Ενα μεσημέρι καλοκαιριού σε ένα χωριό της Κρήτης ο Νίκος Κούνδουρος έβγαζε τον Μάνο Χατζιδάκι και τον γιο του Γιώργο για φαγητό. Πριν φτάσουν στον προορισμό τους από τα ανοιχτά παράθυρα του αυτοκινήτου έφτασε μια υπέροχη μυρωδιά. Σταμάτησαν το αυτοκίνητο και διαπίστωσαν ότι ερχόταν από έναν φούρνο. Μπήκαν μέσα όπου τους υποδέχθηκε μια ηλικιωμένη γυναίκα. Ο Μάνος της λέει: «Πώς φτιάχνεις τόσο υπέροχο ψωμί»; Η γυναίκα του απαντάει: «Εγώ δεν ξέρω τίποτα, ο άντρας μου το φτιάχνει. Να σ’ τον φωνάξω». Ο Χατζιδάκις απευθύνει στον φούρναρη την ίδια ερώτηση κι εκείνος του απαντά: «Τι να σου πω, δεν ξέρω. Εγώ στα όνειρά μου βλέπω ότι φτιάχνω το πιο νόστιμο ψωμί του κόσμου». Ο Μάνος του απαντά: «Την ίδια δουλειά κάνουμε». Ετσι αντιμετώπιζε τη ζωή του ο «Χάτζι», όπως αποκαλεί τον πατέρα του ο Γιώργος Θεοφάνοπουλος – Χατζιδάκις στη συζήτηση που είχαμε μαζί του, με αφορμή τη συμπλήρωση στις 15 Ιουνίου 25 χρόνων από το θάνατο του κορυφαίου συνθέτη. Από αυτήν προέρχονται και τα παρακάτων αποσπάσματα.
«Διαφθορείς». Εψαχνε να βρει στους ανθρώπους τα υλικά τους, τα αντλούσε και τους τα επέστρεφε. Με τους μεγαλοσχήμονες κρατούσε μια απόσταση, τους υποπτευόταν. Μπορούσε να το κάνει αυτό επειδή δεν είχε εξαρτήσεις. Γι’ αυτό είχε και τη δύναμη να τα βάζει μαζί τους. Ακόμη και με πανίσχυρους φίλους του, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον οποίο είχε συγκρουστεί. Γνώριζε πολύ καλά ότι η εξουσία αλλοιώνει τους ανθρώπους. Τους διαφθείρει. Απ’ αυτό κατάφερε να γλιτώσει και να προστατεύσει τον εαυτό του. Και όσες φορές ανέλαβε θέσεις εξουσίας τις διαχειρίστηκε με «αντιεξουσιαστικό» τρόπο. Γνώριζε ότι το σύστημα είναι πανίσχυρο διότι ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος μελετούσε την ανθρώπινη διαδρομή. Κατά συνέπεια γνώριζε ότι η άπειρη ανθρώπινη μάζα χρειάζεται καθοδήγηση εντός ή εκτός εισαγωγικών. Αυτή είναι η νομοτέλεια. Η αέναη μάχη του ήταν να ζήσει αληθινά γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι μια φορά θα ζήσουμε. Θυμάμαι πολλά περιστατικά από ανθρώπους που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Αυτό που τον εξαντλούσε ήταν η διαφθορά που προκαλούνταν στους νέους ανθρώπους. Θεωρούσε δηλαδή ότι οι ενήλικοι έχουν μια ανήθικη πλευρά, εκείνη που μαρτυρούσε την προσπάθειά τους να υποτάξουν το αληθινό αίσθημα των παιδιών. Αυτό είναι μέρος του ανθρώπινου προβλήματος. Επειτα από 10 χρόνια ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να αγαπήσει τον εαυτό του.
-Οι ιδιότητες που του απέδωσαν
-Γιατί λείπει σήμερα ο Μάνος;
-Ποιος είναι ο χατζιδακικός τρόπος;
Διαβάστε περισσότερα στα «Νέα» της Παρασκευής
