Αν υπάρχουν αναγνώστες του παρόντος που παρακολουθούν σε βάθος χρόνου την αρθρογραφία μου, θα ξέρουν πως δεν υπολήπτομαι ιδιαίτερα τη Δικαιοσύνη: αν όχι ως θεσμό, ως σύνολο λειτουργών τουλάχιστον…
Δεν είναι μόνο πολλές επιμέρους αποφάσεις που μου έχουν προκαλέσει σοβαρά συνειδησιακά προβλήματα, έως και ντροπή που είμαι μέλος μιας κοινωνίας πολιτισμένης(;). Ολως ενδεικτικά, θυμίζω εκείνη την ανεκδιήγητη απόφαση του Εφετείου Βόλου που έστειλε πίσω από τα κάγκελα μια καθαρίστρια σε βρεφονηπιακό σταθμό του δήμου επειδή πήρε τη συγκεκριμένη θέση πλαστογραφώντας το ενδεικτικό της 5ης Δημοτικού σε απολυτήριο της 6ης Τάξης. Πλην, όμως, δεν καταδικάστηκε για πλαστογραφία αλλά για -κακουργηματική – κατάχρηση δημοσίου χρήματος, αφού όλα αυτά τα χρόνια, που «ξεβρώμιζε τουαλέτες», εμισθοδοτείτο. (Ενώ ανάλογη, νομίζω, δικαστική απόφαση για ανάλογη αιτία εκδόθηκε και για έναν διασώστη ΕΚΑΒ, ο οποίος όμως εξέτισε πράγματι τη θηριώδη ποινή του.)
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
