…δεν πρόκειται προφανώς για εκείνον του Ζντάνοφ, αλλά αυτόν του Ανδρουλάκη.

Η “ισχυρή φωνή ρεαλισμού”  την οποία επικαλείται, εμένα  τουλάχιστον μου φέρνει στο νου το διάσημο “τσιτάτο” της zhdanovchina: “Η μοναδική  αντίθεση που επιτρέπεται  στη σοβιετική τέχνη είναι  εκείνη μεταξύ καλού και καλύτερου”.

Οπότε,  ποιος απ’ τους δυό; Τσίπρας , ή Μητσοτάκης;