Η καταστροφή της μονάδας διασποράς της 111 Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας στη Νέα Αγχίαλο προκαλεί εύλογα ερωτήματα για τα οποία οφείλεται να δοθούν πειστικές απαντήσεις.
Εως χθες θα υπέθετε κανείς ότι βρίσκονται σε ισχύ πρωτόκολλα πυροπροστασίας τα οποία τίθενται σε εφαρμογή απέναντι σε κάθε κίνδυνο.
Θα υπέθετε ακόμη πως πρώτο μέλημα κάθε μονάδας μάχης, και μάλιστα τέτοιας σημασίας, είναι να έχει διασφαλιστεί η άμυνά της.
Κι αυτό επειδή δεν νοούνται στρατιωτικές υποδομές που να μην είναι «φρούρια» απέναντι σε κάθε πιθανή και απίθανη απειλή.
Πώς συνέβη λοιπόν και μια τέτοια σημαντική υποδομή έγινε παρανάλωμα του πυρός; Πώς συμβαίνει σε καιρός ειρήνης να εκρήγνυνται πυρομαχικά; Είναι πόλεμος αυτό που ζούμε;
Η ανακοίνωση που εξέδωσε το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας διαβεβαιώνει ότι «είχαν υλοποιηθεί όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας καθώς και οι απαραίτητες προβλεπόμενες ζώνες πυρασφαλείας πέριξ των κρίσιμων εγκαταστάσεων εντός του στρατοπέδου και του αεροδρομίου της Νέας Αγχιάλου».
Αφού όμως συνέβη το αδιανόητο δεν μπορεί παρά να συμπεράνει κανείς πως τα μέτρα ασφαλείας δεν είναι επαρκή. Η άμυνα έχει τρύπες και τα «φρούρια» αδύναμα σημεία που τα καθιστούν ευάλωτους στόχους.
Κάθε άλλο παρά «όλα βαίνουν καλώς» λοιπόν. Το κύμα πυρκαγιών του Ιούλιου ανέδειξε αδυναμίες σε όλα τα επίπεδα. Και όπως φαίνεται, δεν εξαιρείται ούτε ο στρατός.
