Έτσι όπως  μιλάει ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος αρχίζει και σχηματίζεται μπροστά μου μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα: εκείνος να ανοίγει μια κουρτίνα, το κεφάλι του και ο μισός του κορμός να χάνονται για λίγο στο σκοτάδι καθώς ρίχνει μια γρήγορη ματιά σε όσα βρίσκονται πίσω της και έπειτα να γυρνά προς το μέρος μας και να μας κοιτά με αυτά τα χαμογελαστά μάτια λουσμένος από μια ζαβολιάρικη έξαψη για όσα πρόλαβε να δει.

Και εκεί η εικόνα παγώνει έτσι ώστε να μην καταλαβαίνεις αν ο Βασίλης ετοιμάζεται να περάσει ή αν απλώς έριξε μια ματιά για να επιστρέψει πίσω. Όπως άλλωστε λέει ο ίδιος, με αφορμή το ανέβασμα του κλασικού κειμένου του  Γκολντόνι «Ο υπηρέτης δύο αφεντάδων», είχα την ανάγκη να ξανασυστηθώ με τον παλιότερο εαυτό μου, να του πω “καλά τα καταφέραμε ως εδώ, σε αφήνω για να πάω κάπου αλλού”».

Ο αγαπημένος κωμικός επιστρέφει σε έναν ρόλο που είχε υποδυθεί και το 2011, πάλι υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Κακλέα, με τον οποίο, παρά τις πολλές και καθοριστικές για αμφότερους συνεργασίες, συναντιέται ξανά μετά από 8 χρόνια, και πάλι με την Φαίη Ξυλά στο ρόλο της Βεατρίκης.

Φωτό: Γιώργος Βελλής

«Νιώσαμε την ανάγκη να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να αφεθούμε στη φρεσκάδα που είχε τότε εκείνη η παράσταση, αλλά και τη φρεσκάδα που είχαμε εμείς οι ίδιοι. Διότι το “πριν 14 χρόνια” είναι πριν από πολλά πράγματα που συνέβησαν στη ζωή μας», εξομολογείται ο ίδιος.

Το καλοκαίρι του 2011 ήταν ιδιαίτερα πυκνό σε πολιτικές εξελίξεις -μέχρι να έρθει εκείνο το 2015- με τις ζωές όλων να εισέρχονται στον βαθύ πυρήνα της κρίσης. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η τέχνη επισκιαζόταν. Η παράσταση, αν και πετυχημένη, δεν έφτασε στα μάτια και την καρδιά πολλών θεατών διότι προτιμήθηκε η επιλογής μιας συμπαγούς και σύντομης σε διάρκειας περιοδείας.

Δεν πρόκειται όμως για μια ρηχή επανάληψη, όπως διαβεβαιώνει ο ίδιος. «Δεν θα μπορούσα να υποδυθώ με τον ίδιο τρόπο τον Τρουφαλντίνο μας, διότι δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Τον προσεγγίζω με μια άλλη σκοπιά, μεταλλάσσομαι, κι αυτό είναι πολύ όμορφο».

Φωτό: Γιώργος Βελλής

Είχε μείνει λοιπόν κάτι ανολοκλήρωτο και οι συντελεστές πιάνουν το νήμα από τις 16 Ιουνίου και για όλο το καλοκαίρι όσο θα διαρκέσει η μεγάλη περιοδεία του «Υπηρέτη».

Ωστόσο δεν θα είναι όλοι εκεί. «Αναπόφευκτά νοσταλγούμε και θυμόμαστε. Ειδικά τους απόντες, όπως τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου που δεν είναι πλέον μαζί μας», λέει ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.  «Είχε σημαδέψει εκείνη την παράσταση αλλά και εμένα. Αναζητούμε αυτές τις συνδέσεις. Δεν χάνονται οι άνθρωποι, δεν χάνονται οι σχέσεις».

Το αρλεκίνικο DNA του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου

Η παράσταση, μια από τις πλέον χαρακτηριστικές της κομέντια ντελ άρτε, μα κυρίως ο πρώτος ρόλος, αυτός του υπηρέτη Τρουφαλντίνου, δημιουργούν μια ανοιχτωσιά ώστε ένας ηθοποιός να βουτήξει στις αρκελκίνικες πτυχές του ταλέντου του. Για τον Χαραλαμπόπουλο αυτή η διαδικασία έρχεται οργανικά: «το dna ήταν πάντα αρλεκίνικο, ήμουν το παιδί που ήθελε να κάνει τους άλλους να γελούν. Νιώθω, λοιπόν, ότι επιστρέφω στα παιδικά μου όνειρα και ότι έχω μια τρυφερή ευκαιρία να αποχαιρετίσω τη νιότη μου».

Η φθορά αλλά και η αγωνία του χρόνου που κυλά δημιουργικά ανεκμετάλλευτος είναι ζητήματα που απασχολούν διαχρονικά τους ηθοποιούς. Με τα χρόνια έρχεται η συνειδητοποίηση και η εκτίμηση για τις δυνάμεις που έχουν, αλλά και για εκείνες που ενώ τις θεωρούσα δεδομένες, σταδιακά τους εγκαταλείπουν.

Φωτό: Γιώργος Βελλής

«Γνωρίζω ότι δεν θα μπορώ για πολλά χρόνια ακόμα να υποδύομαι τέτοιους ρόλους – η σωματική καταπόνηση είναι τεράστια», παραδέχεται ο Βασίλης Χαραμπόπουλος, «ωστόσο, ξέρεις κάτι, είναι και μια επιβράβευση αυτή η παράσταση ότι ακόμα τα καταφέρνω», συμπληρώνει.

Οι ηθοποιοί στα χρόνια της Τεχνητής Νοημοσύνης

Πέρα από την αναμέτρηση με τον χρόνο, οι καλλιτέχνες σήμερα, αλλά και στο μέλλον θα έχουν να αναμετρηθούν και με την Τεχνητή Νοημοσύνη. Τα deepfakes βίντεο εξελίσσονται και βελτιώνονται συνεχώς, η εποχή όπου θα γυρίζονται ταινίες με ηθοποιούς έχει φτάσει.

«Η τέχνη οφείλει να γεννά συγκίνηση και να αγγίζει το κοινό. Πιθανόν να το καταφέρει και αυτό η Τεχνητή Νοημοσύνη, όμως τότε αυτό θα σημαίνει ότι εμείς, η ανθρωπότητα, θα έχουμε πάψει να βιώνουμε τις δικές μας εμπειρίες και θα της έχουμε εκχωρήσει το προνόμιο να τις βιώνει εκείνη για λογαριασμό μας», σχολιάζει.

Το κριτήριο της επιτυχίας

Ο ίδιος έχει δοκιμάσει πολλές φορές το κομμάτι από την πίτα της επιβράβευσης. Η σχέση του με το κοινό είναι ειλικρινής και αναμφίβολα συγκαταλέγεται ανάμεσα όχι μόνο στους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς, αλλά και στους πιο επιτυχημένους.

Η επιτυχία, κατά τον ίδιο, έχει άμεση σχέση με τη χαρά στα πρόσωπα των θεατών ή με αυτό που μοιράζονται μαζί του όταν τον σταματούν για να του μιλήσουν για μια παράσταση που είχε κάνει πριν καιρό. Όσο για την αποδοχή του κοινού, αυτή προκύπτει από την εμπιστοσύνη.  «Προφανώς, υπάρχει το δικαίωμα στην αποτυχία, αλλά οφείλεις να μην κοροϊδεύεις, να μην κάνεις κάτι απλώς και μόνο για να αρπάξεις το εισιτήριο», σημειώνει.

«Δεν κουβαλάω τίποτα από τους προηγούμενους ρόλους και αγνοώ τα πάντα για τον νέο ρόλο που θα υποδυθώ».

Η χαρά των θεατών είναι αυτό που μπορεί να κάνει μια θεατρική βραδιά μαγική, όπως πριν αρκετά χρόνια, όταν συνεργάστηκε με τον Κακλέα στη Λυσσιστράτη. «Για τον Γιάννη ήταν η πρώτη του Επίδαυρος. Είχαμε δουλέψει πολύ για εκείνη την παράσταση, η οποία περιείχε πολλές σύγχρονες αναφορές. Φίλοι που έρχονταν στις γενικές  μας έλεγαν “μην το κάνετε”. Ήρθε η παράσταση στην Επίδαυρο και ανέτρεψε κάθε φόβο. Το βράδυ όλοι οι συντελεστές ξημερώσαμε σαν μικρά παιδιά στην παραλία της παλιάς Επιδαύρου. Ήταν κάτι μαγικό».

Υπηρέτης του θεάτρου

Πολλοί από τους ρόλους της κλασικής κωμικής δραματουργίας είναι ταυτισμένοι μαζί του, ωστόσο η πιο πρόσφατη θεατρική επιτυχία, το «Underground», μήπως μαρτυρά μια διαφορετική επιλογή κειμένων στο εξής;

«Δεν έχω πετριά με κάποιο ρόλο και ειλικρινά πιστεύω ότι εμμονή με έναν ρόλο μπορεί και να σε καταστρέψει. Ταυτόχρονα, δεν έχω κανένα πρόβλημα να επιστρέφω σε πράγματα που έχω ήδη κάνει, εφόσον φυσικά συντρέχει ουσιαστικός λόγος για αυτό», σημειώνει. Σε λίγες σεζόν από σήμερα θα τον δούμε σε έναν άλλο ρόλο που τον εδραίωσε, αυτόν του Συρανό.

Φωτό: Γιώργος Βελλής

Άλλωστε, η κουρτίνα θα είναι εκεί, όπως και η παρόρμηση να την ανοίξει και να δει  τι κρύβεται από πίσω της, τι του επιφυλάσσει το ένστικτο και η περιέργεια του. Πάντα όμως με μια λαχτάρα ανόθευτη και μια απορία ειλικρινή: «Ξέρεις, όταν ξεκινάω μια δουλειά, νιώθω ο χειρότερος ηθοποιός στον κόσμο», λέει αφοπλιστικά. «Δεν κουβαλάω τίποτα από τους προηγούμενους ρόλους και αγνοώ τα πάντα για τον νέο ρόλο που θα υποδυθώ».

Αν ο αφέντης του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου είναι το θέατρο, τότε θα ήταν πολύ ικανοποιημένος από αυτό που μόλις άκουσε από τον υπηρέτη του.

ΙNFO: Ο «Υπηρέτης δύο αφεντάδων» θα κάνει πρεμιέρα στις 16/6 στο Κατράκειο θέατρο Νίκαιας και έπειτα θα περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα.

*Ευχαριστούμε το Cafe Nacional (Ευρυσθέως 4, Αθήνα) για τη φιλοξενία.

**Αγοράστε εισιτήρια για όλες τις κορυφαίες εκδηλώσεις στο inTickets.gr.