Συρία: Οι αφγανοί μισθοφόροι του Ασαντ

Ο Μπασάρ αλ Ασαντ έχει έλλειψη στρατιωτών και είναι αναγκασμένος να βασιστεί σε μισθοφόρους. Πολλοί από αυτούς τους ξένους μαχητές προέρχονται από το Αφγανιστάν –όπως ο Μουράντ, που σήμερα κρατείται στο Χαλέπι ως αιχμάλωτος πολέμου.

Ο πόλεμος του 45χρονου Μουράντ, αγρότη από το Αφγανιστάν, κράτησε μόνο μία μέρα. Πώς έφθασε στο Χαλέπι, τόσο μακριά από το χωριό του; «Το μόνο που ήθελα ήταν μια άδεια παραμονής στο Ιράν» λέει στο γερμανικό «Spiegel». Αλλά βρέθηκε να πολεμά ως μισθοφόρος στον συριακό εμφύλιο, στο πλευρό του καθεστώτος Ασαντ.

Ο ιρανός αξιωματικός του τον διέταξε να υπερασπιστεί με τη ζωή του τον δεύτερο όροφο ενός σπιτιού. Υστερα από μάχη μιας μέρας παρέμενε ακόμη εκεί, αλλά χωρίς πυρομαχικά, ώσπου μια έκρηξη γκρέμισε το σπίτι. Οταν εμφανίστηκαν αντάρτες, ο Μουράντ νόμιζε ότι θα τον σκότωναν αμέσως.

Αυτό το περιστατικό συνέβη πριν από επτά μήνες. Εκτοτε αυτός και ένας ακόμη Αφγανός βρίσκονται σε μια αυτοσχέδια φυλακή που ανήκει στο «Μέτωπο της Δαμασκού», έναν από τους μεγαλύτερους ανταρτικούς σχηματισμούς στο Χαλέπι.

Ιρανοί, Ιρακινοί, Πακιστανοί και Υεμενίτες –όλοι τους σιίτες

Αλλες ομάδες ανταρτών έχουν αιχμαλωτίσει –εκτός από Αφγανούς –Πακιστανούς και Ιρανούς. Πολλοί από τους Αφγανούς που πολεμούν στη Συρία ανήκουν στη σιιτική μειονότητα των Χαζάρα, που αποτελεί τη φτωχότερη φυλή στο Αφγανιστάν.

Ο Ασαντ είχε έναν δύσκολο αντίπαλο από την αρχή του εμφυλίου: τα δημογραφικά δεδομένα της Συρίας. Για να συνδράμουν τις κυβερνητικές δυνάμεις, έμπειρες μονάδες από τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ άρχισαν να πολεμούν στο πλευρό του Ασαντ το 2012. Στη συνέχεια, προστέθηκαν Ιρανοί, Ιρακινοί, Πακιστανοί και Υεμενίτες –όλοι τους σιίτες.

Σχεδόν όλοι οι Ιρακινοί έχουν πλέον επιστρέψει στη χώρα τους. Σήμερα οι περισσότεροι μισθοφόροι είναι αφγανοί Χαζάρα. Ο ακριβής αριθμός τους είναι άγνωστος αλλά πιστεύεται ότι 700 έχουν χάσει τη ζωή τους μόνο στο Χαλέπι και στη Ντεράα.

Οι περισσότεροι δεν πήγαν στη Συρία από επιλογή. Ως και 2 εκατ. Χαζάρα ζουν στο Ιράν, οι περισσότεροι ως παράνομοι μετανάστες. Από αυτή τη «δεξαμενή», οι ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης έχουν στρατολογήσει χιλιάδες για να τους στείλουν στη Συρία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.

Ο Μουράντ Αλί Χαμίντι, ο αιχμάλωτος στο Χαλέπι, άφησε το χωριό του στο Βόρειο Αφγανιστάν, που δεν είχε ούτε ηλεκτρικό, ούτε τρεχούμενο νερό, ούτε σχολείο και πήγε στο Ιράν χωρίς χαρτιά. Εργάστηκε σε λατομείο ώσπου τον συνέλαβαν τον Σεπτέμβριο του 2013.

«Με κατηγόρησαν ότι πουλάω ναρκωτικά, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Επί 15 μέρες με μαστίγωναν και με ξυλοκοπούσαν» λέει. Τον καταδίκασαν σε εξαετή φυλάκιση αλλά αφού εξέτισε έναν χρόνο στη διαβόητη φυλακή Εβίν της Τεχεράνης, είχε έναν αναπάντεχο επισκέπτη που φορούσε την πράσινη στολή των Φρουρών της Επανάστασης.

«Θες να ανταλλάξεις τα υπόλοιπα πέντε χρόνια της ποινής σου;» τον ρώτησε. Ο Μουράντ δεν είπε όχι. Ο αξιωματικός του εξήγησε ότι έπρεπε να πολεμήσει για δύο μήνες στη Συρία. Οταν επέστρεφε, ίσως να έπαιρνε ακόμη και την πολυπόθητη άδεια παραμονής στο Ιράν.

Και οι υπόλοιποι συγκρατούμενοί του δέχθηκαν να πάνε στη Συρία για δύο μήνες. Τους υποσχέθηκαν μηνιαίο μισθό 700 δολαρίων. Τους έστειλαν σε μια στρατιωτική βάση κοντά στην Τεχεράνη για να εκπαιδευτούν στα Καλάσνικοφ. Ντυμένους με πολιτικά, τους πήγαν στη Δαμασκό με εμπορική πτήση. «Συνταξιδεύαμε με οικογένειες. Κανείς δεν έπρεπε να δει ότι ήμασταν στρατιώτες» είπε. Στη Δαμασκό, τους υποδέχθηκαν δύο ιρανοί αξιωματικοί.

Δύο διοικητές των ανταρτών, που πολέμησαν στην ίδια μάχη με τον Μουράντ αλλά από την αντίπαλη πλευρά, λένε ότι οι Αφγανοί είναι σαν μηχανές. «Είναι ανυποχώρητοι, τρέχουν πιο γρήγορα από εμάς και συνεχίζουν να πυροβολούν ακόμη και περικυκλωμένοι. Αλλά μόλις χάσουν επαφή με τον ασύρματο με τον διοικητή τους, πανικοβάλλονται».

Ο Αμπού Χασαναΐν, ένας από τους δύο διοικητές των ανταρτών που πολέμησαν εκείνη τη νύχτα, λέει: «Δεν είχε κανένα νόημα για τους Αφγανούς να συνεχίζουν να πολεμούν. Αλλά δεν παραδίδονταν. Γι’αυτό ανατινάξαμε όλο το κτίριο». Μόνο ο Μουράντ και άλλος ένας επέζησαν.