Οι πολιτικοί έχουν δικαίωμα να λένε ό,τι θέλουν.
Όμως δεν έχουν δικαίωμα να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα.
Ακόμη και όταν λένε κάτι, γιατί πρέπει να το πουν, πρέπει από μέσα τους να σκέφτονται την αλήθεια.
Όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι πίστεψαν το παραμύθι τους.
Πήραν τη φαντασίωση για αλήθεια.
Και η φαντασίωση αυτή ήταν ότι τέσσερα χρόνια τώρα ο λαός ήταν μαζί τους.
Ότι ήταν στην εξουσία και είχαν τη στήριξή του.
Ότι ο μόνος τρόπος να φύγουν από την εξουσία ήταν να τους «υπονομεύσουν».
Αυτό δεν είναι πολιτική σκέψη.
Αντανακλαστικό κακομαθημένου παιδιού είναι που θεωρεί ότι ο κόσμος του ανήκει.
Η εξουσία ούτε άνηκε ούτε ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Την πήρε γιατί ενέπνευσε συγκεκριμένες προσδοκίες και θα τη χάσει επειδή τις διάψευσε.
Οπότε ας κοπεί η χαζομάρα ότι «χάσαμε τη μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο».
Τον πόλεμο χάσατε.
Τον πόλεμο να έχετε μαζί σας το λαό.
Και δεν τον χάσατε τώρα στις εκλογές.
Τον χάνετε σταθερά εδώ και 4 χρόνια.
Χάσατε τον πόλεμο όταν γράψατε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και υπογράψατε τρίτο μνημόνιο.
Χάσατε τον πόλεμο όταν αντί για «παράλληλο πρόγραμμα» φέρατε το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου.
Χάσατε τον πόλεμο όταν στείλατε και εσείς τα ΜΑΤ ενάντια σε συνταξιούχους και εκπαιδευτικούς.
Χάσατε τον πόλεμο όταν λεηλατήσατε τη μεσαία τάξη με τη φορολογία.
Χάσατε τον πόλεμο όταν αποδεχτήκατε τα υπερπλεονάσματα.
Χάσατε τον πόλεμο όταν αναγορεύσατε τον Καμμένο σε συγκυβερνήτη.
Χάσατε τον πόλεμο όταν φέρατε τη Συμφωνία των Πρεσπών χωρίς ενημέρωση και συζήτηση με την κοινωνία.
Χάσατε τον πόλεμο όταν συνομιλητές έπαψαν να είναι απλοί άνθρωποι και έγιναν οι επιχειρηματίες.
Χάσατε τον πόλεμο όταν αρχίσατε να δείχνετε την ίδια αλαζονεία, τον ίδιο κυνισμό, την ίδια αγάπη για την «καρέκλα» με τους προκατόχους σας.
Γι’ αυτό σταματήστε να δείχνετε με το δάκτυλο. Ούτε χαζός είναι ο λαός, ούτε πεπλανημένος.
Αυτός σας ανέβασε στην εξουσία.
Αυτός σας διώχνει από την εξουσία τώρα.
Και ξέρει πολύ καλά τι κάνει και γιατί το κάνει.
