Η χθεσινή παρουσία του Πρωθυπουργού στη Βουλή δεν ήταν προγραμματισμένη. Ανακοινώθηκε στους δημοσιογράφους λίγες ώρες πριν. Την επέβαλαν, αναμφίβολα, οι εξελίξεις στο μέτωπο των μεταναστευτικών ροών από τη Λιβύη, όπου δείχνουμε να έχουμε χάσει τη μπάλα. Ο Πρωθυπουργός δεν είχε άλλη επιλογή από το να αντιδράσει άμεσα, όχι τόσο για να τρομάξει τον Χαφτάρ και τους οργανωτές των «αποβάσεων» αλλά να καθησυχάσει την κοινή γνώμη που δείχνει ανήσυχη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στη Βουλή και για ένα άλλο λόγο. Δεν θα άφηνε να πάει χαμένη η ευκαιρία να εξυπηρετήσει τον επικοινωνιακό του σχεδιασμό. Να χορέψει, όπως εκτιμάται, ένα «βολικό τάνγκο» με τον Αλέξη Τσίπρα στρέφοντας τα πυρά του εναντίον του.
Ο κ. Μητσοτάκης κάτι είπε για τα συμφέροντα που τον πολεμάνε, λες και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ το κάνανε τα συμφέροντα, και θύμισε τις «μαύρες μέρες» του 2015, όταν ο κίνδυνος να βρεθεί η Ελλάδα εκτός ευρώ και εκτός ΕΕ, έκανε κομμάτια και θρύψαλα τις αυταπάτες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Διάλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για αντίπαλό του, τον Αλέξη Τσίπρα; Το βέβαιο είναι ότι, όπως λέγεται, «διάλεξε το …φάντασμά του». Το σενάριο της ίδρυσης κόμματος Τσίπρα πριν από τις εθνικές εκλογές εμφανίζει, σύμφωνα με την κυβερνητική ανάγνωση, αρκετά πλεονεκτήματα για τη ΝΔ.
Δεν είναι μόνο ότι ο κ. Τσίπρας θα αποτελέσει ένα καλό λόγο για την επανασυσπείρωση των μετριοπαθών ψηφοφόρων του κέντρου. Σε αυτό το κοινό που παίρνει αποστάσεις από τη ΝΔ, καθώς τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησής έχουν πλήξει το μεταρρυθμιστικό του προφίλ του κ. Μητσοτάκη, ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να αποτελεί ένα εκλογικό «μπαμπούλα». Αλλά και μόνο το γεγονός ότι η παρουσία ενός «κόμματος Τσίπρα» θα προκαλέσει αναταράξεις και αλλαγές των συσχετισμών στο χώρο της Κεντροαριστεράς (όποιο μέγεθος και να έχουν αυτές) εκτιμάται ότι βολεύει τη ΝΔ, και πολιτικά και εκλογικά.
Το βασικότερο. Η ατζέντα της συζήτησης δεν θα αφορά την αναμέτρηση του κ. Μητσοτάκη με τον πήχη των εξαγγελιών του. Θα αρχίσουμε να συζητάμε αν ήταν χειρότερο το σκάνδαλο της Novartis από αυτό των υποκλοπών και αν μια κυβέρνηση που θέλει να ελέγξει τους «αρμούς της εξουσίας», συνεπώς να κυβερνήσει ολίγον τι με τρόπο ολοκληρωτικό, είναι προτιμότερη από αυτήν που επιτρέπει την καταλήστευση κοινοτικών πόρων από στελέχη που βρίσκονται σε διάφορες κομματικές βαθμίδες της ΝΔ. Το τάνγκο με τον κ. Τσίπρα είναι, πράγματι, βολικό.
Διαφορετική είναι η ανάγνωση της άλλης πλευράς. Σύμφωνα με αυτήν, ο Πρωθυπουργός, ανησυχεί με την ιδέα ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να κάνει δικό του κόμμα. Αμέσως, όπως λέγεται, θα αποκτήσει έναν αντίπαλο υπολογίσιμο, που έχει κυβερνήσει και που μπορεί να προσφέρει στο χώρο που βρίσκεται στα αριστερά της ΝΔ, προοπτική εξουσίας. Ο κ. Τσίπρας δέχεται παροτρύνσεις να κάνει το αποφασιστικό βήμα. Ο ίδιος εμφανίζεται, ως έτοιμος από καιρό. Πήρε αμέσως την πάσα που του έδωσε από το βήμα της Βουλής ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και εμφανίστηκε ως το πραγματικό, αντίπαλο δέος.
Θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας το, κατά τους ουδέτερους παρατηρητές, άλμα στο κενό ή το, κατά τους υποστηρικτές του, αποφασιστικό βήμα για την επαναχάραξη του κεντροαριστερού χάρτη; Έχει το σχέδιο να ξεπεράσει τα αναχώματα που θα του θέσουν στην προσπάθεια του να κυριαρχήσει στον χώρο, ο Νίκος Ανδρουλάκης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Έχει, και το ξέρει καλά ο Αλέξης Τσίπρας, μεγάλη σημασία η πρεμιέρα ενός κόμματος υπό την ηγεσία του και ειδικά οι επιδόσεις του στην πρώτη σειρά μετρήσεων που θα καταγράψουν τη δυναμική του. Αν εμφανιστεί, πράγματι, με δυναμική αντίπαλου δέους της ΝΔ, τότε η συζήτηση μπαίνει σε άλλη βάση. Αν εμφανιστεί ως ένας ακόμα μικρομεσαίος σχηματισμός του κεντροαριστερού χώρου, τότε άστα να πάνε. Αυτά μετράει ο πρώην Πρωθυπουργός αλλά το μέτρημα, ειδικά αν συνεχιστεί η φιλολογία για την άμεση ίδρυση κόμματος, δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ.
