Τα βάσανα της αγάπης, η συνεχής πάλη με τη σεξουαλικότητα, οι συγκρούσεις μεταξύ των γενεών, οι διακειμενικές παραπομπές και ο διάλογος με τις εικόνες και τα χρώματα των εικαστικών τεχνών (ιδίως του Ρενέ Μαγκρίτ) ξεπηδούν από πολύ νωρίς στην πεζογραφία της Ελενας Μαρούτσου. Τα πεζά πάλι της Ούρσουλας Φωσκόλου προβάλλουν μια καθημερινότητα σε αποκλίνουσα τροχιά, ανοίγοντας εκ παραλλήλου μια πύλη για την εισδοχή ενός φανταστικού ή και απόκρυφου στοιχείου. Το Δύο είναι ένα μυθιστόρημα όπου η Μαρούτσου και η Φωσκόλου συναντιούνται προκειμένου να συστήσουν ένα διπλό σύμπαν σε πολλαπλά επίπεδα: δύο αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους συγγραφείς, δύο γυναίκες ηρωίδες, δύο σεξουαλικές ταυτότητες (ετεροφυλόφιλη και ομοφυλόφιλη) και δύο αφηγηματικοί χρόνοι (ιστορικό παρελθόν με την αιματηρή απεργία των μεταλλωρύχων στη Σέριφο το 1916, σχετικά πρόσφατο παρόν με τους τρεις νεκρούς στην τράπεζα Marfin το 2010).
Το βιβλίο ξεκινάει μετά τον θάνατο της Ανδριάνας, που είναι φωτογράφος και πιθανώς έχει αυτοκτονήσει. Η κόρη της Μυρτώ, που εργάζεται ως τεχνικός κήπων, βαδίζει επί τα ίχνη κάποιων επιστολών της μητέρας, ψάχνοντας την ιστορία του παππού και του προπάππου της στη Σέριφο της εποχής των μεταλλείων, όπου και θα ανακαλύψει πως μπορεί να ερωτευτεί όχι μόνο άντρες (τον Πέτρο, ένα αρσενικό με κατατομή λύκου, το οποίο και εγκαταλείπει μετά πολλών επαίνων), αλλά και γυναίκες (τη Σάντρα, μια εικαστικό με σημαδεμένο πρόσωπο).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
