Ο Γιώργος Ηλιόπουλος ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σκηνοθέτης και φωτογράφος. Έχει σκηνοθετήσει τηλεοπτικές εκπομπές για το Vice και την ΕΡΤ. Το 2019, το μικρού μήκους project του «Αριζόνες» εξασφάλισε χρηματοδότηση από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
Τι σας κινητοποιεί να γυρίσετε μια ταινία μικρού μήκους σήμερα;
Πρώτα από όλα η ανάγκη να μοιραστώ μία ιστορία, κάτι που με συγκινεί, με ενδιαφέρει και με προβληματίζει. Η αποτύπωση και η μελέτη της ανθρώπινης κατάστασης με εργαλεία τα εκφραστικά μέσα του κινηματογράφου. Το φορμά της μικρού μήκους επίσης προσφέρει μία σχετική ελευθερία για πειραματισμό στις αφηγηματικές τεχνικές που ίσως στη μεγάλου μήκους δεν είναι τόσο εύκολο να βρεθεί. Από την άλλη το μικρού μήκους φορμά έχει πάρα πολλούς περιορισμούς ως προς την αφήγηση και δεν επιτρέπει μία ανάπτυξη χαρακτήρων και δραματουργίας. Θεωρώ επίσης ότι είναι αναγκαίο στάδιο δοκιμής του σκηνοθέτη πάνω στο σετ και στη ίδια τη δουλειά.
Πώς βλέπετε το σύγχρονο ελληνικό σινεμά και τι θα θέλατε να δείτε περισσότερο να συμβαίνει;
Θα ήθελα να βλέπω περισσότερες ταινίες που να αναδεικνύουν την εντοπιότητα και να ασχολούνται με το εδώ και τώρα και να μην ακολουθούν τις εκάστοτε νόρμες που επιτάσσουν τα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ. Επίσης, θα ήθελα περισσότεροι σκηνοθέτες να ενδιαφέρονται για το αν την ταινία τους θα τη δει ο γείτονάς τους στον κινηματογράφο της γειτονιάς και όχι αν θα ταξιδέψει ανά τον κόσμο. Προσωπικά, μου φαίνεται απογοητευτικό το πόσο λίγο πολιτικό σινεμά παράγουμε ως χώρα σε σχέση με άλλες βαλκανικές και ασιατικές χώρες.
Μπορεί ένας νέος σκηνοθέτης να βιοποριστεί αποκλειστικά από τη σκηνοθεσία σήμερα στην Ελλάδα; Και αν όχι, θεωρείτε ότι αυτό είναι αποθαρρυντικό;
Όχι απλά δεν μπορεί να βιοποριστεί αλλά θα πρέπει να έχει μεγάλη οικονομική επιφάνεια για να αντέξει τα χρόνια που παίρνει το pre production μίας ταινίας. Είναι σίγουρα αποθαρρυντικό και το γεγονός αυτό ίσως απαντάει στο γιατί δεν βλέπουμε και αρκετό πολιτικό σινεμά. Ένας σκηνοθέτης για να ολοκληρώσει μία ταινία μεγάλου μήκους θέλει τουλάχιστον 1 με 2 χρόνια δουλειάς και συνήθως η αμοιβή του είναι η πρώτη που κόβεται από τους προϋπολογισμούς. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένα πλαίσιο που να εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του επαγγέλματος. Έτσι ίσως βλέπαμε και δημιουργούς από άλλες κοινωνικές τάξεις να μπαίνουν πιο ενεργά στο παιχνίδι.
