Ο Θανάσης Παπαγεωργίου, μετά την ανακοίνωση των επιχορηγήσεων από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, απέστειλε στον πρόεδρό της, Δημήτρη Τσατσούλη, επιστολή διαμαρτυρίας, επιστρέφοντας παράλληλα και τα χρήματα που προορίζονται για το θέατρο Στοά.

Συγκεκριμένα γράφει: «Αντιλαμβανόμενος τη δυσκολία στην οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια η νοοτροπία ‘να τελειώνουμε με τους παλιούς’, νοοτροπία που υπηρετείτε με ιδιαίτερο ζήλο και που τώρα δεχτήκατε να υπηρετήσετε και επισήμως χάριν ενός αδιάφορου και αδαούς Υπουργού και των άσχετων περί αυτόν, επιθυμώ να σας συμπαρασταθώ σε αυτή τη δύσκολη θέση που σας φέρνουν αιτήσεις θεάτρων σαν και το δικό μου που, για κάποιο δικό σας λόγο, σας είναι κάρφος στο μάτι σας.

»Η ηρωική απόφασή σας να με επιχορηγήσετε με είκοσι χιλιάδες ευρώ, εκτός των άλλων είναι και προσβλητική. Αν ήσασταν σχετικός με τα πρακτικά του θεάτρου θα γνωρίζατε, και αν όχι θα μπορούσατε να το μάθετε διαβάζοντας την αίτησή μου, ότι για το Θέατρο ΣΤΟΑ αυτή την εποχή, είκοσι χιλιάδες είναι τα έξοδα είκοσι πέντε ημερών».

Και συνεχίζει: «Δεν θα σας δώσω την ικανοποίηση να αισθανθείτε ότι δεν ‘αφήσατε κανέναν απόξω’. Θα βγω μόνος μου. Θα αρνηθώ αυτά τα χρήματα και θα σας τα επιστρέψω. Επειδή είμαι αξιοπρεπής και έτσι πορεύτηκα σε όλη μου την καριέρα.

»Έτσι θα μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε αυτές τις είκοσι χιλιάδες σε ένα σχήμα που με αυτά τα λεφτά θα μπορούσε πιθανόν να ξεκινήσει κάτι. Η ΣΤΟΑ όμως είναι ένας οργανισμός που απασχολεί κόσμο, έχει υψηλό ενοίκιο και έχει το ελάττωμα να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της. Θα σας ευχαριστήσω για τη γαλαντομία σας αλλά θα σας θυμάμαι για την προσβολή σας.

»Όχι μόνο αυτή των είκοσι χιλιάδων, αλλά κι εκείνη που δηλώσατε ότι είστε η μοναδική επιτροπή που δεν σιτίζεται από τους επιχορηγούμενους. Θα το σκεφτώ αν αξίζει τον κόπο να σας κάνω μήνυση. Απλώς υποψιάζομαι ότι ειπώθηκε πάνω στον ενθουσιασμό σας για το σπουδαίο έργο που επιτελέσατε, και πιθανόν να αναφέρεστε σε περιπτώσεις που γνωρίζετε αλλά δεν κατονομάζετε.

»Όμως όταν γενικολογούμε αντί να έχουμε τον ανδρισμό να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, κινδυνεύουμε να γίνουμε γελοίοι».