Τα πολιτικά και κοινωνικά θέματα, πολλές φορές είναι πολύπλοκα και δεν είναι εύκολα στον καθένα τόσο να τα κατανοήσει όσο και να τα αναλύσει. Έτσι, στις ΗΠΑ είναι καθιερωμένες οι «Δεξαμενές Σκέψης» ( Think Tanks ) , οι οποίες αναλύουν με τους επιστήμονές τους τη συγκεκριμένη κατάσταση, που δημιουργεί ένα πολιτικό θέμα . Πρόκειται για μια συλλογική δουλειά, που συνήθως βγάζει αντικειμενικά συμπεράσματα .
Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προέκυψαν δυο μεγάλες δυνάμεις : Η μια ήταν οι ΗΠΑ κι η άλλη η Σοβιετική Ένωση. Όμως το 1991 η κομμουνιστική υπερδύναμη αυτοδιαλύθηκε και έτσι έμεινε στην πιάτσα μόνο η Αμερική. Βέβαια από τα υπόλοιπα της Σοβιετικής Ένωσης προέκυψε η Ρωσία, που κι αυτή είναι μεγάλη δύναμη, αφού κράτησε όλο το πυρηνικό οπλοστάσιο της Σοβ. Ένωσης και είναι η μεγαλύτερη χώρα σε έκταση με τις πλούσιες γεωλογικές πηγές της Σιβηρίας. Αλλά, η Ρωσία δεν είναι Σοβ. Ένωση και δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της Αμερικής, που είναι ο χωροφύλακας των πάντων κι ασκεί την πολιτική της σε κάθε γωνιά της γης. Έτσι, η τύχη κι η πορεία της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής εμπίπτει στα ενδιαφέροντα των ΗΠΑ.
Στις 14 Ιανουαρίου του 20 η δεξαμενή «Rand Corporation» δημοσίευσε μια εκτεταμένη έρευνα σχετικά με την κατάσταση της Τουρκίας. Η Έρευνα έχει τίτλο «Η εθνικιστική Πορεία της Τουρκίας : Επιπτώσεις για τη Στρατηγική Εταιρική Σχέση ΗΠΑ – Τουρκίας και για τις αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις».
Όμως μη νομίσει κανείς ότι τα συμπεράσματα των Δεξαμενών Σκέψης κατέχουν το αλάνθαστο : Προτού λίγα χρόνια ένα Think Tank της Νέας Υόρκης, είχε γράψει ότι η Ελλάδα για τις ΗΠΑ δεν είχαν καμιά αξία, γιατί όλες τις ανάγκες της τις κάλυπτε η Τουρκία. Αλλά «πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις» τα πράγματα ήρθαν «τούμπα» .
Η πρόσφατη έρευνα κατέληξε σε τέσσερα συμπεράσματα, που είναι :
(1). Η Τουρκία ως σύμμαχος του ΝΑΤΟ δημιουργεί προβλήματα στην Αμερική, γιατί αμφισβητεί το οπλοστάσιο των ΗΠΑ κι αγοράζει αντιεροπορικούς αμυντικούς πυραύλους από τη Ρωσία (S – 400).
(2). Θεωρείται δε ως πιθανόν η Τουρκία , που σήμερα διοικείται κατά κάποιο τρόπο αυταρχικά, να επιστρέψει στις δημοκρατικές διαδικασίες, εφόσον σε κάποιες επερχόμενες εκλογές καταφέρουν οι αντίπαλοι του Ερντογάν να κερδίσουν.
(3). Θεωρείται πως η Τουρκία θα παίζει κατά τα επόμενα χρόνια το ρόλο της «παλάντζας», αφού θα εκμεταλλεύεται τις όποιες ευκαιρίες και αδυναμίες θα προσφέρονται στη διεθνή πολιτική σκηνή, για να καθιερώσει τη θέση της ως «μεγάλη δύναμη».
(4). Από τη στιγμή που η Τουρκία καθιερωθεί στο μέλλον, ως «μεγάλη δύναμη», θα τα σπάσει τόσο με την Αμερική όσο και την Ευρ. Ένωση και θα το παίζει ως ισότιμος παρτενέρ.
Συνολικά, η Τουρκία βρίσκεται στη ρότα μιας εθνικιστικής πολιτικής, που θα εκμεταλλευτεί την οποιαδήποτε ευκαιρία για να στηρίξει την δική της πολιτική και ανεξαρτησία.
Η δική μας θέση
Η Τουρκία που προήλθε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία ξεκινούσε από το Μαρόκο του Ατλαντικού Ωκεανού, κατείχε όλη τη βόρειο Αφρική , όλα τα αραβικά κράτη κι έφτανε στις όχθες του Δούναβη της Ρουμανίας, έμεινε η
σημερινή Μικρά Ασία, που είναι μόνο ένα απομεινάρι της κραταιάς άλλοτε αυτοκρατορίας. Σήμερα το μεγάλο αγκάθι στα πλευρά της Τουρκίας είναι οι Κούρδοι των 15 εκατομμυρίων, που είναι εγκαταστημένοι στη νοτιοανατολική Τουρκία, που συνορεύουν με το συριακό και ιρανικό Κουρδιστάν και θέλουν να κάνουν δικό τους ανεξάρτητο κράτος. Οι Τούρκοι ξέρουν πως μόνο με υπέρ προσπάθειες και αιματηρή πολιτική θα μπορέσουν να εμποδίσουν για κάποιο χρόνο την ανεξαρτησία των Κούρδων. Αυτός είναι κι ο λόγος του πολέμου που έκαναν πρόσφατα στη Συρία.
Η πολιτική δεν είναι μαθηματικά, όπου ένα κι ένα κάνουν δυο και όχι έντεκα ή οτιδήποτε άλλο. Η πολιτική έχει πολλές ερμηνείες και πολλές αναλύσεις, που δεν είναι ανάγκη να συμπίπτουν.
Εμείς λοιπόν αναλύοντας την πολιτική της Τουρκίας καταλήγουμε σε άλλα συμπεράσματα, τα οποία για την Ελλάδα είναι σημαντικά :
(α). Η Τουρκία έχει σήμερα 83 εκατομμύρια ανθρώπους και έχει βάλει στόχο να φτάσει γρήγορα τα 100. Παράλληλα, επενδύει μεγάλα ποσά για τον εξοπλισμό της. Αλλά δεν σταματά εκεί. Αναπτύσσει και την πολεμική βιομηχανία, για να γίνει ανεξάρτητη. Παράγει πολεμικά Ντρόυν και έχει ανακοινώσει ότι σε ένα – ενάμιση χρόνο θα είναι σε θέση να παράγει υπέρ σύγχρονα μαχητικά αεροπλάνα.
(β). Ο πολεμικός εξοπλισμός της Τουρκίας είναι σε κάθε κατεύθυνση εντυπωσιακός: αεροπλάνα, πύραυλοι, πολεμικός στόλος, σύγχρονα υποβρύχια, άρματα μάχης και πολλές μεραρχίες στρατού. Μόνο η στρατιά του Αιγαίου, αριθμεί περισσότερους άντρες , απ’ ό,τι η Ελλάδα στη Γενική Επιστράτευση.
(γ). Η Τουρκία προσπαθεί να αναπτύξει την οικονομική της βιομηχανία. Σήμερα παράγει νοτιοκορεατικά αυτοκίνητα και σύντομα θα παράγει γερμανικά Volkswagen και Opel.
(δ). Στο Ακούγιου της νοτιοδυτικής Τουρκίας οι Ρώσοι κατασκευάζουν πυρηνικό εργοστάσιο για παραγωγή ηλεκτρισμού, αλλά ως γνωστό αυτά τα εργοστάσια αποτελούν το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ατομικής βόμβας. Παράλληλα στη Ρωσία εκπαιδεύονται εδώ και πολύ καιρό Τούρκοι φυσικοί επιστήμονες στα πυρηνικά προγράμματα. Ακόμα η Τουρκία τα βρήκε με το ισλαμικό Πακιστάν που είναι πυρηνική δύναμη, γιατί ελπίζει στη σχετική βοήθεια, όταν ωριμάσουν τα πράγματα.
Έτσι η Τουρκία του Ερντογάν βαδίζει στην κατεύθυνση της δημιουργίας της νέας «Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», που θα είναι μεγάλη ισχυρή δύναμη και απ’ όλους σεβαστή.
(ε). Ως προς εμάς. Η Τουρκία θα εξωθήσει τα πράγματα, ώσπου να χτυπήσουμε εμείς πρώτοι, για να έχει τη δικαιολογία ότι «αμύνεται». Αν πέσει το πρώτο «μπαμ», από εκεί και ύστερα τρέχα να βρεις ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι.
