Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος δεν διάβασε το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα και δεν διστάζει να διατυπώσει αιχμές για τον άλλοτε «εκλεκτό» του για την ηγεσία του ΣΥΝ, με τον οποίο πολύ γρήγορα ήρθε σε ρήξη.

Μιλάει για «φιγούρες», «φανφάρες» και «αυτοθαυμασμό», δηλώνει ότι η επιλογή του «αποδείχθηκε ακραίο λάθος μέσα σε έναν μήνα» και σημειώνει πως τον αφήνουν αδιάφορο όσα λέει για εκείνον στο πόνημά του ο πρώην πρωθυπουργός. «Είναι για μένα αδιάφορο και το “αουτσάιντερ” και η “δεύτερη Μοίρα” και κάθε ανοησία» λέει χαρακτηριστικά. Του καταλογίζει μεγάλες πολιτικές ευθύνες για το τρίτο μνημόνιο καταλογίζοντάς του υποταγή έναντι των ηγεμόνων της ΕΕ και μνημονεύει τον Ομηρο: «Είπα, μα αυτός δεν μου αποκρίθηκε μια λέξη καν, μονάχα με των νεκρών τις άλλες κίνησε ψυχές για το σκοτάδι».

Διαβάσατε το βιβλίο του κ. Τσίπρα;

«Διαβάζω αρκετά βιβλία, αλλά εντελώς άλλου τύπου. Το κύριο βιβλίο είναι το “Τhe Class Struggle in the Ancient Greek World” του καθηγητή της Οξφόρδης G.E.M. de Ste. Croix. Είναι εντυπωσιακό με τις σκέψεις της ταξικής πάλης ενός άλλου καιρού, που αφήνουν όμως προβληματισμούς και δημιουργικότητα και για τη δική μας και τη μελλοντική εποχή. Θέτει στο επίκεντρο τη λαϊκή τάξη της αρχαιότητας, που έχει εκφυλισθεί στα δικά μας χρόνια και στις περισσότερες σχεδόν χώρες της Δύσης. Θα έλεγα ότι η αρχαία κοινωνία αναδεικνύει βαθιές ιδέες που θα μας ωθήσουν σήμερα μπροστά».

Γιατί δεν το διαβάσατε;

«Διότι ο πνευματικός ελληνικός αρχαϊκός πλούτος προβληματισμού, καινοτομίας, δημιουργικότητας έχει εγκαταλειφθεί απολύτως από μας, με κυρίαρχες σήμερα τις φιγούρες, τις φανφάρες, τον αυτοθαυμασμό, την πνευματική καθυστέρηση. Ας μην καταναλώσουμε τις διανοητικές μας δυνάμεις με το οποιοδήποτε φτηνό φυλλάδιο των διαφόρων πωλητών και επαγγελματιών».

Πάντως σας αναφέρει, και πώς άλλωστε, αφού σε εσάς οφείλει την ανέλιξή του στην ηγεσία τού τότε ΣΥΝ…

«Το έχω πει πολλές φορές. Ας το ξαναπώ, λοιπόν, παρότι το βαριέμαι πια. Η απόφαση να παραιτηθώ είχε ληφθεί από μένα, λόγω των εμποδίων από τη γενιά μου. Η πρόταση από μένα ήταν ένα νεανικό πρόσωπο. Η συγκεκριμένη επιλογή αποδείχθηκε ακραίο λάθος μέσα σε έναν μήνα. Η ευθύνη για το μέλλον οφειλόταν πλήρως σε μένα».

Η δική του εκδοχή, όπως παρουσιάζεται στην «Ιθάκη», είναι ότι η παραίτησή σας ήταν ένας «ελιγμός» για να απαλλαγείτε από ένα κόμμα που θεωρούσατε βαρίδι. Ισχύει;

«Αλλιώς είναι τα πράγματα για την Ιθάκη. Εχει εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, είναι του Ομήρου, της Οδύσσειας: “Αγουροι, νιόπαντρες και γέροντες χιλιοβασανισμένοι, κόρες γλυκιές, όλο παράπονο που έσβησαν στον ανθό τους, και πλήθος άντρες με χαλκοβόρα κοντάρια χτυπημένοι, που έπεσαν σε πολέμους, άρματα ματόβρεχτα φορώντας”.

Η έννοια “Ιθάκη” δεν έχει σχέση με πωλητές περιοδικών ή βιβλίων ανεύθυνων, είναι μια αναφορά σε μια νήσο που εξέφρασε με πάθος και αγάπη τον κόσμο της». 

Σας αναγνωρίζει πάντως το ρίσκο που πήρατε «παρακάμπτοντας την κομματική επετηρίδα και συμβάλλοντας στην ανάδειξη ενός αουτσάιντερ στην ηγεσία», αλλά, όπως σημειώνει, δυστυχώς για εσάς, «τα πράγματα δεν πήραν την τροπή που περιμένατε» καθώς «από τις εξελίξεις» είχατε τεθεί «σε δεύτερη μοίρα». Πώς το σχολιάζετε;

«Με πιάνουν τα γέλια με κάτι τέτοια. Ιδιαίτερα με τα παιδικά μου χρόνια. Οι γονείς μου έκαναν έξι παιδιά. Τέσσερα αγόρια πρώτα, δύο κορίτσια μετά. Εγώ ήμουν ο τρίτος. Ο πρώτος, ο Κωσταντίνος, ήταν ο πολυαγαπημένος του πατέρα μου. Ο δεύτερος, ο Βασίλης, με το όνομα του πατέρα και την εύνοια της μάνας μας. Ο τέταρτος προστατευμένος ως μικρότερος και από τους δύο γονείς. Το ίδιο και για τα δύο κορίτσια. Ολοι ήταν φανατικοί Ολυμπιακοί. Εγώ ήμουν αρνητικός στην πειραιώτικη ομάδα, αδιάφορος, μετά όμως έγινα για λίγα χρόνια στα καλά καθούμενα ΑΕΚτζής. Θέλω να πω ότι είναι για μένα αδιάφορο και το “αουτσάιντερ” και η “δεύτερη Μοίρα” και κάθε ανοησία!».

Σας αποδίδει και κάτι άλλο ο κ. Τσίπρας. Οτι τον θέλατε σε «ρόλο κομπάρσου». Είναι έτσι;

«Αν ήμουν δηλαδή σκηνοθέτης τηλεόρασης ή θεάτρου ή Καραγκιόζη… Σε μια τέτοια περίπτωση όλοι οι κομπάρσοι θα ήταν γυναίκες».

Ποιοι ήταν τελικά οι πραγματικοί λόγοι που σας οδήγησαν στη σύγκρουση μαζί του, γιατί μοιάζει να υπάρχει μια λογική ασυνέχεια στο αφήγημα του πρώην πρωθυπουργού: πώς γίνεται από τη μια να του παρείχατε το δαχτυλίδι της διαδοχής και από την άλλη να θέλατε να τον υπονομεύσετε; Τι συνέβαινε στο παρασκήνιο και τι σας ώθησε να αλλάξετε άποψη για εκείνον;

«Στην αρχή ήταν υπόνοιά μου ότι η δήθεν Αριστερά τους θα ενσωματωθεί στο κατεστημένο της πολιτικής υποταγής και εξαθλίωσης και η φιλοδοξία τους σε ισχυρότερη συμβατική θέση. Εξαιρετικά σύντομα αυτό που υπονοούσα αναδείχθηκε σε υποτακτική δύναμη στους άθλιους ηγεμόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αποκαλύφθηκε πλήρως με τη διακυβέρνηση της Ακροδεξιάς του Καμμένου. Αναδείχθηκε ως ένοχος για το τρίτο, μετά από το αντίστοιχο της ΝΔ και του ΠαΣοΚ, και πιο ακραίο μνημόνιο, ιδιαίτερα για τις εργατικές, αγροτικές, επιστημονικές οικογένειες. Και κάτι άλλο: μεγάλο μέρος του ελληνικού Τύπου και της τηλεόρασης έχει κρατήσει βουβή την αντίστοιχη βαριά και άγρια ενοχή για την επιδείνωση και το μαρτύριο του λαού».

Ποιο κενό πιστεύετε ότι προσδοκά να καλύψει το νέο κόμμα Τσίπρα; Πού θα το τοποθετούσατε στον πολιτικό χάρτη;

«Τέτοια θέματα αφορούν άλλους και αδιαφορώ πλήρως. Αν, δηλαδή, οι ηγέτες του κατεστημένου προέρχονται από την Κοζάνη ή το Λαύριο. Αυτό που είναι για μένα αναγκαίο είναι να κρημνισθεί ο κατεστημένος, υπνωμένος, προσωπικός φιλόδοξος κύκλος και να αναδειχθεί μια επαναστατική καταλυτική και αναγεννώμενη αριστερή δύναμη που θα στρίψει το πλοίο κατά 180 μοίρες».

Μέσα σε αυτό το κατακερματισμένο τοπίο ποια θεωρείτε ότι μπορεί να είναι η αριστερή εναλλακτική λύση;

«Η εμπνευσμένη, η αγωνιστική, η άφοβη, η θετικά επιθετική, η επιστημονική, η και στο εξωτερικό σπουδάζουσα ή εργαζόμενη γενιά, που θα ανοίξει εντελώς νέους και εντελώς πρωτοπόρους δρόμους για την Ελλάδα. Οπως γράφει η Οδύσσεια: “Είπα, μα αυτός δεν μου αποκρίθηκε μια λέξη καν, μονάχα με των νεκρών τις άλλες κίνησε ψυχές για το σκοτάδι”».