Σε μια μέρα αλλά και νύχτα, από τις πιο ζεστές του ως τώρα καλοκαιριού, οι Fontaines D.C. ανέβηκαν στη σκηνή του Release Athens, στην Πλατεία Νερού, και έκαναν αυτό ακριβώς για το οποίο μας είχε προϊδεάσει όχι μόνο η προηγούμενή τους εμφάνιση στο ίδιο σημείο, στο Release Athens 2022, αλλά και η μετέπειτα και ως τώρα πορεία τους, ως ένα από τα πιο hot συγκροτήματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.
Kαυτοί Shame
Τα πράγματα είχαν ήδη ξεκινήσει από αρκετά νωρίτερα με τους καλύτερους οιωνούς, όταν οι νοτιολονδρέζοι Shame, λίγο μετά τις 18:30, βγήκαν στη σκήνη με τον ήλιο ακόμα να καίει ψηλά και το θερμόμετρο να δείχνει 37 βαθμούς κελσίου.
Η ξαναδοκιμασμένη και σε άλλα live των Shame, ενδυματολογική επιλογή του τραγουδιστή τους, Charlie Steen, αποδείχθηκε ευστοχότατη για τις καιρικές συνθήκες: χρυσαφί σλιπάκι και λευκή ζώνη…στον λαιμό. Κάθε τι άλλο, περιττό.
Oι Shame δροσίζονται από το κοινό τους
Καθόλου περιττή πάντως δεν ήταν η εμφάνιση των Shame, που με τα τραγούδια τους έδωσαν από την αρχή τη σωστή ένταση και τον σωστό ρυθμό, ούτε και φυσικά των Boy Harsher, του darkwave/electronic ντουέτου από τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, που ανέλαβαν να στρώσουν το χαλί για τους Fontaines D.C., που θα ακολουθούσαν αμέσως μετά.
Και το έκαναν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Nτουέτο αποκάλυψη
H τραγουδίστρια και στιχουργός Jae Matthews και o μουσικός παραγωγός Augustus Muller εμφανίστηκαν στη σκηνή με αξιοπρόσεκτα ευλαβική πειθαρχία στο καθορισμένο πρόγραμμα,1,5 μόλις λεπτό μετά τις 20:00, όταν ο κόσμος στο συναυλιακό χώρο είχε πολλαπλασιαστεί, ο ήλιος – με τις ευλογίες όλων- είχε αρχίσει να πέφτει, και το παράλιο αεράκι είχε αρχίσει να σηκώνεται.
Καθώς ακούγεται το intro και η φωνή της Matthews για το πρώτο κομμάτι των Boy Harsher, με βήμα ταχύ όλο και περισσότερος κόσμος πλησιάζει την αρένα, δείγμα ότι ήταν πολλοί αυτοί που δεν ήρθαν στην Πλατεία Νερού αποκλειστικά για τους Fontaines D.C.
Η Matthews μάς χαιρέτισε με ένα εγκάρδιο «kalispera» και αφού ξεκαθάρισε ότι η Αθήνα, παρά τη ζέστη της, είναι μία από τις πιο αγαπημένες της πόλεις, είπε: «Αν χορέψετε θα με κάνετε πολύ χαρούμενη».
Οι Boy Harsher στο Release Athens 2025
Πραγματοποιήθηκε η ευχή και επιθυμία της;
Εντάξει, δεν μπορείς να πεις ότι ολόκληρη η Πλατεία Νερού μετατράπηκε σε μια υπαίθρια underground electro disco, όμως είναι γεγονός ότι μεγάλη μερίδα της αρένας χόρεψε, ενώ ταυτόχρονα έβλεπες το beat των Βοy Harsher να κινητοποιεί κεφάλια, ώμους, γοφούς, πέλματα πολλών, σε μεγάλη απόσταση από τη σκηνή.
Καθόλου άδικα λοιπόν η Μathews υπό τους ήχους του XXX Μάικλ Νάιτ είπε
«Eίμαι ευγνώμων που χορεύετε. Είστε καταπληκτικοί. Happy Pride!»
Fontaines D.C.
Στις 21:35 που βγήκαν στη σκηνή οι Fontaines D.C., ήταν όλα και όλοι έτοιμοι. Και οι πάνω στη σκηνή και οι κάτω από αυτήν. Ακριβώς πάνω από αυτήν, κρέμεται μια καρδιά, φωτισμένη ροζ, σήμα κατατεθέν του εξαιρετικού τους άλμπουμ, Romence.
Το ξέσπασμα στο άκουσμα των πρώτων ακόρντων του Here’s the Thing και η ανταλλαγή στίχων και στροφών μεταξύ του frontman Grian Chatten και του κοινού ήδη από το δεύτερο στη σειρά του playlist, Jackie down the line. είναι σαφής απόδειξη, ότι μεταξύ του ελληνικού κοινού και της ιρλανδικής post – punk μπάντας έχουν αναπτυχθεί ισχυροί δεσμοί.
Από την αρχή ο Chatten έδειξε το αβίαστο ταλέντο του να επικοινωνεί με την αρένα και τον κόσμο ανεξάρτητου της χωροταξικής απόστασης που (δεν) τους χωρίζει.
Όλη η μπάντα επιδεικνύει μια εντυπωσιακή προσήλωση σε αυτό που παράγει επί σκηνής, (ήχος, ρυθμός, συντονισμός, ερμηνεία), χωρίς αυτό, ούτε κατά διάνοια, να τους αποξενώνει από αυτό που συμβαίνει μπροστά τους και γύρω τους.
Boys in the Better Land, Televised Mind, Roman Holiday και Βig Shot. Ένα μίγμα από παλιότερα τραγούδια των Fontaines D.C. που πολλοί από τους παρευρισκόμενους γνωρίζουν πλέον καλά.
Το κοινό, ένα μίγμα από αρκετούς Gen Z, αλλά μάλλον περισσότερους Millennials, έχει στραμμένο την προσοχή του στη σκηνή, προσπαθώντας να ρουφήξει κάθε στιγμή της συναυλίας.
O Grian Chatten μπροστά στο κοινό του Athens Release Festival 2025
Gen Z και Millennials
Για το τι προκαλεί ο ήχος και η σκηνική παρουσία των Fontaines D.C. στο κοινό των Gen Z γενιάς, φρονιμότερο είναι να απαντήσουν όσοι και όσες ανήκουν σε αυτήν.
Στους millennials πάντως σίγουρα δημιουργείται η αίσθηση ότι (ξανα)μόλις ξεμπέρδεψαν από πανελλαδικές και εξεταστικές, και λίγο πριν φύγουν για τα ελληνικά νησιά (διαχρονικός προορισμός) απολαμβάνουν μια φρέσκια και εκρηκτική μπάντα με αγγλικό στίχο και ηλεκτρικό-κιθαριστικό ήχο.
Τα μέλη της, φορώντας βερμούδες και φόρμες με τις χαρακτηριστικές ρίγες στο πλάι, αθλητικές μπλούζες, καρό και μονόχρωμα πουκάμισα και φυσικά γυαλιά ηλίου, θα μπορούσαν, εύκολα, να είναι συμμαθητές τους..
Σε μία από τις συχνές – η αλήθεια είναι – παύσεις μεταξύ των τραγουδιών, ανοίγει ένας «διάλογος» μεταξύ κοινού και Fontaines D.C. με θέμα την Παλαιστίνη.
«Free Palestine!» φωνάζει ο Chatten και σε αντίστοιχο σύνθημα του κοινού ο ντράμερ, Τοm Coll κρατάει με την μπότα του τον ρυθμό.
Έρχεται το Death Κink και το Before You I Just Forget που αναδεικνύει τις πολυφωνικές, χορωδιακές ικανότητες των Fontaines D.C.
O Carlos O’Connell των Fontaines D.C.
Με τις πρώτες του Hurricane Laughter η σκηνή βάφεται από τα φώτα κόκκινη και τα πράγματα σχετικώς αγριεύουν. Σε στιγμές η κινησιολογία του Chatten θυμίζει όλο και περισσότερο punk tου παλιού καλού καιρού.
Αμέσως μετά, το Desire ρίχνει τους τόνους αλλά όχι την ένταση. O Chatten με το μικρόφωνο στο χέρι σκύβει προς την αρένα και τραγουδάει με τις φωνές και τις μελωδίες των υπολοίπων πίσω του να δένουν με ακρίβεια πολυπροβαρισμένης ηχογράφησης και όχι ζωντανής εμφάνισης.
Το γνώριμο ακόμα και στους λιγότερο μυημένους, Bug, δίνει παλμό μέχρι και στις μικρές (ευτυχώς) ουρές για μπύρες και ποτό.
Aκολουθούν τα Horseness is the whatness, Nabokov και A hero’s death και για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς αυτό είναι ένα σημείο που εμφανίστηκε στο live μια μικρή «κοιλιά».
Mικρή παρένθεση
Είναι αλήθεια πως κάποιες παύσεις και διακοπές μεταξύ των κομματιών δεν βοήθησαν για τη διατηρήση της ροής. Τη στιγμή εκείνη τουλάχιστον το κοινό αν και έδειχνε να το ευχαριστιέται, να τραγουδάει, να χορεύει να χειροκροτάει ρυθμικά ίσως να μην έπιασε τα στάνταρντς που ο Chatten με τη δοτικότητά του το καλούσε να πιάσει.
Αυτή ήταν βέβαια μια μικρή παρένθεση που έκλεισε με το Βig και την πρόσφατη επιτυχία Favourite που μας οδήγησε στο φινάλε.
Όλοι βέβαια ήξεραν ότι θα ακολουθούσε encore. Kαι αυτό που ουσιαστικά έκαναν οι Fontaines D.C. ήταν να κρατήσουν το καλύτερο για το τέλος.
Μετά από αρκετό μπιζάρισμα επέστρεψαν στη σκηνή για τέσσερα ακόμα κομμάτια, που ήταν ένα κι ένα: Romance, In the Modern World, I Love you και φυσικά το Starbuster που έδωσε ένα θριαμβευτικό οριστικό φινάλε.
Παράλληλα, όπως συνηθίζουν οι Fontaines D.C. στις εμφανίσεις τους, στις οθόνες προβάλλεται η παλαιστινιακή σημαία και το μήνυμα: «To Ιστραήλ διαπράττει γενοκτονία, χρησιμοποίησε τη φωνή σου».
«To Ιστραήλ διαπράττει γενοκτονία, χρησιμοποίησε τη φωνή σου». Μήνυμα των Fontaines D.C. στο live τους στο Release Athens 2005
Πιθανότατα, ανάμεσα στον κόσμο που ήρθε χθες να ακούσει την ιρλανδική μπάντα, να υπήρξαν πολλοί που να έφτασαν στην Πλατεία Νερού κινητοποιημένοι περισσότερο από τον «θόρυβο» που γίνεται γύρω από το όνομά των Fontaines D.C., παρά από την αγάπη για το ίδιο το συγκρότημα και τη μουσική του. Είναι όμως σχεδόν βέβαιο ότι έφυγαν χθες, με τους Fontaines D.C. να έχουν μπει στη λίστα των υποψηφίων νέων αγαπημένων τους συγκροτημάτων.
Kαι είναι ακόμα πιο σίγουρο πως οι Fontaines D.C. με τη σταθερά εξελικτική τους πορεία και με τα όσα κατορθώνουν κάθε φορά σε οτιδήποτε δοκιμάζουν, είτε στο στούντιο, είτε επί σκηνής, αποδεικνύουν ότι και αυτοί και η ροκ σκηνή, της οποίας τη σημαία κρατούν με τέτοιο εξαιρετικό τρόπο ψηλά, έχουν και παρόν και μέλλον.
