Αυτό που πρωτίστως χαρακτηρίζει την πρωτοφανή υγειονομική κρίση που βιώνουμε όλους αυτούς τους μήνες είναι η αβεβαιότητα. Αυτό θα έπρεπε να το έχουμε ήδη εμπεδώσει.
Τα πάντα δείχνουν ευμετάβλητα και μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή. Το σκηνικό ρευστό, σαν κινούμενη άμμος. Οι θετικές εντυπώσεις από την επιτυχή διαχείριση της πανδημίας στο πρώτο στάδιο μπορούν εύκολα να καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος στην πρώτη αποτυχία. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ο ενθουσιασμός μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε απογοήτευση, θυμό και οργή.
Σε αυτή τη σύνθετη και πολυπαραγοντική εξίσωση, οι άγνωστοι «Χ» παραμένουν ακόμη πολλοί. Τα αχαρτογράφητα νερά στα οποία πλέουμε απαιτούν ειδικούς χειρισμούς. Επειδή όλα είναι ρευστά και εξαρτώμενα από τα επιδημιολογικά δεδομένα τα οποία διαρκώς μεταβάλλονται απαιτείται μεγάλη προσοχή στα όσα κατά καιρούς λέγονται και εξαγγέλλονται από την πολιτική ηγεσία. Απαιτείται επίσης καλύτερος συντονισμός και συνεργασία με τους ειδικούς επιστήμονες, την άποψη των οποίων η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι λαμβάνει σοβαρά υπ΄ όψιν.
Στα μέσα του καλοκαιριού, όταν κανείς δεν μπορούσε να προδικάσει την εξέλιξη της πανδημίας, η υπουργός Παιδείας έσπευσε να ανακοινώσει την έναρξη των σχολικών μαθημάτων στις 7 Σεπτεμβρίου, απόφαση η οποία έκτοτε πέρασε από 40 κύματα προκαλώντας σύγχυση αλλά και εκνευρισμό σε γονείς, μαθητές και γενικότερα την εκπαιδευτική κοινότητα.
Χθες πληροφορηθήκαμε ότι οι τελικές αποφάσεις θα ανακοινωθούν – μέχρι αποδείξεως του εναντίου – την 1η Σεπτεμβρίου.
Σε καιρούς αβεβαιότητας, το να μην μπορείς να δίνεις πάντοτε βέβαιες απαντήσεις δεν είναι κατακριτέο. Κατακριτέο είναι να δίνεις απαντήσεις και υποσχέσεις που εκ των πραγμάτων δεν δεν είσαι σε θέση να εξασφαλίσεις ότι θα πραγματοποιηθούν.
ΤΟ ΒΗΜΑ
