Αρχιτεκτονική πρόποση

«Το σπίτι χωρίς παράθυρα». Ετσι αποκαλούν οι ντόπιοι στη Ριμπέιρα Σάκρα την κατοικία που διαμόρφωσε το Cubus, Taller d’Arquitectura, ανακατασκευάζοντας ένα παραδοσιακό κελάρι. Οχι, τα αρώματα του κρασιού δεν μέθυσαν τους αρχιτέκτονες. Το αντίθετο. Σε απόλυτη νηφαλιότητα, αποφάσισαν η κατοικία αυτή να δείχνει, εκ πρώτης όψεως, τόσο οχυρωμένη. Βασικός στόχος ήταν η διατήρηση σχεδόν στο ακέραιο του αρχικoύ πέτρινου όγκου (ώστε η νέα πρόταση να μην αποτελέσει παραφωνία στην τοπική αρχιτεκτονική) και παράλληλα η δημιουργία ενός ευχάριστου και άνετου εσωτερικού χώρου. Επιστρατεύτηκε, λοιπόν, η λύση των αιθρίων, τα οποία κατασκευάστηκαν σε καίρια γωνιακά σημεία για να διευρύνουν το οπτικό πεδίο και να προσφέρουν φυσικό φωτισμό και επαρκή αερισμό εντός της οικίας. Τα ανοιγόμενα παράθυρα δεν προτιμήθηκαν ούτε στην πρόσοψη, όπου μια μεγάλη τζαμαρία ανέλαβε τον διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ του καταπράσινου τοπίου και του εσωτερικού «βιότοπου». Μαζί με τον ιδιαίτερο σεβασμό στον πέτρινο σκελετό, οι αρχιτέκτονες διατήρησαν και την αρχική, διττή δομή του κτιρίου: ένα τμήμα με δύο επίπεδα –εκεί όπου κάποτε αποθήκευαν τα δέματα με τα σπαρτά –και ένα άλλο, ισόγειο, ενιαίο κομμάτι –εκεί όπου φιλοξενούνταν τα ζώα και οι κάβες. Ακόμη μία περίπτωση που επιβεβαιώνει ότι η παράδοση δεν είναι παρωχημένη, ούτε ανήκει σε θρύλους και βιβλία, αλλά συνυπάρχει με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, προσφέροντας πεδίο δόξης λαμπρόν για καινοτομίες και ευφυείς παρεμβάσεις.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 3 Απριλίου 2016