Για πρώτη φορά έπειτα από περισσότερα από 15 χρόνια είναι πιθανό να σχηματιστεί στο Ισραήλ μια κυβέρνηση συνασπισμού στην οποία θα συμμετέχουν αποκλειστικά παρατάξεις της δεξιάς. Αν τελικά συμβεί αυτό, τότε οι συνέπειες όσον αφορά την εποικιστική πολιτική του Ισραήλ θα είναι ιδιαίτερα σημαντικές, αναφέρει το «Foreign Affairs».
Στις δύο προηγούμενες κυβερνήσεις του Μπενιαμίν Νετανιάχου συμμετείχαν και κόμματα της κεντροαριστεράς τα οποία ήταν αντίθετα με την επέκταση των ισραηλινών οικισμών σε περιοχές που _ σύμφωνα με προηγούμενες διαπραγματεύσεις αλλά και τις θέσεις και τους στόχους των Παλαιστίνιων _ αποκλείεται να καταλήξουν στο κράτος του Ισραήλ στην περίπτωση υπογραφής μιας συμφωνίας.
Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων έξι ετών της πρωθυπουργίας του Νετανιάχου, η πολιτική του όσον αφορά το ζήτημα των εποικισμών αποτέλεσε αντικείμενο έντονης διαμάχης. Από την μία πλευρά, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη επέκριναν πολλές φορές την πολιτική του ισραηλινού πρωθυπουργού ως απόπειρα επέκτασης της παρουσίας του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη. Από την άλλη πλευρά, ψηφοφόροι και εκπρόσωποι της δεξιάς στο Ισραήλ κατηγορούσαν τον Νετανιάχου ότι έκανε ακριβώς το αντίθετο, «παγώνοντας» ουσιαστικά την κατασκευή νέων εβραϊκών εποικισμών εκτός της Ιερουσαλήμ και των ορίων των κύριων εβραϊκών οικισμών.
Η διαρκής κριτική από τη διεθνή κοινότητα είχε ως αποτέλεσμα να εδραιωθεί ο Νετανιάχου ως αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ισραηλινής δεξιάς, γεγονός που οδήγησε στην επανεκλογή του. Την ίδια ώρα, ωστόσο, οι περιορισμοί που επέβαλε σχετικά με την κατασκευή νέων οικισμών πέρα από το τείχος ασφαλείας, διατήρησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο για την υπογραφή μιας συμφωνίας στη βάση των δύο κρατών, του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, και ενθάρρυνε τους υπέρμαχους της ειρήνης στην περιοχή, όπως τον αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι, να συνεχίσουν τις προσπάθειες τους για την εξεύρεση μιας λύσης.
Αποδεικνύεται, όμως, ιδιαίτερα δύσκολο να διαπιστωθεί ποια είναι η αλήθεια αναφορικά με τα αποτελέσματα της εποικιστικής πολιτικής του Νετανιάχου. Ελέγχοντας τα στοιχεία των πρόσφατων εκλογών στο Ισραήλ, το «Foreign Affairs» διαπίστωσε ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, ο πληθυσμός των ισραηλινών εποίκων που ζουν σε οικισμούς πέρα από τον φράχτη ασφαλείας παρουσίασε αύξηση. Το 2009, οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 36.476 διάσπαρτοι σε 72 δήμους, ενώ τον περασμένο Μάρτιο, οι ισραηλινοί ψηφοφόροι ήταν κατά 27% περισσότεροι, ξεπερνώντας τις 46.000. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η μέση ηλικία των Ισραηλινών που ζουν στη Δυτική Όχθη είναι τα 18 έτη, το περιοδικό εκτιμά ότι ο αριθμός των Ισραηλινών που ζουν στους οικισμούς αυτούς είναι διπλάσιος από τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους _ 73.000 το 2009 και 93.000 το 2015, με την ετήσια αύξηση του πληθυσμού να ξεπερνά τα 3.000 άτομα ανά έτος.
Παρότι τα στοιχεία αυτά είναι εκτιμήσεις, αποτελεί γεγονός πως αν συνεχιστεί η αυξητική αυτή τάση, στο τέλος της νέας θητείας του Νετανιάχου, ο πληθυσμός των Ισραηλινών που ζουν σε οικισμούς εκτός του φράχτη ασφαλείας θα φτάσει τις 115.000 περίπου. Είναι αξιοσημείωτο, ωστόσο, το πως σημειώθηκε αυτή η αύξηση των ισραηλινών εποίκων πέρα από τα όρια του φράχτη ασφαλείας καθώς τα 2/3, κατά προσέγγιση, των 9.197 οικισμών που κατασκευάστηκαν την τελευταία 6ετία βρίσκονται στα όρια παλαιότερων οικισμών. Αυτό σημαίνει ότι η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε την κατασκευή περίπου 500 νέων οικιστικών μονάδων ανά έτος, αριθμός ανεπαρκής για την εγκατάσταση περισσότερων από 3000 ανθρώπων κάθε χρόνο. Μια πιθανή εξήγηση ενδέχεται να αποτελεί η πολιτική που ακολουθείται σε μικρούς εποικισμούς. Οι οικογένειες που κατοικούν σ’ αυτούς, ενθαρρύνονται να επεκτείνουν τις κατοικίες τους, ενοικιάζοντας παρακείμενα οικήματα για τα οποία δεν απαιτείται η επίσημη έγκριση της κυβέρνησης.
Αν η περιγραφή αυτή είναι ακριβής τότε αυτό σημαίνει ότι ο ειρηνευτικός «οδικός χάρτης» δεν αλλάζει σημαντικά καθώς σε αντίθεση με τις κατηγορίες εναντίον του Νετανιάχου, το Ισραήλ δεν επεκτείνει την κυριαρχία του επί των παλαιστινιακών εδαφών. Δεν αυξάνεται ο αριθμός των οικισμών αλλά ο πληθυσμός αυτών. Από την άλλη πλευρά, όμως, η σταδιακή, μικρή αλλά σταθερή, αύξηση των Ισραηλινών που ζουν εκτός των ορίων των κύριων εβραϊκών οικισμών καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την επίτευξη μιας μελλοντικής συμφωνίας καθώς ολοένα και περισσότεροι Ισραηλινοί πολίτες θα αναγκαστούν κάποια στιγμή, θεωρητικά τουλάχιστον, να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους.
Το αν θα συνεχίσει ο Νετανιάχου αυτήν την κεκαλυμμένη πολιτική σταδιακής αύξησης του πληθυσμού των ισραηλινών εποίκων _ το «Foreign Affairs» κάνει λόγο για «καλοπροαίρετη αμέλεια» _ ή αν θα αναγκαστεί να αλλάξει τη στάση του θα εξαρτηθεί από τους μελλοντικούς κυβερνητικούς του εταίρους. Συνήθως, πάντως, η εποικιστική πολιτική καθορίζεται κυρίως από τα υπουργεία Άμυνας και Εσωτερικών, τα οποία διεκδικούν κόμματα που τάσσονται υπέρ της επέκτασης των εβραϊκών οικισμών.
