Η Νέα Δημοκρατία έχει νικήσει πριν ανοίξουν οι κάλπες. Το σασπένς σήμερα, περιορίζεται στους μικρούς που θα κρίνουν τον χαρακτήρα της νέας Βουλής και στον ΣΥΡΙΖΑ που έχει μπροστά του μια πολύ δύσκολη συζήτηση.

Οπως ίσως θα θυμάστε, όταν το 2016 εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε φαβορί ήταν ούτε πολλά κοινά μοιραζόταν με τους προκατόχους του. (Εντελώς ενδεικτικά: Το 2014 ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης ζήτησε έλεγχο για πλαστά πτυχία στο Δημόσιο. Το 2015 ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων όταν η πλειοψηφία των γαλάζιων είτε καταψήφιζε είτε… απουσίαζε. Το 2006 μάταια προσπαθούσε να μαζέψει υπογραφές για το άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών. Διαχρονικά επέμενε για το άρθρο 24 περί δασών και περιβάλλοντος και βέβαια δεν δίστασε να διαφοροποιηθεί στην υποψηφιότητα Παυλόπουλου…)

Είναι μάλλον ασφαλές να πει κανείς ότι τον Μητσοτάκη τον στήριξαν τότε κεντρώοι, αλλά και Νεοδημοκράτες που ένιωθαν πως πρέπει να αλλάξει το κόμμα.

Απόψε καλείται να πάρει μια μεγάλη απόφαση που μοιάζει αυτονόητη, αλλά δεν είναι. Μπορεί να βάλει τον θρίαμβο στην τσέπη και να καθίσει αναπαυτικά στις δάφνες του ή μπορεί αντίθετα να αλλάξει τη χώρα στην κατεύθυνση όσων με τόλμη πρέσβευε εκείνα τα πρώτα χρόνια της πολιτικής του πορείας. Να απαλλάξει τη χώρα όχι μόνο από όσα, βολικά, οι γαλάζιοι χρεώνουν σε «χρόνιες παθογένειες», αλλά και από όλα εκείνα τα επιεικώς αμφιλεγόμενα που σημάδεψαν την τελευταία τετραετία.

Δεν είναι εύκολο να ξανακερδίσεις την εμπιστοσύνη όσων απογοητεύτηκαν με τις παρακολουθήσεις και τις σκιώδεις μεθοδεύσεις που ακολούθησαν. Μπορεί να πήρες την ψήφο τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις και την εκτίμησή τους.

Δεν είναι εύκολο να τα βάλεις με τις ανορθογραφίες για δόμηση σε αιγιαλό και εθνικούς δρυμούς. Δεν είναι εύκολο να στρίψεις το καράβι αναγνωρίζοντας γάμο και τεκνοθεσία ομοφύλων. Ομοίως, δεν είναι καθόλου εύκολο να αποκομματικοποιήσεις τη δημόσια διοίκηση και να τελειώσεις τις πρακτικές που επί των ημερών σου εξέθεσαν τη χώρα διεθνώς στο όνομα της φύλαξης των συνόρων. Δεν είναι εύκολο αλλά μετά από έναν τέτοιο εκλογικό θρίαμβο, με την κοινωνία δίπλα του ο Μητσοτάκης μπορεί να κάνει τις βαθιές τομές που απαιτούνται πάνω και πριν απ’ όλα στη Δικαιοσύνη και στην Υγεία. Απαλλαγμένος από το άγχος να ελέγξει το κόμμα και τον φόβο του πολιτικού κόστους, μπορεί να μην αναμετριέται με κάποιον πολιτικό αντίπαλο, καλείται όμως να αναμετρηθεί με την ιστορία. Και έχει τη σπάνια ευκαιρία να διαλέξει πώς θέλει να τον θυμούνται οι Ελληνες.