H ανταλλαγή «γαλλικών» δεν είναι προνόμιο του ελλήνων βουλευτών. Με αφορμή και τον ορυμαγδό των διεθνών εξελίξεων, οι γάλλοι βουλευτές άδραξαν την ευκαιρία για να εξασκηθούν στην ανάδειξη του πλούτου της γλώσσας τους.

Οι καβγάδες σημειώθηκαν μεταξύ βουλευτών της γαλλικής Αριστεράς – ούτε σε αυτό πρωτοτυπούν οι Γάλλοι: εδώ και καιρό η ελληνική Αριστερά κάνει ό,τι μπορεί για να απαξιώσει τον εαυτό της. Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσαμε συγκροτημένη πολιτική πρόταση από αριστερό βουλευτή και δυσκολεύομαι – δεν λογίζεται αριστερή η μονοθεματική Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Και δεν είναι ότι η κυβέρνηση δεν δίνει πλείστες όσες αφορμές για οξεία κριτική. Δίνει και με το παραπάνω – η ακρίβεια, οι μεταφορές, η υγεία, η περιώνυμη καθημερινότητα, η ίδια, εν τέλει, η ζωή μας. Αλλά η ελληνική Αριστερά προτιμά να επιδίδεται στο γνωστό σπορ του αλληλοσπαραγμού για αστειότητες. Γιατί ποιον μπορεί να αφορά αν ο Απόστολος Γκλέτσος αποχωρήσει ή παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ;

Και στη γαλλική Αριστερά, λοιπόν, αλληλοφαγώνονται, μόνο που εκεί οι καβγάδες αφορούν ιδεολογικές θέσεις. Μόνιμο αγκάθι στην ενότητα της γαλλικής Αριστεράς, η οποία με τη μορφή του συνασπισμού του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ήλθε πρώτη στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, πριν από ακριβώς έναν χρόνο, είναι ο ευσταλής, παρά τα εβδομήντα τρία του χρόνια, Ζαν-Λικ Μελανσόν, ηγέτης του ακροαριστερού κόμματος Ανυπότακτη Γαλλία.

Στο συνέδριο του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος το περασμένο Σαββατοκύριακο, στο Νανσί, ο Σοσιαλιστής βουλευτής Ζερόμ Γκετζ αποκάλεσε τον Μελανσόν «βρωμερό αντισημίτη» επειδή αρνείται να καταδικάσει τη Χαμάς για την επίθεση στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023.

Οι Ανυπότακτοι ζήτησαν τα ρέστα, οι Σοσιαλιστές χωρίστηκαν σε γκετζικούς και αντι-γκετζικούς και οι Οικολόγοι, οι οποίοι επίσης μετέχουν στον αριστερό συνασπισμό, ύψωσαν λευκή σημαία ζητώντας να ηρεμήσουν τα πνεύματα. O Γκετζ, θύμα επανειλημμένων αντισημιτικών επιθέσεων, ζήτησε τελικώς συγγνώμη από τον Μελανσόν για το «βρωμερός» αλλά όχι για το «αντισημίτης».

Ολα αυτά δεν θα είχαν τόση σημασία αν η γαλλική Αριστερά δεν θα έπρεπε να αποφασίσει, τον Ιούλιο, ποιον θα κατεβάσει ως υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές του 2027. Διότι μόνο με κοινό υποψήφιο η Αριστερά έχει πιθανότητες να σταθεί δεύτερη και καταϊδρωμένη, με 21%, απέναντι στην Ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν, στην οποία οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα με 33% στον πρώτο γύρο των προεδρικών. Μήπως να δουν πιο σοβαρά το ζήτημα οι γάλλοι σύντροφοι;