«Ο λαός έκανε ο,τι μπορούσε για να του δώσει να καταλάβει τη βαθιά αλλαγή των πραγμάτων.
Από τη νάρκη της αδιαφορίας όπου βρισκόντανε τις πρώτες μέρες του Αυγούστου, ξύπνησε σύσσωμος, μονομιάς, φρέσκος , ολοζώντανος.
Αλλά είναι ζήτημα αν η κράση του Μεταξά ήταν από εκείνες που αισθάνονται τα μηνύματα της ψυχής του λαού.
Έτσι κράτησε για πιλότους ενός τέτοιου κόσμου τα ίδια ανθρωπάκια που του μαγείρευαν, μέσα στους πρωτοφανείς κλυδωνισμούς της Ευρώπης, σε μιάν Ελλάδα σαν είδος μετέωρο εκτός τόπου και χρόνου».
Γ. Σεφέρης
«Χειρόγραφο Σεπ. 41»
