Η παραίτηση του Γιόζεφ Μπλάτερ πέντε μέρες μετά την επανεκλογή του στην προεδρία της FIFA και περίπου 17 χρόνια στην ίδια θέση, μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά για το ίδιο το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Η είδηση της παραίτησης και τα όσα έχουν συμβεί και αποκαλύπτονται αποτελούν παγκόσμιο θέμα συζήτησης, αν και στην χώρα μας με την μεγάλη εκκρεμότητα που υπάρχει στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης και πιστωτών, και το συγκεκριμένο ζήτημα περνάει στα…ψιλά και δεν δίνεται η προβολή που απαιτείται!
Πολλοί θα πουν ότι το θέμα αφορά μόνο τους ποδοσφαιρόφιλους. Δεν είναι όμως έτσι, καθώς γύρω από την προεδρική εκλογή της FIFA παίχτηκε ένα πολύ σκληρό πολιτικό παιχνίδι με τη συμμετοχή κυρίως μεγάλων κρατών – μελών της Ε.Ε. της Ρωσίας και των ΗΠΑ.
Αν πριν λίγα εικοσιτετράωρα πολλοί μίλησαν για ήττα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου με την επανεκλογή του Ελβετού Μπλάτερ, του αποκαλούμενου και «Ντον Μπλατερόνε» από τους εχθρούς του, αναμφίβολα με την παραίτησή του, αυτή η εκτίμηση αντιστρέφεται με την εκτίμηση για νίκη, φθάνει όμως να γίνουν τα βήματα που πρέπει…
Και αυτό διότι, κυρίαρχη είναι η άποψη σε πάρα πολλούς, ότι η FIFA επί πάρα πολλά χρόνια ήταν μια απόλυτα διεφθαρμένη οργάνωση που μέλη της κινούνταν με όρους μαφιόζικης οργάνωσης.
Κατά καιρούς πολλά είχαν ακουστεί, γραφτεί για παράνομη χρηματοδότηση, μίζες, νόθευση ψηφοφοριών, ή άλλες σκοτεινές πρακτικές. Πάντα όμως οι άνθρωποι της FIFA ήταν υπεράνω του νόμου και «καθάριζαν». Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Ο παρασκηνιακός πόλεμος είχε αγριέψει εδώ και καιρό και τα συμφέροντα που διακυβεύονταν ήταν πολλά. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ακόμα και πριν από την εποχή του Μπλάτερ, επί προεδρίας του Βραζιλιάνου Ζοάο Χαβελάνζε η FIFA είχε μετατραπεί σταδιακά σε μια παγκόσμια οργάνωση, στους κόλπους της οποίας κυριαρχούσαν πρόσωπα διεφθαρμένα.
Ποδόσφαιρο ίσον χρήμα και όπου υπάρχει χρήμα υπάρχει και «μαγείρεμα». Η ίδια η παγκόσμια οργάνωση του ποδοσφαίρου ήταν αυτή που εκμαύλισε πολλούς και έκανε πρωταθλητισμό στις μίζες και στη διαφθορά. Πόσες ψήφοι διάφορων μικρών και αδύναμων χωρών κατά καιρούς δεν έχουν εξαγοραστεί;
Πριν περίπου επτά χρόνια, ο Βρετανός δημοσιογράφος Άντριου Τζένινγκς με το βιβλίο του «Φάουλ! Ο μυστικός κόσμος της ΦΙΦΑ» περιέγραψε την παγκόσμια ομοσπονδία, σαν μια κολυμπήθρα που όποιος αγγίζει το νερό της μολύνεται.
Αυτή τη φορά όμως το νερό χύθηκε από την κολυμπήθρα και άρχισε το…ξήλωμα για την προστασία του ίδιου του ποδοσφαίρου ως προϊόν.
Η Παγκόσμια Ομοσπονδία έχασε τεράστιο μέρος της αξιοπιστίας της, αφού οι πληροφορίες για «μίζες» κατά την ανάθεση των μεγάλων διοργανώσεων, διαδέχονταν η μία την άλλη. Μόνο κανείς να θυμηθεί τις καταγγελίες που υπάρχουν για το πώς κέρδισαν διάφορες χώρες τη διοργάνωση του Μουντιάλ αρκεί…
Λένε ότι «εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο» και αυτό επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση του Μπλάτερ, ο οποίος αν και ο ίδιος δεν κατηγορείται πλήρωσε με την παραίτησή του. Μερικοί ισχυροί παίκτες του παγκόσμιου συστήματος ανέμεναν το καίριο κτύπημα, αν και άργησε μερικά χρόνια.
Το μείζον ζήτημα είναι να υπάρξουν καλές μέρες για το ποδόσφαιρο, τον βασιλιά των σπορ, όσο αυτό είναι εφικτό σε μια παγκοσμιοποιημένη εποχή, όπου κυριαρχούν οι χορηγοί και τα ποσά που διακινούνται είναι πολύ μεγάλα.
Η υπόθεση της FIFA δίνει αφορμή να αναλογιστεί κανείς και το μεγάλο ζήτημα της εξυγίανσης του ποδοσφαίρου, όχι μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και στη χώρα μας. Μια εξυγίανση που είναι επιβεβλημένη και πρέπει να φθάσει σε βάθος με οποιοδήποτε κόστος. Φθάνει κάποιοι να θέλουν και στη χώρα μας!