Μολονότι δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς εάν πρόκειται για προϊόν σύμπτωσης ή για ενορχηστρωμένη επιλογή της παραγωγής, η αλήθεια είναι πως δε θα μπορούσε να υπάρξει τόπος πιο ταιριαστός για το φινάλε των πολύμηνων γυρισμάτων της «Μεγάλης Χίμαιρας» από τη Δήλο. Το νησί του Απόλλωνα με τα ιερά, τους βωμούς, τους χιλιοτραγουδισμένους λέοντες, αυτή η λωρίδα γης που παραμένει σχεδόν ανέγγιχτη από το σύγχρονο πολιτισμό ήταν από κάθε άποψη το ιδανικό περιβάλλον για τις σκηνές του τρίτου επεισοδίου της μίνι σειράς, όταν σύμφωνα με την τηλεοπτική μεταφορά του εμβληματικού μυθιστορήματος του Μ. Καραγάτση οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες, ο Γιάννης και η Μαρίνα περιδιαβαίνουν ερωτευμένοι τα νησιά των Κυκλάδων -και λίγο μετά επιστρέφουν στη Σύρο με εκείνη σε ενδιαφέρουσα κατάσταση.
Περιμένοντας το ιδανικό φως του δειλινού για το γύρισμα στο ιερό νησί της Δήλου. © Δημήτρης Πογιαντζής
Η επιλογή της Δήλου όμως είχε και μια περίφημη συμβολική συνδήλωση, αφού είναι ο τόπος που συμπυκνώνει περιεκτικά και περιγράφει ανάγλυφα όλα εκείνα που έκαναν την ηρωίδα του συγγραφέα να λατρέψει τον ελληνικό πολιτισμό. Εδώ που τα λέμε, η διαδρομή της Μαρίνας, μιας γυναίκας που περνά μέσα από υπαρξιακές Συμπληγάδες για να βρει το φως, θα ήταν ανολοκλήρωτη και λειψή εάν η ίδια δε βάδιζε στα χώματα ενός νησιού αιώνια συνδεδεμένου με το εκτυφλωτικό απολλώνιο φως.
It’s a wrap
Η Δήλος έγινε την προηγούμενη Τετάρτη το τελευταίο λιμάνι που έπιασε η «Μεγάλη Χίμαιρα», μια τηλεοπτική παραγωγή της Foss Productions που θα προβληθεί την ερχόμενη τηλεοπτική σεζόν στην ΕΡΤ, έπειτα από γυρίσματα ενός περίπου έτους με σταθμούς στην Αθήνα, τη Σύρο και την Τεργέστη της Ιταλίας. Θα ήταν μάλλον κανείς άδικος αν χαρακτήριζε την τηλεοπτική μεταφορά του διαχρονικού και κοσμαγάπητου μυθιστορήματος απλώς φιλόδοξη. Και θα ήταν ακόμα πιο άδικος αν απέδιδε την προσδοκία για ένα ενδιαφέρον και αισθητικά ολοκληρωμένο αποτέλεσμα μόνο στο κόστος της παραγωγής, το οποίο αγγίζει τα έξι εκατομμύρια ευρώ.
Παρακολουθώντας την κινηματογράφηση των τριών τελευταίων σκηνών της σειράς μπορούσε κανείς να διαπιστώσει τη σοβαρότητα, την ενάργεια, τον ιερουργικό τρόπο με τον οποίο όλοι οι συντελεστές – οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης, οι τεχνικοί και το συνεργείο- εκτελούσαν καθένας το ρόλο του. Τόσο εστιασμένοι και προσηλωμένοι σε αυτό που γεννιόταν στο σετ, ώστε η συζήτηση με την ομάδα των δημοσιογράφων που είχε το προνόμιο να γίνει αυτόπτης μάρτυρας του τελευταίου γυρίσματος έλαβε τελικά χώρα στο πλοίο της επιστροφής προς τη Μύκονο αργά το βράδυ της Τετάρτης.
Η τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος είχε σταθμούς τη Σύρο, την Αθήνα, την Τεργέστη της Ιταλίας και τη Δήλο. © Δημήτρης Πογιαντζής
Παρά την κούραση και την καταπόνηση μπορούσε να δει κανείς την ηρεμία αλλά και την ανακούφιση στα πρόσωπα των συντελεστών, οι οποίοι ανέλαβαν από τη μία να μεταφέρουν το φορτίο της ακριβότερης ιστορικά παραγωγής στην ελληνική μικρή οθόνη, από την άλλη να ανταποκριθούν στον πήχη που θέτει από μόνο του ένα κλασικό και πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα που ενδιαφέρει και συγκινεί το κοινό, όπως προσυπογράφει εξάλλου και η θριαμβική θεατρική μεταφορά του πριν από λίγα χρόνια από τον εγγονό του Μ. Καραγάτση, Δημήτρη Τάρλοου.
Αισθητική από το ‘30, οπτική από το 2025
Το πλατύ, ακροθιγώς παιδικό, χαμόγελο του σκηνοθέτη Βαρδή Μαρινάκη έγινε μάλλον το καλύτερο εχέγγυο πως όλα έχουν πάει ρολόι. Όπως άλλωστε σημείωσε ο ίδιος, έχει ήδη παρακολουθήσει μονταρισμένα τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς, τα οποία αποδίδουν περίφημα όχι μόνο την εικόνα και την ατμόσφαιρα της εποχής, αλλά το πνεύμα της μεταιχμιακής περιόδου του Μεσοπολέμου.
Η Μαρίνα του Μ. Καραγάτση αναζητά το δρόμο της προς το φως στη Δήλο. © Δημήτρης Πογιαντζής
Ο σκηνοθέτης επισήμανε ακόμα πως μπορεί να έχουμε να κάνουμε με μια σειρά εποχής, από εκείνες που τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως κερδίζουν την προσοχή και την εκτίμηση του εγχώριου αλλά και του διεθνούς κοινού, όμως η ιστορία της ηρωίδας του ‘30 δε μεταφέρεται παλιά και σκονισμένη στην τηλεόραση, αλλά ιδωμένη μέσα από το πρίσμα και τη ματιά του 2025. «H “Μεγάλη Χίμαιρα” είναι μια συναρπαστική κινηματογραφική μίνι σειρά με σύγχρονη γραφή, μακριά από στερεοτυπικές αναπαραστάσεις, που θα επικεντρωθεί στο συναισθηματικό φορτίο του έργου και το αγωνιώδες εσωτερικό ταξίδι της Μαρίνας στην πορεία της για τη λύτρωση», κατέληξε ο Βαρδής Μαρινάκης.
Επιπλέον, η επιλογή της ηθοποιού Φωτεινή Πελούζο για το ρόλο της Μαρίνας λειτουργεί για τον σκηνοθέτη από μόνη της ως η καλύτερη απόδειξη πως η «Μεγάλη Χίμαιρα» δε θα ιχνηλατήσει το στερεότυπο των σειρών εποχής. Η Ελληνοϊταλίδα ηθοποιός έζησε για περίπου ένα χρόνο μαζί με την ηρωίδα του Μ. Καραγάτση. Ήταν μια απαιτητική συνθήκη, στην οποία λέει πως δεν μπορούσε παρά να αφοσιωθεί.
Μαρίνα και Γιάννης καταγράφονται από το φακό του σκηνοθέτη της σειράς Βαρδή Μαρινάκη. © Δημήτρης Πογιαντζής
Η Φωτεινή που έγινε Μαρίνα
«Κάθε δουλειά είναι ένα πουλί. Και όταν ολοκληρώνεται είναι η στιγμή να αφήσεις αυτό το πουλί να πετάξει με τα δικά του φτερά. Τώρα πρέπει να βρω ξανά την ζωή μου, την Φωτεινή», λέει – σημειολογικά θα παρατηρούσε κανείς ότι είναι η μόνη από τους ηθοποιούς που έχει σπεύσει να απεκδυθεί τα ρούχα της ηρωίδας της μετά το πέρας της κινηματογράφησης.
«Σε προσωπικό επίπεδο ο πήχης αυτού του project ήταν ψηλά για μένα. Ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται και για την πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία στην Ελλάδα. Η Μαρίνα πάντα περπατά σε ένα μεταίχμιο. Αυτή την ανεξαρτησία που ψάχνει σε όλη της τη ζωή, τη βρίσκει μετά στα βιβλία, στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό τον οποίο θαυμάζει. Με συγκινεί πάντα το γεγονός πως πρέπει να ψάξουμε στο παρελθόν για να ερμηνεύσουμε τελικά το παρόν».
Η πρωταγωνίστρια της σειράς στα γυρίσματα της Τεργέστης. © Δημήτρης Πογιαντζής
Η Πελούζο αλλά και συμμετοχή της Ιταλίας στην παραγωγή του σήριαλ ήταν και ο λόγος που στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» θα υπάρχει μια μετατόπιση. Η Γαλλίδα Μαρίνα του Μ. Καραγάτση γίνεται Ιταλίδα στο σενάριο που υπογράφει ο Παναγιώτης Ιωσηφέλης.
Η πρωτοεμφανιζόμενη στα καθ’ ημάς ηθοποιός η οποία πιθανότατα την επόμενη σεζόν ελέω του ρόλου της θα εκκολαφτεί στο it girl που θα πάρουν στο κατόπι τα media μίλησε ακόμα για τις δυσκολίες που δημιούργησαν οι εξωγενείς παράγοντες, το κρύο της Τεργέστης και ο καυτός καλοκαιρινός ήλιος των ελληνικών νησιών. Τον τελευταίο είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι όσοι βρεθήκαμε στη Δήλο περιμένοντας το ιδανικό φως του ηλιοβασιλέματος για το γύρισμα της τελευταίας σκηνής.
Το βιβλίο ως αφορμή
Μιλώντας για τα μικρά και τα πρακτικά ζητήματα – αυτά που γίνονται μεγάλα όταν πρέπει να τα κοιτάξεις στα μάτια- με τα οποία αναμετρώνται οι ηθοποιοί, ο Δημήτρης Κίτσος που ενσαρκώνει στη σειρά το ρόλο του Μηνά θυμήθηκε στη συζήτησή μας τη σκηνή στην οποία χρειάστηκε να αναλύει σε άπταιστα γαλλικά την «Μαντάμ Μποβαρί» του Φλωμπέρ. Και ομολόγησε πως τα γαλλικά του χρειάζονταν κάτι παραπάνω από ένα λουστράρισμα.
Ο Δημήτρης Κίτσος με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη που επίσης πρωταγωνιστεί στη σειρά. © Δημήτρης Πογιαντζής
Ο χαρακτήρας του είχε βέβαια και πιο βαθιά μαθήματα για εκείνον. Ο Μηνάς έγινε για τον ανερχόμενο ηθοποιό μια υπενθύμιση, την οποία λέει πως θα φέρει στο εξής μαζί του. Ή τουλάχιστον αυτό ελπίζει. «Ο πυρήνας του Μηνά είναι η γνώση ότι θα πεθάνει πολύ νέος. Αυτό σε ένα μεγάλο βαθμό ορίζει και τον τρόπο που ζει, που ρουφάει την ίδια την ζωή. Κρατάω λοιπόν αυτό από εκείνον. Τη σκέψη να μην αφήνω τίποτα για την επόμενη ημέρα».
Στο γύρισμα της Δήλου δε θα μπορούσε να μην είναι παρών ο Ανδρέας Κωνσταντίνου. Ο ηθοποιός δηλαδή που ενσαρκώνει τον Γιάννη ή αλλιώς τον λόγο που η Μαρίνα αποφασίζει να αφήσει την ζωή της στην Ιταλία, ακολουθώντας τον στη Σύρο. Για τον ηθοποιό, ο οποίος χαμογελά αμήχανα όταν του επισημαίνουμε πως συμμετέχει σε ένα ακόμα έργο εποχής, αφορμή για θέσει τον εαυτό του στη διάθεση αυτής της ιστορίας του Μ. Καραγάτση ήταν η ίδια η ιστορία.
Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου γίνεται ο Γιάννης στο σύμπαν του Μ. Καραγάτση. © Δημήτρης Πογιαντζής
«Η αφορμή και ο λόγος για να μπω σε αυτή την ιστορία ήταν ακριβώς το ίδιο το μυθιστόρημα. Όταν διαβάζεις κάτι, σε κινεί ή όχι. Εμένα η “Μεγάλη Χίμαιρα” με κίνησε από την αρχή. Είναι ένα έργο διαχρονικό». Όσο για το πώς ή εάν η τριβή του με τον Γιάννη τον άλλαξε; «Δεν ξέρω εάν ένας ρόλος μπορεί να σου αλλάξει την ζωή. Εκείνο που μπορώ να κάνω είναι αναγωγές σε εμπειρίες και λειτουργίες της ζωής μου».
Στο πλοίο της επιστροφής προς τη Μύκονο αργά το βράδυ της Τετάρτης, μόλις ολοκληρώνουν τη συζήτηση και τις συστάσεις με τους ρόλους τους, ο Κωνσταντίνου και ο Κίτσος ανεβαίνουν στο κατάστρωμα του πλοίου που μας μεταφέρει και φορώντας ακόμα τα κοστούμια των ρόλων τους κρεμιούνται από τα σίδερα, αστειεύονται για τη μικρή θαλασσοταραχή και συνομιλούν με τους συνεργάτες του συνεργείου. Ναι, είναι οι εαυτοί τους αλλά κρατούν ακόμα κι ένα κομμάτι από τους ήρωες με τους οποίους πορεύτηκαν τον τελευταίο χρόνο.
Ανδρέας Κωνσταντίνου και Φωτεινή Πελούζο στο τελευταίο γύρισμα της «Μεγάλης Χίμαιρας» στη Μύκονο. © Δημήτρης Πογιαντζής
Αυτούς που θα παρακολουθήσουμε σε λίγους μήνες στη μικρή οθόνη να αναβιώνουν όχι απλώς μια εποχή αλλά να δίνουν σάρκα και οστά σε ένα βιβλίο που καθένας μας έχει αποκρυσταλλώσει διαφορετικά μέσα του. Ναι, είναι μια δύσκολη δουλειά. Αλλά πιθανότατα ήταν οι ιδανικοί για να το κάνουν.
Info: Η «Μεγάλη Χίμαιρα» είναι μία συμπαραγωγή της ΕΡΤ, των ελληνικών εταιρειών παραγωγής Foss Productions και Boo Productions, της ιταλικής εταιρείας παραγωγής Mompracem Films και της γερμανικής Beta Film
