Ο λευκός καπνός βγήκε από τις Βρυξέλλες. Ο συμβιβασμός έγινε και επήλθε συμφωνία. Χαρμολύπη για ότι συνέβη. Από τη μια πλευρά, χαρά γιατί η χώρα έμεινε όρθια και δεν βρέθηκε εκτός ευρωζώνης, αλλά από την άλλη πλευρά λύπη σε μεγάλο βαθμό για το πακέτο της συμφωνίας που θα έρθει προς έγκριση στην Ελληνική Βουλή και το οποίο είναι υφεσιακό και αντιαναπτυξιακό.
Σκληρή συμφωνία, αλλά αναγκαία στην παρούσα φάση για πολλούς και ευνόητους λόγους. Ήταν μονόδρομος με τους όρους που έγινε η εκβιαστική συζήτηση στους κόλπους των ισχυρών της Ε.Ε. Εξάλλου, επί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έγιναν πολλά λάθη στρατηγικής και η χώρα βρέθηκε σε αρκετά δυσχερή θέση. Ο καταλογισμός ευθυνών δεν είναι το ζητούμενο στην παρούσα φάση.
Σε αυτή τη διαδικασία των διαβουλεύσεων και των διαπραγματεύσεων, αποδείχθηκαν ποιοι είναι πραγματικά Φιλέλληνες και ποιοι βοήθησαν ουσιαστικά την Ελλάδα και την έσωσαν, μέσα σε μια Ενωση υπερσυντηρητική που έχει ως οδηγό τους αριθμούς.
Πέρα όμως από την συμφωνία που επετεύχθη, το μείζον που αποκαλύφθηκε στο μέγιστο βαθμό σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, είναι το έλλειμμα δημοκρατίας και αλληλεγγύης που εμφανίζει η Ε.Ε.
Αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας που είναι πιο σημαντικό από τα έλλειμμα στην οικονομία, είναι πολύ μεγάλο. Ακυρώνει το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης και υποβαθμίσει την ίδια την Δημοκρατία.
Η Ε.Ε. θα το βρει μπροστά της τα επόμενα χρόνια, εάν δεν αλλάξουν πολλά στην ίδια τη λειτουργία της. Εάν δεν αλλάξει αυτή η Ευρώπη δεν έχει τύχη στο μέλλον και γι’ αυτό ευθύνονται συγκεκριμένα πρόσωπα.
Και το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας και αλληλεγγύης θα είναι η επιτύμβια πλάκα του αύριο.
