Οι περισσότεροι από εμάς, εν αναμονή της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ αλλά και αμέσως μετά, εστιάσαμε στις αμιγώς οικονομικές συνέπειες που θα είχε η εκλογή του.
Στους δασμούς που θα επιβάλει, στον επαναπροσδιορισμό του παγκόσμιου εμπορίου, στο αν το Πεκίνο ως αντίδραση θα αναγκαστεί να αφήσει τους BRICS να μετατραπούν σε ένα νομισματικό σύστημα τύπου Bretton Woods με το γουάν στο επίκεντρο, στην οικονομική πίεση στις κυβερνήσεις διά της απαίτησης για αύξηση των αμυντικών δαπανών στις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ κ.λπ.
Πιθανότατα όμως οι πιο ολέθριες συνέπειες που θα αντιμετωπίσει ο πλανήτης από το πέρασμα Τραμπ θα είναι οι πολιτικές. O Tραμπ δεν έκρυψε ποτέ ποιες είναι οι ιδέες του και είναι προφανές ότι στο πλαίσιο της θητείας του θα θελήσει να αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στον πλανήτη. Θα θελήσει να αφήσει πίσω του την «κληρονομιά» του και τους συνεχιστές του.
Οι θέσεις του Τραμπ δεν είναι μόνο ακροδεξιές σε πολλές εκφάνσεις της πολιτικής, όπως τα ζητήματα ταυτότητας και δικαιωμάτων ή το Μεταναστευτικό, αλλά είναι αυτό που θα λέγαμε «αντισυστημικές».
Η απόλυτη επικράτησή του δεν συνθλίβει μόνο τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, δεν βάλλει ευθέως μόνο ενάντια σε κάθε προοδευτική κυβέρνηση στην Ευρώπη, αλλά ρίχνει τη σκιά της πάνω σε οτιδήποτε mainstream πολιτικό, είτε είναι αριστερό είτε ακόμη και δεξιό.
Ο μεγάλος πολιτικός κίνδυνος με τον Τραμπ είναι ο αντισυστημισμός να κανονικοποιηθεί ή ακόμη περισσότερο να μετατραπεί σε ένα «ρεύμα» ή σε μια μόδα. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος γιατί αυτά τα ρεύματα εξαπλώνονται με ασύλληπτη ταχύτητα και η κλίμακά τους είναι παγκόσμια.
Οι δεξαμενές δε των αντισυστημικών δυνάμεων έχει αποδειχθεί ότι συγκοινωνούν, οι ψηφοφόροι που τις στηρίζουν δεν έχουν μια συγκροτημένη πολιτική ταυτότητα, δεν είναι ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. Μετακινούνται με χαρακτηριστική ευκολία από ένα αριστερό αντισυστημικό κόμμα σε ένα δεξιό αντισυστημικό.
Αυτός ο ενιαίος άξονας που διαμορφώνεται θα απειλήσει συνολικά τα συστημικά κόμματα και η μάχη δεν θα είναι μια μάχη προοδευτικών και συντηρητικών ιδεών αλλά μια μάχη μεταξύ κοινής λογικής και παραφροσύνης.
To Τrump effect έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται και στην ελληνική πολιτική σκηνή… Αρκεί να δει κανείς τα ποσοστά που συγκεντρώνουν κόμματα δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας και αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τις επώδυνες διαπιστώσεις, έρχονται και τα πιεστικά ερωτήματα. Πώς αντιμετωπίζεται ο ανορθολογισμός;
Η εύκολη αλλά για το κοινό καλό επικίνδυνη λύση είναι μια πολιτική δύναμη να «μιμηθεί» στοιχεία του τραμπισμού για να περιορίσει τις απώλειές της. Η άλλη επιλογή είναι, απέναντι στον εύλογο φόβο, οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις να ριχτούν χωρίς περιδινήσεις σε έναν θαρραλέο αγώνα υπεράσπισης της κοινής λογικής. Σε έναν αγώνα που θα είναι διαρκείας.