Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μετά τους δημοσκοπικούς καταποντισμούς, τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την απαξίωση του συνόλου σχεδόν των υπουργών και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων της σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες, μετά λοιπόν τα έντονα αυτά σημάδια αντίστροφης μέτρησης, σκαρφίζεται και νέους τρόπους αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Και όλα αυτά για τη διατήρηση της ακριβοπληρωμένης καρέκλας.
Ήδη, έχουν αυτοκαταρρεύσει οι γελοίοι και αισχροί μύθοι
· Του ιεροεξεταστικού αφορισμού μιας κατά το πλείστον γόνιμης μεταπολιτευτικής 40ετίας, χωρίς απτά αποδεικτικά στοιχεία, αλλά με βρισιές και συκοφαντίες.
· Του «αναντικατάστατου» της «πρώτη φορά κυβέρνησης Αριστεράς», που θυμίζει την κατεδαφιστική, λυσσαλέα τακτική του τζιχαντικού ISIS, εναντίον θεσμών και κατακτήσεων, με μακρό χρονικό βάθος και θετικές λαϊκές ετυμηγορίες.
Και ενώπιον αυτών των κατά συρροήν ελεεινών αυτοδιαψεύσεων της ψευδοαριστερής και με ακροδεξιό δεκανίκι ΠΑΝΑΛΕΞΙΚΗΣ κυβέρνησης ο κ. Τσίπρας ρίχνει προς την Αντιπολίτευση τα δολώματα: Της αλλαγής του εκλογικού νόμου και της αναθεώρησης του Συντάγματος. Έχουμε λοιπόν και λέμε:
1) Για την αλλαγή του εκλογικού νόμου εάν ο κ. Τσίπρας διατηρούσε ίχνος… ριζοσπαστικής ευθιξίας και αξιοπρέπειας θα έπρεπε να ζητήσει, ήδη από τις εκλογές 2011, 2012 και 2015 την κατάργηση του Παυλοπουλικού bonus των 50 εδρών. Ή με απλούστερα λόγια: Να καταγγείλει αυτό το καλπονοθευτικό σύστημα, ως την μεγαλύτερη εκλογονοθευτική απάτη της Μεταπολίτευσης. Αυτή λοιπόν την απάτη, που τον έφερε στην εξουσία, με καθαρό ποσοστό ψηφοφόρων του, που μετά βίας άγγιξε το 18%, λόγω της μεγάλης αποχής (43,91%) στις εκλογές του 2015. Πρόκειται, για το μεγαλύτερο ρεκόρ αποχής μετά από εκείνο του 1946 (51,5%).
Είναι λοιπόν ν’ απορεί κανείς με ποιο θράσος ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει τώρα και είναι έτοιμος να παραμυθιάσει τα άλλα κόμματα με τις δικολαβικές προφάσεις για κατάργηση του bonus των 50 εδρών, για σύστημα δικαιότερης απλής αναλογικής με bonus 30 εδρών, ή για ψήφο στους 17άρηδες. Και ως προς την τελευταία μεθόδευση, η προσωπική άποψη του γράφοντος είναι, ότι θα έπρεπε να προτιμηθούν ως φερεγγυότεροι ψηφοφόροι, τα… νήπια και τα βρέφη, διότι υπερτερούν, σε ήθος και ειλικρίνεια, λόγω της ηλικιακής αθωότητας, από τις εκλογομαγειρικές «παλιές καραβάνες» του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου (Αλ. Φλαμπουράρης, Γ. Βίτσας κ.α.).
2) Για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας από το Εκλογικό Σώμα. Μολονότι και τα δύο αυτά αιτήματα είναι απολύτως δικαιολογημένα, είναι βέβαιο, ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – εάν και εφόσον κρατήσουν μέχρι το τέλος την εξουσία – μάλλον θα κάνουν το παν για τη διατήρηση ορισμένων σκανδαλωδών θεσμών, όπως:
– Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών
– Οι βουλευτικές ασυλίες
– Ο διορισμός της ηγεσίας του Δικαστικού Σώματος από το εκάστοτε Υπουργικό Συμβούλιο.
Οσοδήποτε και αν απορεί κανείς, γι’ αυτές τις φαυλοκρατικές εμμονές της σημερινής κυβέρνησης, θα πρέπει ν’ αναζητήσει τις αιτίες του φαινομένου, στο γεγονός ότι το ψευδοαριστερο – ακροδεξιό Συριζανελικό μόρφωμα αποδείχθηκε στην πράξη ο πιστότερος και χειρότερος αντιγραφέας των αμαρτωλών προκατόχων του. Ή με άλλα λόγια, κάτω από τη μάσκα και τη φενάκη του ψευδοαριστερού ριζοσπαστισμού δεν παύει να εμφωλεύει η χειρότερη εκδοχή ενός γελοίου, αναχρονιστικού και μικροαστικού επαρχιωτισμού…
