Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πυρηνική έκρηξη που έχει σημειωθεί στον πλανήτη, ένα γεγονός που είχε παραμείνει τυλιγμένο σε πέπλο μυστηρίου στο πέρασμα των δεκαετιών, καθώς σημειώθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Πριν από λίγες ημέρες ο ρωσικός οργανισμός πυρηνικής ενέργειας Rosatom έδωσε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα ένα βίντεο  – ντοκουμένο, διάρκειας 40 λεπτών, από την δοκιμή της βόμβας  υδρογόνου «Tsar Bomba» ή «Tsar Bomb» η οποία πυροδοτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1961 στα ανοικτά των ακτών της νήσου Σέβερνι στη Νόβαγια Ζέμλια της Σιβηρίας, κοντά στον Αρκτικό Ωκεανό.

https://www.youtube.com/watch?v=nbC7BxXtOlo&feature=youtu.be

Η εκρηκτική δύναμη της «βόμβας του Τσάρου» ήταν 50 μεγατόνων, ισοδύναμη δηλαδή με 50 εκατομμύρια τόνους συμβατικών εκρηκτικών.

Με άλλα λόγια ήταν 3.333 φορές  πιο καταστροφική από τη βόμβα που έριξαν οι Αμερικανοί στη Χιροσίμα, και επίσης πολύ πιο ισχυρή από τη βόβμα των 15 μεγατόνων που δοκίμασαν οι Ηνωμένες Πολιτείες το 1954.

Η βόμβα, βάρους 27 τόνων και μήκους περίπου οκτώ μέτρων, φορτώθηκε σε ένα ειδικά τροποποιημένο βομβαρδιστικό Tu-95V και εκτοξεύτηκε από ύψος περίπου 12 χιλιομέτρων πάνω από το έδαφος ενώ η ενεργοποίησή της έγινε από ύψος περίπου 4.000 μέτρων για να μειωθεί η ακτινοβολία.

Η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή που ήταν ορατή από απόσταση σχεδόν 1.000 χιλιομέτρων.

Το πυρηνικό μανιτάρι έφτασε σε ύψος σχεδόν 10 χιλιομέτρων και το πυρηνικό σύννεφο απλώθηκε στην ατμόσφαιρα σε ύψος 42 μιλίων, δηλαδή ήταν περίπου επτά φορές ψηλότερο από το Όρος Έβερεστ.

Σύμφωνα με αναφορές, το ωστικό κύμα κατέστρεψε κτίρια σε απόσταση 55 χιλιοέτρων, ενώ ξύλινες κατασκευές και τζάμια έγιναν θρύψαλα σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων!

Ευτυχώς, η Βόμβα Τσαρ δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε ένοπλη σύγκρουση ούτε κατασκευάστηκε ξανά παρότι ο Σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσόφ ισχυριζόταν ότι ο σχεδιασμός της επέτρεπε έκρηξη διπλάσιας ισχύος!

Όπως αναφέρουν οι New York Times, παρατηρώντας προσεκτικά το βίντεο διαπιστώνει κανείς τις πολλές οπτικές γωνίες και αποστάσεις από τις οποίες ελήφθησαν τα πλάνα.

Αυτό δείχνει τη σαφή διάθεση των Σοβιετικών να προκαλέσουν δέος από την ασύλληπτη δύναμη της βόμβας και την αποκαλυπτική της δύναμη. Παρόλα αυτά, οι λόγοι ήταν και πρακτικοί: Το πυρηνικό μανιτάρι από την έκρηξη της βόμβας ήταν τόσο μεγάλο που οι σοβιετικοί φωτογράφοι δυσκολεύτηκαν να αποτυπώσουν όλες τις διαστάσεις του.

Σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα αρχεία, οι Σοβιετικοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η έκρηξη θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ισχυρή, φτάνοντας τους 100 μεγατόνους, αλλά τη μείωσαν για να προστατεύσουν τον πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής από χειρότερες επιπτώσεις.

Αυτή δεν ήταν η μόνη ισχυρή έκρηξη που διεξήγαγε η Ρωσία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η Σοβιετική Ένωση ολοκλήρωσε πολλές άλλες δοκιμές με δυνάμεις που κυμαίνονταν μεταξύ 20 και 24 μεγατόνων.

Η βόμβα Tsar, ωστόσο, ήταν μία από τις τελευταίες πυρηνικές δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν το 1963, όταν οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σοβιετική Ένωση υπέγραψαν τη συνθήκη μερικής απαγόρευσης δοκιμών το 1963, η οποία ανέφερε ότι όλες οι μελλοντικές δοκιμές έπρεπε να πραγματοποιηθούν κάτω από το έδαφος.