα μόνιμο εργοτάξιο» τονίζει ο καθηγητής Μπρίκνερ.
Και εξηγεί: «Ορισμένα μέλη είναι πρόθυμα να πληρώσουν το τίμημα της απώλειας της αυτονομίας και προτείνουν έναν πυρήνα σε ορισμένους τομείς. Αυτό είναι ήδη πραγματικότητα στην ΕΕ με κλαμπ εντός του κλαμπ, όπως η Συνθήκη Σένγκεν, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), και φυσικά η ίδια η ευρωζώνη».

Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα με την Kerneuropa; «Είναι προβληματική, αν ο πυρήνας ορίζεται ως αποκλειστική ομάδα μελών που δεν δέχονται νέα μέλη, αν είναι πρόθυμα και ικανά να ενταχθούν. ‘Η, ακόμη χειρότερα, αν η ομάδα του πυρήνα θεωρεί τον εαυτό της σαν διευθυντήριο που εξουσιάζει την Ενωση στο σύνολό της. Από την άλλη πλευρά, είναι δύσκολο να βρούμε σοβαρή απάντηση στο ερώτημα γιατί μη μέλη θα πρέπει να έχουν λόγο σε φορείς στους οποίους δεν είναι πρόθυμα να συμμετάσχουν, π.χ. η Βρετανία στην ευρωζώνη» απαντά ο συνομιλητής μας.