Ενα πεδίο στο οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανιζόταν ήσυχη και είχε να επιδείξει ικανοποιητικές επιδόσεις τα προηγούμενα χρόνια ήταν η δημοσιονομική διαχείριση. Σε αυτό συνέβαλαν πολλές παράμετροι, ξεκινώντας από την αλλαγή «πίστας» για την ελληνική οικονομία και την εκρηκτική άνοδο του τουρισμού και φτάνοντας στη χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ, την εισροή κονδυλίων λόγω πανδημίας (για την οποία πάντως υπήρξαν καταγγελίες για σπατάλες στη διαχείριση των εμβολίων) αλλά και την ιδιότυπη πληθωριστική συνθήκη, η οποία μπορεί να επιβάρυνε σημαντικά τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, όμως την ίδια στιγμή έφερνε εκρηκτικές αυξήσεις εσόδων στον κρατικό προϋπολογισμό, διά της έμμεσης φορολόγησης και του ΦΠΑ.
Οι συνθήκες πλέον έχουν αλλάξει, είτε λόγω της δρομολογημένης επιστροφής της ΕΕ στη δημοσιονομική πειθαρχία, είτε λόγω του νέου εκρηκτικού μείγματος το οποίο τείνει να διαμορφωθεί από έναν συνδυασμό παραμέτρων. Μεταξύ αυτών, η επιμονή των πληθωριστικών πιέσεων, το ενδεχόμενο ανατροφοδότησής τους σε περίπτωση εκδήλωσης μίας νέας πετρελαϊκής κρίσης και τον εξαναγκασμό των κεντρικών τραπεζών σε νέες αυξήσεις επιτοκίων, κ.λπ. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έκρυψε την ανησυχία του την προηγούμενη εβδομάδα, όταν δήλωσε στη συνέντευξή του ότι «ελπίζω να μη χρειαστεί να ανατρέξουμε στις δημοσιονομικές μας εφεδρείες για να διαχειριστούμε μια τέτοια ενεργειακή κρίση».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
