Σε εποχές κορωνοϊού εκατομμύρια εργαζόμενοι αφήνουν τα γραφεία τους και δουλεύουν από το σπίτι. Το «καλό παράδειγμα» δίνουν από την πρώτη στιγμή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και άλλα όργανα της ΕΕ, προσφέροντας στους υπαλλήλους καθεστώς τηλε-εργασίας με πλήρεις αποδοχές.
Μόνο που το home-office, όπως λέγεται στη Γερμανία, κρύβει νομικές «παγίδες». Κατ’ αρχάς όλοι συμφωνούν ότι έννομη αξίωση για εργασία από το σπίτι δεν υπάρχει. Από την άλλη πλευρά, εκτιμούν εργατολόγοι, η τηλε-εργασία κατοχυρώνεται νομικά, εφόσον έχει ήδη εφαρμοστεί για εύλογο διάστημα Ο υπουργός Εργασίας Ουμπέρτους Χάιλ εξαγγέλλει νομοσχέδιο, με το οποίο θεσπίζεται η έννομη αξίωση του εργαζόμενου.
Όμως οι αντιδράσεις είναι έντονες, όχι μόνο από την πλευρά των επιχειρήσεων. Όπως επισημαίνει σχολιαστής της εφημερίδας Die Zeit, η τηλε-εργασία προϋποθέτει «μία σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ εργοδοσίας, προϊσταμένων και συναδέλφων», ενώ ένας νόμος θα προκαλούσε μία σειρά από ερωτήματα: «Πώς ρυθμίζονται οι συνθήκες εργασίας;
Πότε και με ποιόν τρόπο οφείλω να είμαι διαθέσιμος στο σπίτι μου για τον εργοδότη μου; Τι γίνεται με τον εξοπλισμό γραφείου; Αυτές τις μέρες πολλοί διαπιστώνουν ότι ένα επαγγελματικό γραφείο με ρυθμιζόμενο ύψος είναι καλύτερο για τη μέση από το τραπέζι της κουζίνας. Και ποιος πληρώνει τα αναλώσιμα;»
O Ουφούκ Αλτούν, ερευνητής στο Ινστιτούτο Εργασίας IFAA, επισημαίνει στην εφημερίδα General-Anzeiger ότι σε καθεστώς εργασίας από το σπίτι «ο εργοδότης είναι υπεύθυνος για τη διάθεση και εγκατάσταση του απαραίτητου εξοπλισμού στην ιδιωτική κατοικία» του εργαζόμενου.
Όποιος ελπίζει σε έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημά του λόγω εργασίας από το σπίτι, μπορεί να απογοητευθεί, γιατί μία τέτοια έκπτωση προϋποθέτει «ένα δωμάτιο αποκλειστικά αφιερωμένο στην εργασία, δεν αρκεί ο υπολογιστής στο τραπέζι της κουζίνας».
Ένα ακόμη πρόβλημα, τονίζει ο Γερμανός αναλυτής, είναι ότι, δουλεύοντας από το σπίτι, ο εργαζόμενος δεν έχει πάντοτε την ασφαλιστική κάλυψη του εργοδότη σε περίπτωση ατυχήματος, όπως στο γραφείο, παρά μόνο για δραστηριότητες που έχουν «άμεση συνάφεια με το αντικείμενο της εργασίας». Για να αναφέρουμε το πιο απλό και απευκταίο παράδειγμα: «Όποιος σκοντάψει πηγαίνοντας στην τουαλέτα κατά κανόνα δεν καλύπτεται από την εκ του νόμου προβλεπόμενη ασφάλιση ατυχημάτων…»
Γιάννης Παπαδημητρίου
