Το έψαξε κι άλλες φορές, αλλά κάτι έλειπε. Ήταν δεδομένο ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα τέλειωνε την παρουσία του στο Τσάμπιονς Λιγκ, δίχως να πετύχει νίκη. Κι η αλήθεια είναι πως αφού έγινε η αρχή, δεν έχει τελειώσει τίποτα, καθώς υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα.
Ο «δικέφαλος» επιβλήθηκε με 95-91 της Πρίντιζι, σ’ έναν αγώνα με άναρχο μπάσκετ, όπου οι άμυνες έλαμψαν δια της απουσίας τους κι οι επιθέσεις είχαν τον πρώτο λόγο, με τους γηπεδούχους να είναι καλύτεροι.
Αρκεί να δει κανείς το σκορ ανά δεκάλεπτο, για να αντιληφθεί πως το ματς ήταν ντέρμπι σε όλη του τη διάρκεια. Ο ΠΑΟΚ, που έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο, μετά την ήττα από τον Διαγόρα και τον αποκλεισμό στο Κύπελλο.
Εντάξει, μπορεί να είναι διαφορετικές διοργανώσεις, αλλά μοναδικό φάρμακο για τον πονοκέφαλο που προκαλεί μια εκτός προγράμματος ήττα, είναι μια μεγάλη νίκη.
Αυτό από μόνο του δημιούργησε επιπλέον άγχος. Κι ενώ ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να ξεκολλήσει, με τις δύο ομάδες να ανταλλάσσουν σερί και να παίρνουν (και να χάνουν) διαφορές, ήρθε το 5ο φάουλ του Μαργαρίτη να αυξήσει τον βαθμό δυσκολίας και τρία λεπτά πριν το τέλος πήγε στον πάγκο (επίσης με 5 φάουλ) ο Μπεστ.
Ήταν (και) θέμα τύχης, αλλά και «καθαρού μυαλού». Ο ΠΑΟΚ, παρότι συντηρήθηκε με μακρινά σουτ και ατομικές προσπάθειες, στα τελευταία καθοριστικά λεπτά πέρασε την μπάλα στο «ζωγραφιστό» κι έφτασε στη νίκη, έχοντας πρωταγωνιστές τους Σμιθ και Λιούις από την περιφέρεια, τον Μπεστ να κάνει εξαιρετικό παιχνίδι, αλλά και τους Νόουλς Ουίγκινς να βοηθούν σε κρίσιμα σημεία.
Οι Ιταλοί άγγιξαν τη νίκη, κυρίως χάρη στο δίδυμο Μάρτιν – Μπράουν, αλλά και τους πόντους του Μπανκς, που όμως ήταν άστοχος. Όχι ότι έπαιξαν ορθόδοξο μπάσκετ και στο φινάλε του ματς, αυτό το άναρχο κι ανορθόδοξο μπάσκετ, δεν τους βοήθησε.
Τα δεκάλεπτα: 23-23, 45-45, 70-72, 95-91.
