Είπαμε «ναι» στην ανάληψη των πρωτοβουλιών από τον Αλ. Τσίπρα, για την υλοποίηση της απόφασης, για το τρίτο και φαρμακερότερο Μνημόνιο.
Με την ίδια όμως παρρησία και ευθύνη, ήλθε η ώρα να πούμε και ένα αποτρεπτικό «όχι», στην επανάληψη των κατά συρροήν κυβερνητικών επιπολαιοτήτων, αλλά και της ξέφρενης κυβερνητικής αλαζονείας, που μας έφτασαν στο «παραπέντε» για την κλωτσηδόν αποπομπή μας από την Ευρωζώνη αλλά και την Ε.Ε.
Να, όμως, που οι αθεράπευτες κακές συνήθειες, που ο λαός μας τις ονομάζει μονολεκτικά «χούγια», άρχισαν να επαναλαμβάνονται την επομένη της κοινής απόφασης Ελλάδας-Ευρωζώνης. Και μάλιστα με την ίδια αθεράπευτη αγένεια.
Έτσι η «Αριστερή Πλατφόρμα», που εκφράζει ένα μεγάλο ποσοστό των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν λέει να εγκαταλείψει τις απειλές, προς το Eurogroup, ότι «υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές επιλογές, για την παραπέρα πορεία της χώρας». Και αυτό βεβαίως μεταφράζεται ως προσκόλληση, σε άλλες συνομοσπονδίες κρατών, εκτός Ε.Ε. και Ευρωζώνης.
Και είναι ν’ απορεί κανείς, γιατί με τόσο πείσμα επιμένει ο Π. Λαφαζάνης για μια «λύση», που όχι μόνον δεν υπάρχει, αλλά και ορθά και κοφτά την έχει αποκλείσει ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Να τα βρείτε με τους εταίρους σας της Ε.Ε.».
Η απάντηση αυτή αφενός τιμά τον ίδιο τον Πούτιν, που δείχνει να σέβεται τους εκτός της Ρωσικής Συνομοσπονδίας Συνασπισμούς. Και αφετέρου, η «λύση» αυτή, που με τόση προκλητική έμφαση την επισείει ο φίλος Πάνος, προς τους εταίρους μας, τους δίνει το δικαίωμα να μας κατηγορούν για αντικοινοτική συμπεριφορά… Με όλα βεβαίως τα τιμωρητικά επίχειρα, κατά τις διαπραγματεύσεις, για το δανειακό χρέος μας…
Ένα άλλο κρούσμα επιστροφής του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στα αθεράπευτα χούγια του παρελθόντος, είναι ο ανόητος πόλεμος χαρακωμάτων, που έχει εξαπολύσει ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας την επομένη κιόλας της συνόδου κορυφής του Eurogroup, με τη δήλωσή του, σύμφωνα με την οποία, οι προηγούμενες κυβερνήσεις προστάτευσαν την οικονομική ολιγαρχία.
Η κατηγορία αυτή θα μπορούσε να επιστραφεί αυτούσια προς τον Αλ. Τσίπρα με σειρά τρανταχτών αποδείξεων περί του αντιθέτου. Δεν είναι όμως της παρούσας στιγμής. Γιατί πρέπει να πρωτεύσει η πολιτική ομοψυχία κυβέρνησης-αντιπολίτευσης. Το εάν ο Αλ. Τσίπρας «ήρξατο χειρών αδίκων», αυτό δεν σημαίνει ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι κ.α. πρέπει να τσιμπήσουν το δόλωμα του λαϊκού διχασμού. Θα έλθει σύντομα ο καιρός για το ξεκαθάρισμα αυτών των λογαριασμών. Και μάλιστα με «πολλά ράμματα για τη γούνα» των «κατηγόρων», που ανάγουν την αγένεια σε επίσημο κανόνα συμπεριφοράς. Και μάλιστα, σε μια αντιπολίτευση, που εν ονόματι της σωτηρίας αυτής της κοινωνίας, απλώνει χέρι βοηθείας και προς τους αντιπάλους της.
Να πέφτει άραγε έξω η λαϊκή θυμοσοφία που περιγράφει τον κίνδυνο από τις αθεράπευτες κακές συνήθειες με τη φράση: «πρώτα βγαίνει η ψυχή και τελευταίο το χούϊ»;
Υ.Γ. Τελευταίο κρούσμα αναισχυντίας του θεωρητικού της παλαβής «δημιουργικής ασάφειας», Γιάνη, είναι η χουλιγκανική φράση του για «δημοσιογραφικά σκουπίδια». Όμως, «η πονηρή αλεπού πιάνεται από τα τέσσερα». Τον περιμένουν στη γωνία σοβαρές ποινικές διώξεις. Ανεξάρτητα όμως από αυτά, «μωραίνει Κύριος αν βούλεται απωλέσαι…».
Συμφωνεί όμως η ΕΣΗΕΑ με τον χαρακτηρισμό «δημοσιογραφικά σκουπίδια»;
