Το ταξίδι Μητσοτάκη στην Αμερική συνέπεσε ουσιαστικά με τον πρώτο πόλεμο του Τραμπ. Από αυτή την άποψη η συγκυρία δεν ήταν η καλύτερη. Εκ των συνθηκών λοιπόν η σύγκρουση Ηνωμένων Πολιτειών με το Ιράν μονοπώλησε το ενδιαφέρον των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης και άφησε στο περιθώριο την ελληνική επίσκεψη. Οι συνεργάτες του Πρωθυπουργού δεν έχουν αυταπάτες. Αναγνωρίζουν την ιδιαιτερότητα των συνθηκών αλλά επισημαίνουν ότι ο Πρωθυπουργός κατάφερε σε αντίξοες συνθήκες να καταθέσει τις ελληνικές απόψεις και να δηλώσει ευθέως στον αμερικανό πρόεδρο ότι η Ελλάδα θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα με κάθε τρόπο και μέσο.

Το μήνυμα ήταν σαφές, καθαρό και σύμφωνα με τους συμβούλους του Πρωθυπουργού ελήφθη από τους αμερικανούς επισήμους. Τώρα, το τι θα πράξουν οι Αμερικανοί, αν δηλαδή θα αναλάβουν πρωτοβουλίες συνεννόησης μεταξύ των δύο πλευρών, είναι δικό τους θέμα. Κατά βάση δεν αναμένουν πολλά και γι’ αυτόν τον λόγο σχεδόν υποβαθμίζουν την αναγγελθείσα διπλή επίσκεψη Πάλμερ σε Αθήνα και Αγκυρα. Κοινώς, κρατούν μικρό καλάθι.

 

Αδωνις και Κεραμέως έμπλεοι ενθουσιασμού

Αλλωστε η εμπειρία τόσων δεκαετιών για την τοποθέτηση των Αμερικανών απέναντι στις ελληνοτουρκικές διαφορές δεν είναι η καλύτερη. Η στάση των ΗΠΑ παραμένει επαμφοτερίζουσα. Ητοι, «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Και μόνο όταν φθάνουν τα πράγματα στο απροχώρητο έρχονται να δράσουν πυροσβεστικά. Κάπως έτσι νιώθει η ελληνική πλευρά και τώρα. Πολλά καλά λόγια, πάμπολλες υποσχέσεις για επενδύσεις, κάμποσα παζάρια για πολεμικά αεροπλάνα και όπλα, αλλά από τηγανίτα τίποτα. Μόνο ο Αδωνις και η Κεραμέως δείχνουν ενθουσιασμένοι από τις επαφές και τις συναντήσεις που είχαν στην Αμερική. Κατά τα φαινόμενα, μάλλον καθοδηγούνται από τα όνειρά τους παρά από την πραγματικότητα.

 

Η αντιαμερικανική στροφή Τσίπρα

Πάντως στις συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς που ακολούθησαν στην Αθήνα δεν υπήρξαν ακρότητες. Οι κυβερνητικοί θεωρούν ότι οι συζητήσεις, τουλάχιστον με τον κ. Τσίπρα και την κυρία Γεννηματά, διεξήχθησαν σε κλίμα συνεννόησης, ειδικά για το εθνικό θέμα. Βέβαια ο κ. Τσίπρας αμέσως μετά έσπευσε να τοποθετηθεί αρνητικά στο θέμα της στρατηγικής συμφωνίας, επικρίνοντας τον Πρωθυπουργό για όσα είπε στις ΗΠΑ περί σταθερής και δοκιμασμένης σχέσης. Να σημειωθεί ότι η προεργασία της στρατηγικής συμφωνίας με τους Αμερικανούς είχε προπαρασκευαστεί επί των ημερών του. Κατά τα φαινόμενα, επιστρέφοντας στην αντιπολίτευση γυρίζει στα παλαιά, στον παραδοσιακό αντιαμερικανισμό του ευρύτερου χώρου. Είναι και η διεκδίκηση και η συνάφεια, βλέπετε, με τους παλαιοπασόκους, η οποία εξελίσσεται σε δεσμό τελευταίως.

 

Η δύσπιστη Φώφη

Η κυρία Γεννηματά από την πλευρά της επέμεινε να ζητεί από τον Πρωθυπουργό να επιβεβαιώσει ότι μετέδωσε αυστηρά στους Αμερικανούς ότι η Ελλάδα θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα με κάθε τρόπο και μέσο. Ρωτούσε και ξαναρωτούσε τον κ. Μητσοτάκη δηλώνοντας έτσι τη δυσπιστία της. Και μόνο όταν ο Πρωθυπουργός επανέλαβε ότι μετέφερε σαφές και καθαρό μήνυμα επείσθη και βγήκε σχετικά ικανοποιημένη. Κατά τα λοιπά, όπως η ίδια μετέδωσε, εξέφρασε την επιφύλαξή της για τη διαφαινόμενη στροφή προς νέους εξοπλισμούς, επισημαίνοντας στον κ. Μητσοτάκη ότι δεν πρέπει να γίνει σε βάρος της ικανοποίησης των πολλών κοινωνικών αναγκών έπειτα από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης. Κατά τα λοιπά, δεν υπήρξε συμφωνία σε τίποτε, παρά τις φιλότιμες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις των κ.κ. Θεοδωρικάκου και Δημητριάδη για προσέγγιση και κοινό τόπο. Η κυρία Γεννηματά δήλωσε στον κ. Μητσοτάκη ότι δεν συμφωνεί με το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα και γι’ αυτό θα καταψηφίσει τον εκλογικό νόμο, ενώ, όπως η ίδια μετέδωσε, δεν έγινε καμία συζήτηση για την προεδρική εκλογή.

 

Οι διαθέσεις Μητσοτάκη

Κατά τα φαινόμενα λοιπόν, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βαδίσει μοναχικό δρόμο. Θα επιβάλει μόνος την αλλαγή του εκλογικού νόμου, χωρίς την υποστήριξη των άλλων κομμάτων, και θα προτείνει τον ή την Πρόεδρο που του ταιριάζει χωρίς να μπαίνει σε κάποιου τύπου διαπραγμάτευση. Οπως κατά καιρούς φέρεται να έχει πει σε ιδιαίτερες συζητήσεις του, όταν ορισμένοι π.χ. του ζητούν να προτείνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, «Πρόεδρο Δημοκρατίας θα εκλέξω, όχι υπερπρωθυπουργό». Αυτή η φράση, στον βαθμό που έχει ειπωθεί, είναι για πολλούς δηλωτική των διαθέσεών του και του χαμηλού προφίλ του προσώπου που θα επιλέξει.

 

Η θητεία Στουρνάρα

Αλλά μια και ασχοληθήκαμε με τις εκκρεμότητες της νέας χρονιάς, έχω νέα και για τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Ως γνωστόν, λήγει η τρέχουσα θητεία του κ. Στουρνάρα και μέσα στην άνοιξη θα τεθεί ζήτημα ανανέωσής της. Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι η θητεία του θα ανανεωθεί. Δίνουν μάλιστα πιθανότητες τουλάχιστον 70% σε αυτή την εκδοχή. Και εξηγούν ότι ο κ. Στουρνάρας διατηρεί καλή σχέση με τον Πρωθυπουργό και επιπλέον χαίρει εκτιμήσεως στο εξωτερικό. Αν ωστόσο δεν επιβεβαιωθεί η ανανέωση, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ θεωρούν πως επικρατέστερος διάδοχός του θα είναι ο Φωκίων Καραβίας, που σήμερα εκτελεί χρέη διευθύνοντος συμβούλου της  Eurobank. Επίσης παρασκηνιακώς μεταδίδεται ότι και ένα άλλο τραπεζικό στέλεχος προετοιμάζεται για πρώτο βιολί σε μεγάλη συστημική τράπεζα. Ο λόγος για τον κ. Αγι Λεόπουλο, παλαιό συνεργάτη του Θόδωρου Καρατζά και νυν στέλεχος της ελβετικής UBS. Ο κ. Λεόπουλος συνέπεσε στην Εθνική Τράπεζα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη όταν ο Πρωθυπουργός ήταν επικεφαλής της θυγατρικής Venture Capital της Τράπεζας.

Αλλού τα κακαρίσματα, αλλού γεννούν οι κότες

Μπορεί λοιπόν ο Αδωνις να αναμένει επενδύσεις από τις ΗΠΑ, αλλά φαίνεται πως αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες. Οι μεγαλύτερες επενδύσεις, ειδικά στον τομέα της ενέργειας, προγραμματίζονται από εγχώριες επιχειρηματικές δυνάμεις. Οπως θρυλείται, δύο από τους ισχυρότερους ενεργειακούς παίκτες προετοιμάζουν επενδύσεις ύψους σχεδόν 8 δισ. ευρώ τα επόμενα τρία χρόνια στην ηλεκτροπαραγωγή. Οι ειδικοί του κλάδου υπολογίζουν ότι σε λίγα χρόνια η εγκατεστημένη ισχύς ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων στη χώρα θα είναι διπλάσια της σημερινής και επιμένουν ότι η Ελλάδα θα εξάγει ρεύμα σε όλη την Ευρώπη. Οι ίδιοι κύκλοι μάλιστα επισημαίνουν ότι το 60% αυτής θα προέρχεται από εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Οι ίδιοι, δε, σημειώνουν ότι τα επόμενα χρόνια οι περισσότερες από τις επενδύσεις θα είναι αποτέλεσμα συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Ο Ν. Πιμπλής πρόεδρος στο Μέγαρο

Ο Νικόλαος Πιμπλής εξελέγη την Παρασκευή πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με αντιπρόεδρο τον Γιάννη Μαρίνο. Καλλιτεχνικός διευθυντής ορίστηκε ο κ. Γιάννης Βακαρέλης.

Τσεχικό, όχι κρατικό το λαχείο

Μια διαφήμιση θεωρείται παραπλανητική εάν, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει εσφαλμένες πληροφορίες και είναι επομένως αναληθής, ή παραλείπει ή αποκρύπτει ουσιώδεις πληροφορίες τις οποίες ο καταναλωτής χρειάζεται για να λάβει μια απόφαση. Υπό την έννοια αυτή, όταν ένα λαχείο διαφημίζεται και πωλείται ως κρατικό, ενώ είναι ιδιωτικό, υπάρχει θέμα. Ως γνωστόν, από το 2013, όταν ιδιωτικοποιήθηκε ο ΟΠΑΠ, το 33% που κατείχε το Δημόσιο εκχωρήθηκε σε ιδιώτες, με αποτέλεσμα να περάσουν σταδιακά στη δικαιοδοσία του – εκτός από τα έως τότε παιχνίδια που διαχειριζόταν – και τα λαχεία.

Από τα παραλειπόμενα της συνάντησης στον Λευκό Οίκο ξεχωρίζει η στάση του αμερικανού προέδρου απέναντι στους έλληνες επισήμους. Οποιον κι αν συναντούσε, του έσφιγγε θερμά το χέρι και τον κολάκευε λέγοντας ότι «είναι φαινόμενο η δουλειά που κάνετε στην Ελλάδα». Οι περισσότεροι έμεναν, όπως αντιλαμβάνεστε, με το στόμα ανοιχτό, καθώς ήταν βέβαιοι ότι ο αμερικανός πρόεδρος δεν γνώριζε τι δουλειά κάνουν. Εκεί όμως που πήγε να ξεφύγει η κατάσταση ήταν όταν ρώτησε τον Πρωθυπουργό τι γίνεται με το νησί του Ωνάση. Εννοούσε προφανώς τον Σκορπιό. Ο Πρωθυπουργός του απάντησε ότι το έχει αγοράσει ένας ρώσος ολιγάρχης και επιχειρεί κατασκευές πάνω του. «Μετανάστες δεν έχει εκεί;» ξαναρώτησε ο Τραμπ. «Οχι», του απάντησε ο δικός μας, «είναι στη δυτική πλευρά της χώρας, στο Ιόνιο και όχι στο Αιγαίο». Και ευτυχώς σταμάτησε εκεί η συζήτηση γιατί ένας Θεός ξέρει τι άλλο θα έλεγε αν συνέχιζε…