Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός Ρομπ Ράινερ ο οποίος μαζί με την σύζυγό του, φωτογράφο Μισέλ Σίνγκερ Ράινερ, δολοφονήθηκαν στο σπίτι τους στο Λος Αντζελες, είναι γνωστός, κυρίως, ως σκηνοθέτης μεγάλων επιτυχιών του αμερικανικού κινηματογράφου. Αλλά είναι και από τους πιο υποτιμημένους.
Παρότι ασχολήθηκε με σχεδόν όλα τα είδη του κινηματογράφου, οδηγώντας πολλούς συντελεστές του στα Οσκαρ, ο ίδιος μετρούσε μόνο μία υποψηφιότητα, ως παραγωγός της ταινίας «Ζήτημα τιμής» (1991) την οποία και σκηνοθέτησε. Επίσης, το 1987, Ράινερ μαζί με τους Μάρτιν Σάφερ, Άντριου Σάινμαν, Γκλεν Πάντνικ και Άλαν Χορν ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής, την Castle Rock Entertainment, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην ανάπτυξη της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ.
Μέινστριμ επιτυχίες και καλτ αριστουργήματα
Πιο συγκεκριμένα, ο Ρομπ Ράινερ βρέθηκε στο πικ του στις δεκαετίες του 1980 και του 1990: ταινίες του όπως οι «Στάσου πλάι μου» (Stand by me, 1985), «Οταν ο Χάρι γνώρισε την Σαλι» (When Harry met Sally, 1989), «Μίζερι» (Misery, 1990) και «Τρελές ιστορίες έρωτα και φαντασίας» (The Princess Bride, 1987) υπήρξαν τεράστιες καλλιτεχνικές και εμπορικές επιτυχίες, ενώ η πρώτη του κινηματογραφική ταινία, το «This is Spinal Tap» (1984) κρατά μια θέση ανάμεσα στα πιο χαρακτηριστικά cult movies του αμερικανικού σινεμά όλων των εποχών.
Με τον Ρίβερ Φίνιξ στα γυρίσματα του «Στάσου πλάι μου»
Αγαπημένος της αμερικανικής οικογένειας
Ωστόσο, πολύ πριν από αυτές τις επιτυχίες, το πρόσωπο του Ρομπ Ράινερ ανήκε στα πιο αναγνωρίσιμα της Αμερικής και ο λόγος ήταν η εξαιρετικά δημοφιλής κωμική σειρά «All in the family» στην οποία Ράινερ έπαιξε καθ’ όλη σχεδόν την διάρκεια της δεκαετία του 1970 μπαίνοντας έτσι σε εβδομαδιαία βάση στα σπίτια όλης της Αμερικής.
Ως ηθοποιός (αριστερά) με το βασικό επιτελείο των πρωταγωνιστών της σειράς «All in the family»
Ακόμα και σήμερα, το «All in the family» που βγήκε στον αέρα το 1971 και έκλεισε τον κύκλο του το 1979, θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα οικογενειακά sitcom στην ιστορία της Αμερικανικής τηλεόρασης, ενώ ο ρόλος του Μάικ «Μίτχεντ» Στίβιτς που εκεί κρατούσε ο Ράινερ τον οδήγησε πέντε φορές στις υποψηφιότητες των ΕΜΜΥ. Ο Ράινερ κέρδισε δύο φορές το βραβείο, το 1974 και το 1978, στην κατηγορία του Β’ ρόλου. Πολλά χρόνια αργότερα, το 2024 θα ήταν και πάλι υποψήφιος για ΕΜΜΥ ως δημιουργός του τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ «Albert Brooks: Defending your life» (2023) που σκηνοθέτησε και παρήγαγε.
Spinal Tap: ένα mockumentary σταθμός
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, παράλληλα με την υποκριτική, ο Ρομπ Ράινερ άρχισε να εισχωρεί στα βαθιά νερά της σκηνοθεσίας. Αφετηρία του σε αυτόν τον τομέα ήταν η δραματική τηλεταινία «Sonny Boy» το 1974. Μια δεκαετία αργότερα, με την πρώτη κινηματογραφική ταινία του, «This is Spinal Tap», o Ράινερ έγραψε ιστορία καταθέτοντας την πιο «λοξή» ματιά πάνω στην αμερικανική μουσική βιομηχανία, που έχει καταγραφεί ποτέ σε ταινία. Αυτή η ταινία (που δεν είχε ποτέ εμπορική διανομή στην χώρα μας) λατρεύτηκε εντός Αμερικής και μάλιστα, η τραγική ειρωνεία είναι ότι φέτος ο Ράινερ είχε επιστρέψει σε αυτή με ένα sequel, το «Spinal Tap II: The End Continues» που παίχτηκε στις αμερικανικές αίθουσες τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε.
Σκηνοθετώντας την ταινία «Τρελές ιστορίες έρωτα και φαντασίας»
Ο ψεύτικος οργασμός της Μεγκ Ράιαν
Γεννημένος στις 6 Μαρτίου του 1947 στη Νέα Υόρκη, ο Ρομπ Ράινερ οφείλει την καλλιτεχνική φλέβα του στους γονείς του, τον εξίσου διάσημο σκηνοθέτη, σεναριογράφο, παραγωγό και ηθοποιό Καρλ Ραινερ (1922-2020) και της κωμικού Εστέλ Ράινερ (1914-2008). Μάλιστα, ο ίδιος ο Ράινερ χρησιμοποίησε την μητέρα του σε ταινία του χαρίζοντάς της την πιο διάσημη, ίσως σκηνή της καριερας της: στην ταινία «Όταν ο Χάρι γνώρισε την Σάλι», η Εστέλ Ράινερ είναι η πελάτισα στην καφετέρια όπου η Μεγκ Ράιαν παριστάνει ότι έρχεται σε οργασμό, αφήνοντας άφωνο τον Μπίλι Κρίσταλ. Η ατάκα της «Θα πάρω ότι πήρε κι αυτή» (εννοώντας την Ράιαν) είναι ανθολογίας.
Με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και τον Τζον Φαβρό στον «Λύκο της Wall Street» του Μάρτιν Σκορσέζε
Το cameo στον «Λύκο της Wall Street»
Οσο για τον ίδιο, η ηθοποιία δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Ο στρογγυλοπρόσωπος με το χαρακτηριστικό μούσι Ράινερ από κάποια στιγμή και μετά και ενώ ήταν πλέον σκηνοθέτης, έκανε σύντομα περάσματα από διάφορες ταινίες κρατώντας χαρακτηριστικούς ρόλους. Πολλοί ίσως να τον θυμούνται στον πολύ μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο του λογιστή πατέρα του ήρωα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο «Λύκο της Wall Street» του Μάρτιν Σκορσέζε.
