Είναι από τις ευχάριστες εκπλήξεις των διακοπών: βιβλία αφημένα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου από προηγούμενους ενοίκους. Βρήκα εφέτος στη Σαντορίνη το αυτοβιογραφικόΤζόζεφ Αντοντου Σάλμαν Ρούσντι και τηνΚλέφτρα των βιβλίωντουMάρκους Ζούσακ, τυπωμένα στην Αυστραλία. Βιβλία προβεβλημένα και γνωστά, μεταφρασμένα και τα δύο στα ελληνικά – δεν υπήρχε η χαρά της ανακάλυψης ενός άγνωστου τίτλου που έχει ταξιδέψει από μακριά.
Στην εποχή των παγκοσμιοποιημένων εκδόσεων και των πολυεθνικών εκδοτικών ομίλων, τέτοια ξαφνιάσματα μειώνονται. Παρ’ όλα αυτά, αυτά τα διαβασμένα και κληροδοτημένα βιβλία των διακοπών, με ψιλή άμμο χωμένη βαθιά στη ράχη τους, προσφέρουν τη χαρά ότι το βιβλίο ζει, ταξιδεύει, αλλάζει χέρια, κινείται, συνδέει τους αναγνώστες σε κοινότητες. Οι υποστηρικτές του έντυπου βιβλίου ισχυρίζονται ότι δεν μπορείς να απολαύσεις την ανάγνωση ενός ηλεκτρονικού βιβλίου στην παραλία.
Οι θιασώτες του ψηφιακού βιβλίου διαφωνούν. Λένε πως φορτώνεις στην ταμπλέτα δεκάδες τίτλους, δεν μεταφέρεις βάρος στις μετακινήσεις σου και δεν ξεμένεις ποτέ από υλικό για διάβασμα. Δεν μπορείς όμως να αφήσεις ένα ψηφιακό βιβλίο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου φεύγοντας. Αυτή είναι μια σχέση αναγνωστικής συνενοχής που μόνο τα έντυπα βιβλία έχουν το προνόμιο να δημιουργούν και παραμένει ένα γοητευτικό και κοινωνικό κομμάτι της αναγνωστικής εμπειρίας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
