Τα μηνύματα…

Αυτές οι ευρωεκλογές στη χώρα μας δεν συνδέονται με το μέλλον της Ευρώπης και το δικό μας μέλλον σε αυτήν. Αλλά με τα «μηνύματα» που θα εκπέμψουν οι ψηφοφόροι προς τα κόμματα. Ουσιαστικά ζούμε προεκλογικό κλίμα εθνικών εκλογών, παρά το γεγονός –το γνωρίζουν τα κόμματα –ότι και σε αυτές τις ευρωεκλογές η ψήφος είναι «χαλαρή» και η αποχή πιθανόν μεγάλη, λόγω και των αυτοδιοικητικών εκλογών της επόμενης Κυριακής.

Πρώτος άνοιξε το «παιχνίδι» ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζοντας τις ευρωεκλογές δημοψήφισμα κατά της κυβέρνησης. Δήλωσε ότι αν έλθει πρώτο κόμμα, με διαφορά από τη ΝΔ που την αυξομειώνει συνεχώς, θα θέσει θέμα εκλογών…

Τη σκυτάλη πήρε η ΝΔ και έτσι ξαναζούμε έναν νέο διμέτωπο προεκλογικό αγώνα. Ο κ. Σαμαράς, αξιοποιώντας το αξίωμα του Πρωθυπουργού και μονοπωλώντας το πρωτογενές πλεόνασμα, την επιτυχή έξοδο στις αγορές και τα πρώτα μηνύματα ανάκαμψης της οικονομίας, δίνει τη δική του μάχη για την «πρωτιά».

Στο προεκλογικό κλίμα που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικά θεμιτή και κατανοητή η μάχη του κ. Σαμαρά, όχι όμως και η «φιέστα» με το πυροτέχνημα για αναθεώρηση του Συντάγματος. Πυροτέχνημα, πρώτον, διότι είναι άσχετο θέμα με τις ευρωεκλογές και, δεύτερον, διότι ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν «χαραμίζεται» σε προεκλογικές κονταρομαχίες.

Και το ΠαΣοΚ; Τιμωρήθηκε «επαρκώς» στις διπλές εκλογές του 2012 για το Μνημόνιο και τις συνέπειές του στην κοινωνία, παρά το γεγονός ότι πληθαίνουν με το πέρασμα του χρόνου οι πολίτες που θεωρούν αναπόφευκτη την προσφυγή στην τρόικα για την αποτροπή της χρεοκοπίας.

Μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 συνέπραξε με τη ΔΗΜΑΡ στον σχηματισμό της κυβέρνησης υπό τον κ. Σαμαρά. Και όταν η ΔΗΜΑΡ ύστερα από έναν χρόνο αποχώρησε από την κυβέρνηση για την ΕΡΤ και όχι για το Μνημόνιο, το ΠαΣοΚ παρέμεινε.

Γιατί; Για να «επιβάλει» τη «σοσιαλιστική πολιτική» του; Γνώριζε ότι μετείχε σε μια κυβέρνηση με «ειδική αποστολή» την ολοκλήρωση εφαρμογής των αντιλαϊκών Μνημονίων. Θυσίασε τη δική του πολιτική για να αποτραπεί ένα ντόμινο εκλογικών αναμετρήσεων και να συμπράξει στην έξοδο από την κρίση…

Και τώρα που η έξοδος είναι ορατή, ζούμε, δημοσκοπικά, το εξής παράδοξο. Να χάνουν οπαδούς και η ΔΗΜΑΡ που έφυγε και το ΠαΣοΚ που έμεινε, και να επιβραβεύεται, ουσιαστικά, με λιγότερες απώλειες η ΝΔ, η οποία από την αντιμνημονιακή υστερία τα πρώτα χρόνια μετεξελίχθηκε, ως κυβέρνηση, σε πιστό υπηρέτη της εφαρμογής των Μνημονίων! Αφού οι ευρωεκλογές ταυτίζονται, από όλα τα κόμματα, με εθνικές εκλογές, σωστά –ανεξάρτητα από τη διατύπωση –ο κ. Βενιζέλος συνδέει το αποτέλεσμα με την παραμονή του ΠαΣοΚ στην κυβέρνηση.

Οι έντονες αντιδράσεις από κόμματα, αναλυτές και δημοσιογράφους δεν εκφράζουν ανησυχία για την πολιτική σταθερότητα αλλά στοχεύουν στη διάλυση του ΠαΣοΚ.

Τον τελικό λόγο θα τον έχουν οι ψηφοφόροι σε δύο βασικά ερωτήματα.

Το πρώτο του ΣΥΡΙΖΑ: Ανατροπή της κυβέρνησης και εκλογές;

Το δεύτερο του ΠαΣοΚ: Ολοκλήρωση της τετραετίας με αυτή την κυβέρνηση και με ισχυρό ΠαΣοΚ ή «τσόντα» και «ουρά» της ΝΔ;

Το δεύτερο δεν είναι εκβιαστικό δίλημμα. Είναι ερώτημα συνακόλουθο του πρώτου, με το οποίο άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ τον προεκλογικό αγώνα.