Οι εικόνες ντροπής με τη διαπόμπευση του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και τον βανδαλισμό της πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου έρχονται δυστυχώς να προστεθούν σε μια μακρά λίστα εικόνων και πράξεων που πλήττουν τη Δημοκρατία, τους θεσμούς και το Σύνταγμα. Κανείς δεν μπορεί να δηλώνει έκπληκτος.

Η πρώτη επισήμανση, που κινδυνεύει να χαθεί μέσα στη σφοδρότητα της αντίδρασης όλων μας εμπρός στις σοκαριστικές εικόνες από το ΟΠΑ και  το ΕΜΠ, αφορά κάτι που πολλοί από εμάς ζητάμε από χρόνια, αλλά δυστυχώς δεν πραγματοποιείται: τη φύλαξη του πανεπιστημιακού χώρου και τη διαφύλαξη της ακαδημαϊκής ζωής και λειτουργίας. Ακούγεται απλό, παρόλα αυτά παραμένει ανεκπλήρωτο.

Οι υπογράφοντες έχουμε τη διεθνή εμπειρία και γνώση που μας επιτρέπει αλλά και μας υποχρεώνει να τολμήσουμε να τοποθετηθούμε ευθέως: Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο διαθέτει θύλακες, τμήματα και συναδέλφους εξαιρετικού επιπέδου – άλλωστε οι άριστοι φοιτητές μας συνεχίζουν ως άριστοι σε κορυφαία ιδρύματα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, διαθέτοντας αξιοζήλευτα εφόδια και υπόβαθρο. Αλλά παράλληλα ασφυκτιά, έχοντας φτάσει στο σημείο που είτε πρέπει να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις για την ουσιαστική αναβάθμιση του είτε θα περάσει πλέον οριστικά από το Δαντικό μεσοστράτι των μεγάλων αποφάσεων στο φάσμα της λήθης και της οριστικής αποσύνθεσης.

Αν το Ελληνικό Πανεπιστήμιο δεν δυναμώσει σε ουσία και διαδικασίες, αν δεν του προσφερθεί η δυνατότητα του αυτοδιοίκητου, ώστε να αναπτύξει μηχανισμούς εξωστρέφειας, αν συνεχίσει η εσωτερική αποδόμηση του από τα πολιτικά άκρα, τότε το πανεπιστήμιο θα απέχει από τον φυσικό του ρόλο, που θα έπρεπε να είναι η καλλιέργεια της πραγματικής και ουσιαστικής αριστείας, με διασφαλισμένη την ανεξαρτησία των απόψεων και της έρευνας, δηλαδή της ουσίας της ακαδημαϊκής ελευθερίας.

Αυτή τη στιγμή το Ελληνικό Πανεπιστήμιο προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στη μετριότητα που μας επιβάλλει ο εναγκαλισμός, που ο εκάστοτε υπουργός, ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογικής τάσης, επιθυμεί να εφαρμόσει ευθύς μόλις αναλάβει το χαρτοφυλάκιο της Παιδείας, και στην έλλειψη τόλμης και οράματος όσων διαμορφώνουν τις συνθήκες λειτουργίας του.

Απευθύνουμε έκκληση στον Έλληνα Πρωθυπουργό να ηγηθεί  μιας νέας μεγάλης μεταρρυθμιστικής διαδικασίας που θα δίνει την ευκαιρία στον Πανεπιστημιακό Καθηγητή να οικοδομήσει την ακαδημαϊκή συμβολή του  του με όρους αριστείας, δημοκρατίας, αξιοκρατίας και ασφάλειας σε ένα Πανεπιστήμιο του 21ου αιώνα, ανοικτό σε προκλήσεις του μέλλοντος και στις απαιτήσεις της κοινωνίας. Ας ακούσει ο Πρωθυπουργός τους Πανεπιστημιακούς των αμφιθεάτρων που έχουν –οι περισσότεροι– και τη διεθνή εμπειρία αλλά και τις προτάσεις για την αναδόμηση  του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει και μπορεί να διεκδικήσει καλύτερο μέλλον.

  • Γούναρης, Βασίλης Κ.– Καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

 

  • Λάβδας, Κώστας – Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

 

  • Λίτσας, Σπύρος – Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

 

  • Νίκας, Χρήστος – Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

 

  • Πλατιάς, Αθανάσιος – Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς

 

  • Σκιαδάς, Δημήτρης – Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

 

  • Στεφανίδης, Κώστας – Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

 

  • Ταρουδάκης, Μιχάλης – Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

 

  • Τσινισιζέλης, Μιχάλης – Καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

 

  • Χατζηπαντελής, Θεόδωρος – Καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης