Το 1973 είχε φουντώσει στις καρδιές της γενιάς μας η πίστη για την πτώση της χούντας. Λογοθέτης (στιχουργός) και Χατζηνάσιος (συνθέτης) κυκλοφόρησαν το τραγούδι: «Βρε πως αλλάζουν οι καιροι… εγώ εδώ και εσύ εκεί». Το πότε θα κάνει ξαστεριά, του Ξυλούρη, ήταν μια μοναδική ενέργεια για αγώνα. Και το ‘σώπα όπου να’ναι κτυπάνε οι καμπάνες’ το εγερτήριο.

Για τη γενιά μας, αλλαγή στους καιρούς σήμαινε πτώση της χούντας. Για Δημοκρατία: «ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Και κάπως έτσι δρομολογήθηκαν τα γεγονότα.

Ακολούθησαν τρεις μεγάλες ιστορικές περίοδοι το 1974 έως το 2004. Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τα πρώτα μέτρα εκδημοκρατισμού (Καραμανλής). Η μεταρρυθμιστική εποχή της Αλλαγής, της σοσιαλδημοκρατίας και του εκσυχρονισμού έως το 2004 (Παπανδρέου – Σημίτης), που άλλαξαν την εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη και τον κόσμο. Στη ‘χρυσή’ 30ετία το ΠαΣοΚ κυριάρχησε στην πολιτική ζωή του τοπου μας. Άλλαξαν όμως οι καιροί με την επιστροφή της δεξιάς το 2004.

Η συντηρητική παράταξη, από το 2004 έως το 2009 προετοίμασε συνθήκες, χρεοκωπίας της χώρας. Η μνημονιακή περίοδος ήταν ταπεινωτική για την Ελλάδα. Τραγική για την επιβίωση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας. Οι οικονομικές συνέπειες άλλαξαν δραματικά τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Ο κοινωνικός κατακερματισμός οδήγησε στον πολιτικό κατακερματισμό των κομμάτων αριστερά και δεξιά. Ο πολιτικός λαϊκισμός και οι ψευδαισθήσεις με «ένα – άρθρο» αλλάζουν οι καιροί, διαψεύσθηκαν παταγωδώς.

Απροετοίμαστη η χώρα και το πολιτικό προσωπικό στην οικονομική κρίση (2008-9) οδήγησε την πατρίδα μας στο χείλος του γκρεμού, στην χρεοκοπία. Και ήρθαν τα μνημόνια. Τα οποία μας ακολουθούν με δεσμευμένη την δημόσια περιουσία έως το 2095. Με το εισόδημα, την αγοραστική δύναμη των πολιτών, να καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις στις ευρωπαϊκές κοινότητες. Η περίοδος ‘πρώτη φορά Αριστερά’ διέψευσε της προσδοκίες των πολιτών και έστρωσε τον δρόμο για την επιστροφή της δεξιάς. Ο ηγεμόνας που ακολούθησε με το ‘επιτελικό κράτος’ χειραγωγεί τους θεσμούς της Δημοκρατίας, την κοινωνία και τους πολίτες. Η αείμνηστη Φ. Γεννηματά με δύο λέξεις χαρακτήρησε τον πυρήνα της πολιτικής: «ΜΑΞΙΜΟΥ Α.Ε». Ραγδαία αλλάζουν οι καιροί στην Ευρώπη και στη χώρα μας, με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η ενέργεια τρώει τα σωθικά της βιομηχανικής ανάπτυξης. Ο θείος ‘Σαμ’ (Τράμπ) αλωνίζει τον πλανήτη.
Μία και μόνη εικόνα με τους «ηγέτες» της Ε.Ε να πλαισιώνουν τον κ. Τράμπ, που μαρτυρά την ταπείνωση της Ε.Ε, φθάνει.

«Βρε πως αλλάζουν οι καιροί…». Η Γαλλία στον δρόμο της χρεοκοπίας και των μνημονίων. Η Γερμανία φαίνεται να χάνει την οικονομική της ισχύ. Και μόνο αυτό το παραδοσιακό δίπολο (Γαλλίας – Γερμανίας) όταν ασθαινεί, το ευρωπαϊκό «καράβι» πέφτει σε άσχημες φορτούνες. Ανήμπορη η Ε.Ε αντί να εγγυάται άμυνα και ασφάλεια στους ευρωπαίους πολίτες «για αυτόνομη στρατηγική άμυνας» της γηραίας ηπείρου, δημιούργησε το «κίνημα των προθύμων». Κάλεσαν και την Τουρκία να μας προστατεύσει. Μάλιστα σε μια ρευστή πολιτική σκηνή όπου Τραμπ και Πούτιν, ανταγωνίζονται ποιος θα κερδίσει τη φιλία και τη συνεργασία του οικονομικού δράκοντα της Κίνας.

«Βρε πως αλλάζουν οι καιροί…». Στην χώρα μας πέρα από τις κοσμοιστορικές εξελίξεις ο γεννημένος ηγεμόνας της αγίας οικογένειας με την αλαζονική διαχείριση της εξουσίας ‘όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω’ έχει βρεθεί στο στόχαστρο της ευρωπαϊκής εισαγγελίας. Πολλά τα ράμματα για τη γούνα του. Φορτούνες στη Μεσόγειο στην Κύπρο και στο Λιβυκό Πέλαγος. Ο ‘έχθρός μας’ ο κ.Ερντογάν, με τη ‘γαλάζια πατρίδα’ συνομιλεί με τον Πούτιν, τον Τράμπ και τον Ξί. Η ευρωπαϊκή ηγεσία τον καλεί να προστατεύσει την ασφάλεια της Ε.Ε!!

Στο οικονομικό και κοινωνικό χώρο, ναροθετειμένο πεδίο. Η ακρίβεια σαρώνει τα νοικοκυριά. Άδικα και άνισα μοιράζεται το εθνικό εισόδημα. Το «επιτελικό κράτος» ο φύλακας και εκτελεστής των πολιτικών επιλογών του ηγεμόνα πέφτει συνεχώς σε «γκάφες». Οι υπόγειες διαδρομές του. (Υποκλοπές, Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ) έρχονται συνεχώς στο φως και σταυρώνουν τον ηγεμόνα.

Πιστεύει όμως ο ίδιος ότι είναι μπόρα και θα περάσει. Εξ άλλου ο πατέρας του έλεγε ότι αυτός ο λαός ξεχνάει «εύκολα». Δεν θέλει όμως να ακούσει και την λαϊκή ρήση ότι «μία του κλέφτη δυό του κλέφτη τρεις και την κακή του μέρα». «Βρε πως αλλάζουν οι καιροί…».

Ποιος θα με αντικαταστήσει δηλώνει αλαζονικά ο ηγεμόνας. Η αντιπολίτευση, η ομάδα των προθύμων; Η κεντροαριστερά έχει σκορπίσει σαν τα παιδιά του λαγού. Άρα με την εις άτοπον απαγωγή ψηφίζουν εμένα ως κυβερνήτη. Δεν βλέπετε τις δημοσκοπήσεις που με κρατάνε ψηλά!! Αναφωνεί ο ηγεμόνας. Λογαριάζει όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Δεν θέλει να αποδεχθεί την αλήθεια των γεγονότων ότι «το καράβι «μπάζει» από παντού λέει ο λαός μας.

Μία σπίθα ελπίδας μπορεί να ανάψει τεράστιες φωτιές και πυρκαγιές στο πολιτικό σκηνικό. Στην 2ετή επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών, η δύναμη της ψυχής των γονιών και η λαχτάρα για δικαιοσύνη κινητοποίησε 1,3 εκ. πολίτες στους δρόμους. Αυτή είναι η δύναμη της κοινωνίας. Μία «σπίθα» ελπίδας, αλλαγής και οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
Είναι καιρός να μην λυσμονάμε. Ο λαός προσμένει αυτή αυτή την σπίθα της Αλλαγής για μια νέα διακυβέρνηση του τόπου. Να αποκατασταθεί η ανεξαρτησία και η αυτονομία των κεντρικών θεσμών της Δημοκρατίας. Να αποκατασταθεί το κράτος δικαίου Η χειραγώγηση θεσμών και κοινωνίας από την εξουσία είναι πρωτοφανής.

Να αποκατασταθεί το κύρος και η εικόνα της Ελλάδας στον Μεσογειακό χώρο, στην Ευρώπη και τον κόσμο. Να υπάρξουν πραγματικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην οικονομία με κεντρικούς στόχους τη διάχυση της ανάπτυξης (η περιφέρεια χωλαίνει και η ύπαιθρος μαραζώνει) και την δίκαια διανομή του εθνικού πλούτου. Οι πελατειακοί μηχανισμοί και τα ευκαιριακά – εκλογικά επιδόματα (χωρίς θεσμικές ρυθμίσεις) δεν αντιμετωπίζουν την φτώχεια και δεν αλλάζουν την αγοραστική δύναμη του πολίτη. Η ακρίβεια, που βασανίζει το λαό μας είναι το μεγάλο καρφί που σταυρώνει το επιτελικό κράτος.

Η αποκατάσταση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, αποτελεί πρωταρχικό μέλημα για τον πολίτη, την οικογένεια και τους νέους. Τα βασικά του αγαθά για την αξιοπρεπή διαβίωση του πολίτη (υγεία, παιδεία, αγοραστική σύναμη – μισθοί – συντάξει, κατοικία και απασχόληση) βρίσκονται στον πάτο του βαρελιού.

Το βλέμμα των πολιτών για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές φαίνεται να γέρνει προς το ΠαΣοΚ. Είναι η πιο κρίσιμη ιστορική περίοδος για την διαμόρφωση ενός μεγάλου πλειοψηφισμού κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος Δημοκρατικής Ανατροπής. Η 3η Σεπτέμβρη 1974 σημάδεψε πολιτικά μία ‘χρυσή’ 30ετία μεγάλων αλλαγών και εκσυγχρονιστικών μεταρρυθμίσεων. Ο κάθε πολίτης αξίζει με την ματιά στο μέλλον να αντλήσει γνώσεις και εμπειρίες από το παρελθόν.

Πνέει ούρειος άνεμος. Είναι καιρός να ανοίξουν τα πανιά της Αλλαγής. «Καπεταναίοι» και «γενεαί αι πάσαι» με εμπροσθοφυλακή τη νέα γενιά, καλούνται να δώσουν μία ιστορική μάχη έναντι μιας αλαζονικής, καθεστωτικής εξουσίας που ξεχνάει τους πολλούς και συναγελάζεται με τους λίγους. Ο λαός θέλει να αλλάξουν οι καιροί.

Οι καιροί δεν αλλάζουν μόνοι τους. Χρειάζεται δύναμη, κοινωνική και πολιτική για τη Δημοκρατική Ανατροπή. Το σύστημα, ο καπιταλισμός της καινοτομίας και η μιντιοκρατία, έχει μετατρέψει την πολιτική σε επιχειρηματικό deal μιας μικρής ολιγαρχίας, που δεν ξεπερνά έναν ολιγάριθμο μεγάλων επιχειρηματιών. Το σύστημα έχει μετατρέψει την πολιτική σε επικοινωνιακό ‘σόου’ με ατέρμονες δημοσκοπήσεις. Το σύστημα θέλει δύναμη για να μεταρρυθμιστεί. Δύναμη πρέπει να αποκτήσεις και η δύναμη είναι ο λαός. Πρέπει να το κερδίσεις. Αυτό είναι το στοίχημα για την δημοκρατική παράταξη στα 51 χρόνια γενεθλίων της. Η ηγεσία να διερμηνεύσει σωστά τις ανάγκες και τα συναισθήματα των πολιτών.

*Ο Λουκάς Αποστολίδης είναι δικηγόρος, Πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής