Ας αρχίσουμε με μία υπόθεση: Είμαστε στον Μάιο του 2023. Ο Κώστας είναι δημότης Ξάνθης και η Μαρία δημότης Σπάρτης. Αμφότεροι προτίθενται να ψηφίσουν τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Κώστας γιατί άνηκε πάντα στον ΣΥΡΙΖΑ και η Μαρία ως ένας κεντροαριστερός πολίτης που πίστεψε στον αδιαφιλονίκητο ηγέτη του χώρου.

Αν μέσα στην ευφορία της προσδοκώμενης (για τους ίδιους και μόνο) ανατροπής του Κυριάκου Μητσοτάκη τους έλεγες πως μετά από 5 μήνες, θα είχαν προσέλθει 6 φορές στην κάλπη γνωρίζοντας την συντριβή σε βουλευτικές αυτοδιοικητικές ενώ παράλληλα θα αποχαιρετούσαν τον Αλέξη Τσίπρα, αν δεν είχαν αναπτύξει αυτοκτονικό ιδεασμό, θα σε κοίταγαν με περιφρόνηση.

Σε ένα ΣΥΡΙΖΑ που γνώρισε τα σαλόνια της κυβέρνησης αλλά τρέμει τα αλώνια της επαναφοράς σε μη διψήφια ποσοστά, τους έμεινε ο Στέφανος Κασσελάκης. Η Blitzkrieg προεκλογική του τακτική θα μνημονεύεται επικοινωνιακά. Η μετέπειτα πορεία του ισορροπεί ανάμεσα στο απροσδόκητο και στο πολιτικά παρανοϊκό, στο παρθένο και στο άμαθο. Κερδίζοντας την προεδρική κούρσα με ένα σαρωτικό σπριντ 100 μέτρων, συνέχισε με την ίδια ταχύτητα στον αγώνα ημιαντοχής στιπλ, πέφτοντας στην λιμνούλα των αυτοιδιοικητικών ενώ δείχνει να μένει από αντοχές. Αν θα καταφέρει να πάρει ξανά δυνάμεις και να κάνει ένα δυνατό finish, εκμεταλλευόμενος τις όχι ιδιαίτερα ζηλευτές επιδόσεις των αντιπάλων του, θα φανεί τους επόμενους μήνες.

Θα αποτελούσε το πρόσωπο της χρονιάς πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο αν πέρα από την αμφιλεγόμενη διαχειριστική του ικανότητα, δεν είχε εμφανιστεί  – ως από μηχανής Θεός του χώρου – ο Χάρης Δούκας.

Τον Αύγουστο είχε αναγνωρισημότητα αν μη τι άλλο προβληματική αλλά είχε κατανοήσει ένα πράγμα από νωρίς: ο αντίπαλός του, Κώστας Μπακογιάννης, ήταν περισσότερο τρωτός από ότι πίστευε η πλειοψηφία. Όταν δε στις αρχές Σεπτέμβρη η έρευνα της Good Affairs (7-12/9) επιβεβαίωσε την κακή εικόνα του απερχόμενου δημάρχου και την ταυτόχρονη δική του παράσταση νίκης απέναντι στον αυτοδιοικητικό Γολιάθ, έπρεπε απλά να δείξει πως είναι ο καταλληλότερος για την διοίκηση του δήμου και όχι απλά μια κομματική υποψηφιότητα που θα ανταγωνιζόταν για την 2η θέση.

Με την … βοήθεια του Στέφανου Κασσελάκη, η υποψηφιότητα του Κώστα Ζαχαριαδη έχασε δυναμική, όπως και κάθε άλλη αυτοδιοικητική υποψηφιότητα του υπό διάσπαση τότε ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ταυτόχρονα ο επερχόμενος Δήμαρχος άφησε στην άκρη προτάσεις για ανούσιες ιδεολογικές αντιπαλότητες, γνωρίζοντας πως αν πέρναγε στον 2ο γύρο θα ήταν νικητής. Αρκεί να έδειχνε το εφαρμόσιμο «κυβερνητικό» του πλάνο. Όπερ και εγένετο και ο Χαρης Δούκας, είναι ο νέος δήμαρχος Αθηναίων και πρόσωπο της χρονιάς. Κανείς δεν ξέρει πως θα λειτουργήσει από εδώ και πέρα Είναι στο χέρι του να ακολουθήσει την πετυχημένη τακτική που τον οδήγησε στον 2ο γύρο των εκλογών διπλασιάζοντας το τοπικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ.

Αν μάλιστα ανατρέξουμε στον πρώτο γύρο, θα δούμε πως ο Χάρης Δούκας ψηφίστηκε από ένα σημαντικό κομμάτι του κεντρώου – κεντροδεξιού χώρου, το οποίο ήθελε μια μεστή και σωστή πρόταση διοίκησης. Διότι πολύ σωστά εκτίμησε πως το παιχνίδι παίζεται στο κέντρο μιας και ο μεσαίος χώρος, ο οποίος ψήφισε μαζικα τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις βουλευτικές εκλογές, απαιτεί τον καλό διαχειριστή ανεξαρτήτου ιδεολογικής προέλευσης. Έτσι στρίμωξε τον έτερο διεκδικητή στα σχοινιά, «μάζεψε» τις υπόλοιπες ψήφους της ευρύτερης κεντροαριστεράς – Αριστεράς στον δεύτερο γύρο, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, δίνοντας πνοή σε ένα ευρύτερο χώρο που απαιτεί ανάσες μετά την στρατηγική ήττα των βουλευτικών του 2023. Αν η πνοή μπορεί να γίνει και οδηγός χρήσης για την κατανόηση της πραγματικότητας και τον στρατηγικό σχεδιασμό των επόμενων μηνών ή και ετών του περίφημου έτερου πόλου, θα φανεί στην πορεία και σίγουρα όχι μέσα στο 2023…