Θα έλεγε κανείς ότι ο Τζόρτζιο Αρμάνι (Giorgio Armani) έζησε μια πλήρη σε ημέρες και γεμάτη από δημιουργία και δράση ζωή, παρότι δεν πρόλαβε για λίγες μόνο ημέρες να γιορτάσει τα 50 χρόνια από τη δημιουργία της επιχειρηματικής αυτοκρατορίας του.
Ο σχεδιαστής με την ανεξάντλητη έμπνευση που έκανε το όνομά του συνώνυμο της ιταλικής υψηλής ραπτικής πέθανε την περασμένη Πέμπτη στο σπίτι του στο Μιλάνο, την πόλη της Βόρειας Ιταλίας που χάρη σ’ αυτόν έχει κλέψει εδώ και δεκαετίες από το Παρίσι τον τίτλο της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας της μόδας.
Η ζωή του
Αρμενικής καταγωγής σύμφωνα με το περιοδικό «Vogue», ο Τζόρτζιο Αρμάνι γεννήθηκε το 1934 στη Πιατσέντσα. Γιος λογιστή εταιρείας μεταφορών, πέρασε τα παιδικά του χρόνια μέσα στη φτώχεια, ενώ υπέστη σοβαρά εγκαύματα, που παραλίγο να του στοιχίσουν τη ζωή, όταν τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εξερράγη οβίδα με την οποία έπαιζε.
Ως μαθητής Λυκείου στο Μιλάνο καταγοητεύθηκε από τα μυθιστορήματα του σκωτσέζου γιατρού και συγγραφέα Τζόζεφ Κρόνιν και είχε αποφασίσει να σπουδάσει κι αυτός γιατρός. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, αλλά στο τρίτο έτος διέκοψε τις σπουδές του για να καταταγεί στον στρατό.
Οταν απολύθηκε δύο χρόνια αργότερα, είχε αποφασίσει να ακολουθήσει άλλον δρόμο. Τα χρόνια ήταν δύσκολα, έπρεπε να βγάλει το ψωμί του, και έτσι το 1957 έγινε πωλητής και διακοσμητής βιτρίνας σε πολυκατάστημα του Μιλάνου. Ταυτόχρονα ανέλαβε την παρουσίαση στην Ιταλία των δημιουργημάτων μιας καινοτόμου φινλανδικής εταιρείας υφασμάτων, ενδυμάτων και επίπλων σπιτιού.
Μεγάλη απώλεια
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ο Αρμάνι προσελήφθη ως σχεδιαστής ανδρικών ενδυμάτων στην εταιρεία Nino Cerruti, ενώ εργαζόταν παράλληλα ως ελεύθερος επαγγελματίας σχεδιάζοντας ρούχα έως και για… δέκα οίκους ανδρικής μόδας ταυτόχρονα, κάποια περίοδο. Η ζωή και η καριέρα του απογειώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας όταν γνώρισε τον αρχιτέκτονα Σέρτζιο Γκαλεότι, με τον οποίο συνδέθηκε προσωπικά αλλά και επαγγελματικά. Διότι ήταν ο Γκαλεότι αυτός που το 1973 τον έπεισε να ανοίξει τη δική του επιχείρηση σχεδίασης ενδυμάτων στο Μιλάνο.
Το 1975 η Armani έγινε ανώνυμη εταιρεία. Η απογείωση είχε ήδη ξεκινήσει. Το 1979, αφού ίδρυσε την Giorgio Armani Corporation, μετέφερε παραγωγή και στις ΗΠΑ ενώ ταυτόχρονα επεκτάθηκε και σε παρεμφερείς κλάδους ιδρύοντας την G. A. Le Collezioni, την Giorgio Armani Underwear and Swimwear και την Giorgio Armani Accessories. Στις αρχές της επόμενης δεκαετίας υπέγραψε σημαντική συμφωνία με τη γαλλική L’Oréal για τη δημιουργία αρωμάτων και καλλυντικών (Armani Beauty), ενώ εισήγαγε στις διεθνείς αγορές την Armani Junior, την Armani Jeans και την Emporio Armani.
Εκανε τη διαφορά
Εντυπωσιακή επικοινωνιακή του έμπνευση ήταν να σχεδιάσει τα κοστούμια της ταινίας «American Gigolo» το 1980. Εκανε τα περίφημα σακάκια μπλέιζερ γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Εδωσε την ευκαιρία στον Ρίτσαρντ Γκιρ να ντυθεί, κατά δική του ομολογία, «για πρώτη φορά καλά». Εδωσε ακόμα και σε πολιτικούς τη δυνατότητα να κάνουν τη διαφορά, τουλάχιστον ενδυματολογικώς.
Σχεδίασε τα κοστούμια για περισσότερες από 100 ταινίες. Το 1985 όμως βίωσε τη μεγαλύτερη απώλεια χάνοντας από AIDS τον σύντροφο και πολυτιμότερο σύμβουλο και συνεργάτη του, τον Σέρτζιο Γκαλεότι. Καταπολέμησε το πένθος με νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ιαπωνία, στους κλάδους των οπτικών και των δώρων (το 1988 και 1989), ενώ φρενήρης ήταν και την επόμενη δεκαετία η επέκταση του ομίλου με τα εγκαίνια δεκάδων καταστημάτων ακριβών και καθημερινών ενδυμάτων καθώς και μιας πληθώρας άλλων καταναλωτικών αγαθών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ κατά κύριο λόγο.
Η μοναξιά της κορυφής
Τα εγκαίνια του πρώτου μικρού καταστήματος Armani στο Πεκίνο έγιναν το 1998. Το 2004 εγκαινιάστηκε στη Σανγκάη το κεντρικό κατάστημα των κινεζικών δραστηριοτήτων του ομίλου, που το 2011 αποτελείτο από περίπου 40 καταστήματα ρούχων. Εν τω μεταξύ στη Δύση η δουλειά του Αρμάνι άρχισε να μπαίνει στα μουσεία – στο περίφημο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης ας πούμε, που τίμησε για πρώτη φορά σχεδιαστή μόδας που βρισκόταν εν ζωή.
Ηδη από το 2001 είχε αναγνωριστεί διεθνώς ως «ο πλέον επιτυχημένος σχεδιαστής ιταλικής καταγωγής». Ακολούθησε τη δεκαετία του 2010 η επέκταση του ομίλου στη Μέση Ανατολή με κομβική την ανέγερση του Armani Hotel στο Μπουρζ Χαλίφα του Ντουμπάι με 39 ορόφους, 160 δωμάτια και σουίτες και 144 σουίτες ξεχωριστές κατοικίες.
Ολα αυτά τα χρόνια ο Αρμάνι είχε εμπλοκή και με τα σπορ ως ιδιοκτήτης της ομάδας μπάσκετ Olympia Milano, αν και φανατικός λάτρης κυρίως του ποδοσφαίρου (υποστήριζε την Ιντερ). Σχεδίασε εξάλλου τις στολές της λονδρέζικης Τσέλσι και άλλων ποδοσφαιρικών ομάδων και βεβαίως της εθνικής ομάδας της Ιταλίας στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του Τορίνο το 2006 και επίσης στους Αγώνες του Λονδίνου το καλοκαίρι του 2012.
Πιο πρόσφατα, το 2021, υπέγραψε πολυετή συμφωνία υποστήριξης της Scuderia Ferrari στους αγώνες ταχύτητας αυτοκινήτου (Formula 1).
Η αποτυχία
Το 2009 είχε καταμετρηθεί ένα δίκτυο 60 καταστημάτων λιανικής με την επωνυμία Giorgio Armani, 11 με την επωνυμία Collezioni Armani, 122 Emporio Armani, 94 A/X Armani Exchange, 1 Giorgio Armani Accessori και 13 Armani Junior σε πάνω από 37 χώρες. Το 2017 ο ετήσιος τζίρος του ομίλου έφθασε στα 1,6 δισ. δολάρια και η προσωπική περιουσία του Αρμάνι στα 8,1 δισ. δολάρια.
Πέρυσι, σύμφωνα με το Forbes, η αποτίμηση της προσωπικής περιουσίας του πολυβραβευμένου σχεδιαστή είχε αγγίξει τα 12,1 δισ. δολάρια. Τη μεγαλύτερη ηθική αμοιβή έλαβε το 2021, όταν του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος του Ιππότη του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας.
Αλλά τι σημασία είχαν όλα αυτά για τον διάσημο σχεδιαστή; «Η αδυναμία μου να εμποδίσω τον θάνατο του Σέρτζιο Γκαλεότι ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία στην καριέρα μου», είχε ήδη από το 2015 εκμυστηρευθεί δημοσίως.
