Η γιαγιά μου έφτιαχνε τους καλύτερους λουκουμάδες. Τους ετοίμαζε στο λεπτό, εκεί που καθόμασταν όλοι μαζί και αποζητούσαμε κάτι γλυκό. Ακόμη θυμάμαι την ταχύτητα με την οποία τους δούλευαν τα χέρια της.

Κρατούσε τη ζύμη από το ένα, το κουτάλι από το άλλο και κατευθείαν έπεφταν σε μικρά, ολοστρόγγυλα μπαλάκια στο καυτό λάδι. Μοναδικά συνοδευτικά το μέλι (βανίλια Βυτίνας) και καρύδια, αμφότερα από το χωριό που υπήρχαν σε αφθονία στα ντουλάπια μας.

Μεγαλώνοντας λοιπόν, δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου να αγοράσω από κατάστημα αυτό το γλυκό, το τόσο συνδεδεμένο με το σπίτι και τις οικογενειακές στιγμές.

Ξαφνικά όμως οι λουκουμάδες έγιναν κάτι σαν τάση. Ναι, πάντοτε τους βρίσκαμε στα πανηγύρια στα χωριά, αλλά χωρίς να το καταλάβουμε έγιναν το επιδόρπιο των γάμων και το κέρασμα στην ταβέρνα.

Τους βουτήξαμε στη σοκολάτα, τους γεμίσαμε με πραλίνες, τους κάναμε αλμυρούς, τους ψάχναμε με μανία στα μαγαζιά των νησιών. Κι έχω να πω ότι δύσκολα βρίσκεις πραγματικά καλούς λουκουμάδες -πιστέψετε με, το έχω ψάξει.

Γι’ αυτό και όποτε επισκέπτομαι καταστήματα όπως ο Μπαλατσούρας στο Αιγάλεω, νιώθω μια περίεργη χαρά. Ένα μαγαζί που λειτουργεί από το 1930, περνώντας από γενιά σε γενιά, με συνταγή που δεν πειράχτηκε ποτέ και σταθερή πελατεία τον κόσμο της γειτονιάς και των πέριξ που μεγάλωσαν με τη συγκεκριμένη λιχουδιά.

Οι διάσημοι λουκουμάδες του παππού Γιώργου και της γιαγιάς Κούλας

Η ιστορία ξεκινά με τον παππού Γιώργο και τη γιαγιά Κούλα, όταν το Αιγάλεω ήταν ακόμη περιοχή με δάση και χωράφια και εκείνοι ζούσαν την οικογένεια τους από τα κοπάδια τους που έβοσκαν στην Ιερά Οδό με Θηβών.

Αντιλαμβανόμενος ο Γιώργος Μπαλατσούρας ότι η περιοχή άρχισε να αλλάζει, έκανε το επόμενο βήμα και ξεκίνησε να πουλάει γάλα από τα ζώα τους, ρυζόγαλο και κρέμες -προϊόντα που πωλούνται ακόμη και σήμερα με τις ίδιες συνταγές και την απαράλλαχτη ποιότητα. Φόρτωνε τα προϊόντα σε καροτσάκι, σε ποδήλατο ή σε άμαξα και γύριζε το Αιγάλεω μέχρι να γίνει γνωστός σε κάθε στενό.

Η γιαγιά Κούλα, στο πόστο από το 1946 μέχρι το 2008, έγινε το σταθερό, αναγνωρίσιμο πρόσωπο της επιχείρησης. Μάλιστα, η ποδιά της υπάρχει ακόμη στο κατάστημα σε περίοπτη θέση.

Αργότερα μπήκε στη δουλειά η επόμενη γενιά, ο Ζήσης, ο Γιάννης και η Χρυσούλα και σήμερα, ο εγγονός Γιώργος, αποτελεί την τρίτη γενιά.

Η ομάδα του πλέον μετρά 11 εργαζόμενους πολλοί εκ των οποίων αποτελούν μέρος της οικογένειας, όπως η Χριστίνα, που βρίσκεται εκεί επί τρεις δεκαετίες. Η μητέρα του, η Δήμητρα, φτιάχνει ακόμη γλυκά κουταλιού που σερβίρονται μαζί με τους λουκουμάδες.

Παράδοση και ποιότητα στο σήμερα

Το προϊόν παραμένει ίδιο με εκείνο που δοκίμασαν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχή, φτιαγμένο με νερό, μαγιά και αλεύρι από μύλους στη Θήβα. Το ζυμάρι ξεκουράζεται όσο χρειάζεται και τηγανίζεται σε καθαρό λάδι που αλλάζει συχνά. Η διαδικασία είναι σταθερή και δεν σηκώνει ευκολίες και λοξοδρομήσεις. Οι μεγάλες κατσαρόλες φαίνονται από τον δρόμο και οι ψήστες δουλεύουν ασταμάτητα.

Ο λουκουμάς του Μπαλατσούρα είναι μικρός, στρογγυλός και ζυγισμένος σωστά. Τραγανός απέξω, μαλακός μέσα, μελωμένος τόσο όσο για να μην πέφτει βαρύς και να μην αφήνει την χαρακτηριστική «λαδίλα» στο στόμα. Το μέλι είναι ελληνικό και πέφτει μπόλικο από πάνω, ενώ για πασπάλισμα έχουμε κανέλα ή ζάχαρη άχνη.

Φυσικά, επειδή τιμούμε την παράδοση, αλλά είμαστε παράλληλα και μοντέρνοι άνθρωποι, υπάρχουν πολλά toppings για να καλύπτουν πολλαπλά γούστα. Πραλίνες με διάφορες γεύσεις όπως bueno, λευκή σοκολάτα και πλήθος από γαρνιτούρες, από φιστίκι Αιγίνης μέχρι καρύδα και καραμελωμένους ξηρούς καρπούς. Μπορείς να προσθέσεις παγωτό, αν θέλεις κάτι πιο πλούσιο.

Τέλος, για μοίρασμα -και δικαιολογία να τρώμε περισσότερα-, τα μικρότερα σε μέγεθος λουκουμαδάκια, αποτελούν πρόταση του μαγαζιού. Μάλιστα, τρώγονται άνετα και την επόμενη μέρα, χωρίς να χρειάζονται ζέσταμα.

Κοντά στα 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας προφανώς και κάτι κάνουν σωστά στον Μπαλατσούρα. Αρκεί μια βόλτα μέχρι το Αιγάλεω για να το διαπιστώσεις.

Γρ. Κυδωνιών 1, Αιγάλεω, τηλ.: 210 5982806