Από το 1974 και μετά, οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Γαλλία παρουσίασαν πρωτοφανή ανάπτυξη. Η προσωπική επαφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον γάλλο τότε πρόεδρο Ζισκάρ ντ’ Εστέν βοήθησε στην ενδυνάμωση των πολιτικών και αμυντικών σχέσεων – σε μια περίοδο που η Αθήνα αναζητούσε στηρίγματα έναντι του διευρυνόμενου τουρκικού αναθεωρητισμού. Η δε καταβαράθρωση της εικόνας των ΗΠΑ εξαιτίας της στάσης τους στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο καθιστούσε αναγκαία τη διαφοροποίηση από την άκριτη συμπαράταξη με τις αμερικανικές επιλογές.
Ενα από τα σημαντικότερα οφέλη για το Παρίσι από εκείνη την επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν η είσοδος της Γαλλίας στα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα. Οι πύραυλοι Exocet και τα μαχητικά αεροσκάφη Mirage αποτέλεσαν δύο εμβληματικά συστήματα που εντάχθηκαν στο ελληνικό οπλοστάσιο και προσέφεραν συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής. Αναμφίβολα, οι επιλογές αυτές δεν πραγματοποιήθηκαν με αμιγώς στρατιωτικά κριτήρια. Η πολιτική παράμετρος υπήρξε κομβική, όπως άλλωστε συνήθως συμβαίνει σε ετεροβαρείς σχέσεις, στις οποίες η μία πλευρά προσέρχεται από θέση αδυναμίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
