Ας μιλήσουμε για ΟΥΦΟ. Οχι αυτά. Τα άλλα, τα κανονικά. Αλλωστε η πολιτική ορθότητα των καιρών μας απαγορεύει τέτοιου τύπου χαρακτηρισμούς. Εμείς οι σαραντάρηδες, η γενιά που μεγάλωσε με τις αποστολές του Μόλντερ και της Σκάλι, ζούμε τα τελευταία 24ωρα μεγάλες στιγμές. Στην Αμερική για πρώτη φορά από το 1966, αξιωματούχοι του Πενταγώνου προσήλθαν ενώπιον υποεπιτροπής του Κογκρέσου για τα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα, που πια όμως δεν λέγονται UFO (Unidentified Flying Objects), αλλά UAP (Unidentified aerial phenomena). (Για λόγους συναισθηματικούς αλλά και γλωσσικής ευκολίας, ας κρατήσουμε τον προηγούμενο όρο.) Οι μέρες λοιπόν που διανύουμε θα μπορούσαν να θεωρηθούν και μέρες δικαίωσης για εκείνον τον συγγενή ή φίλο που επιμένει δεκαετίες τώρα πως τα ΟΥΦΟ ούτε προϊόν παραισθήσεων είναι, ούτε απαραιτήτως η χαρά του συνωμοσιολόγου.
Μισό αιώνα είχε να συζητηθεί ανοιχτά το θέμα. Και σε αυτές τις πέντε δεκαετίες θεσμικής σιωπής, η φαντασία του κόσμου, υποβοηθούμενη από τους θριάμβους ή και τη γραφικότητα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, έμαθε να καλπάζει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
