Δεν είχαν σταματήσει οι δολοφονικές επιθέσεις τζιχαντιστών στη Γαλλία και σ’ αυτές ήρθαν να προστεθούν οι επίσης απεχθείς και βάρβαρες δολοφονίες στη Βιέννη. Και αύριο ποιος ξέρει πού αλλού. Κανείς δεν είναι σίγουρος τι μπορεί να του συμβεί ανά πάσα στιγμή. Η δίκαιη οργή των ευρωπαίων πολιτών ξεχειλίζει. Ο φόβος πλέον επεκτείνεται παντού. Πώς να αντιδράσει η Ευρώπη; Να αντιπαραθέσει τις αξίες της σ’ αυτές των δολοφόνων. Μέχρι εδώ συμφωνούμε όλοι. Πώς όμως υπερασπίζεται κανείς αυτές τις αξίες; Εδώ ξεκινούν οι μεγάλες διαφορές.
Από τη μια στέκονται όσοι στην απύθμενη βία και το μίσος των δολοφόνων αντιπαραθέτουν τη φτώχεια, την αποικιοκρατία, τα κοινωνικά γκέτο στα οποία ζουν οι μουσουλμάνοι. Λες και όλοι οι πτωχοί γίνονται δολοφόνοι ή λες και οι δολοφόνοι είναι όλοι πτωχοί. Από την άλλη στοιχίζονται αυτοί που ζητούν να εκδιωχθούν από την Ευρώπη όλοι όσοι δεν αποδέχονται «μέχρι κεραίας τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αποχή από τη βία, τη δημοκρατία». Ζητούν δηλαδή να απαντήσει η Δημοκρατία με βαρβαρότητα στη βαρβαρότητα των δολοφόνων. Το πρόβλημα δεν επιλύεται ούτε με μεγάλες λέξεις για την Ευρώπη της ανοχής, ούτε με την επίκληση της αστυνομίας της σκέψης και της δυναμικής απάντησης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
