Ο διάδοχος του Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο, είτε είναι η Χίλαρι Κλίντον είτε ο Ντόναλντ Τραμπ, έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα εξωτερικής πολιτικής τα οποία όχι μόνο δεν εθίγησαν στα τρία ντιμπέιτ τους, αλλά φαίνεται ότι «οι δύο υποψήφιοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητά τους», διαπίστωνε με έκδηλη αγωνία το κύριο άρθρο των «Financial Times» την περασμένη εβδομάδα. Και υπογράμμιζε ότι ο αμερικανός πρόεδρος είναι αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και κηρύσσει τον πόλεμο, μάλιστα χωρίς τη γνώμη του Κογκρέσου. Πηγή του Κρεμλίνου προειδοποιεί ότι «οι προκλήσεις εναντίον της Ρωσίας μπορεί να έχουν άμεσες πυρηνικές συνέπειες» και ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου κάλεσε τη Ρωσία «να συγκρατήσει την επιθετικότητά της», διαφορετικά «δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη» από το ΝΑΤΟ.
Ο/η πρόεδρος που αναλαμβάνει στις 21 Ιανουαρίου 2017 κληρονομεί από τον προκάτοχό του τρία προβλήματα που καίνε: τη Συρία, την Ουκρανία και την Υεμένη. Υπάρχει άλλο ένα, τέταρτο πρόβλημα, αλλά τηρουμένων των αναλογιών ούτε ζητεί άμεση λύση ούτε δείχνει να οδεύει προς κρίση: οι σχέσεις με την Κίνα υπό το πρίσμα της «κινεζοποίησης» της Νότιας Κινεζικής Θάλασσας.
Το Πεντάγωνο έχει καταλήξει στο ότι δεν υπάρχει στο πρόβλημα της Συρίας λύση άλλη από το «είτε οι ΗΠΑ επεμβαίνουν με στρατό ξηράς είτε εγκαταλείπουν (…) εισπράττοντας μια ακόμη ανεξίτηλη διαπόμπευση (της Αμερικής) στην περιοχή».
Το ΝΑΤΟ, κατά τις «εκτιμήσεις» του πολιτικού σκέλους του, βλέπει «αδιέξοδο δίχως τέλος» στην Ουκρανία –γεγονός που πιστοποίησε η τετραμερής διάσκεψη στο Βερολίνο την περασμένη Τετάρτη –και το στρατιωτικό αρχηγείο εξακολουθεί να ζητεί αριθμητική και ποιοτική αναβάθμιση της συμμαχικής παρουσίας στη Βαλτική και στην Πολωνία.
Εχουν οι σημερινοί προεδρικοί υποψήφιοι τα ανάλογα προσόντα να χειριστούν αυτά τα προβλήματα τα οποία άμεσα και έμμεσα έχουν παγκόσμιες επιπτώσεις; Ο Τραμπ είναι κυκλοθυμικός, εντελώς αδαής σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, αγνοεί παντελώς τις διεθνείς δεσμεύσεις της Αμερικής, οι κινήσεις του είναι απρόβλεπτες και στερείται συμβούλων με ρεαλιστικές απόψεις για τις διεθνείς εξελίξεις. Στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας του είχε διακηρύξει ότι είναι εναντίον των στρατιωτικών επεμβάσεων στο εξωτερικό αλλά όταν του επιτέθηκαν οι υπερδεξιοί Ρεπουμπλικανοί δεν το επανέλαβε.
Η Κλίντον προβάλλει την εμπειρία της, την οποία πραγματικά διαθέτει, διακατέχεται όμως από έμμονες ιδέες και αντιρωσισμό σε παθολογική ένταση, ενώ δείχνει εντυπωσιακά ανεκτική στην Κίνα. Οι σχέσεις της με πολεμικές βιομηχανίες και τραπεζικούς κολοσσούς ανησυχούν πολύ ακόμη και τη συντηρητική ηγεσία των Δημοκρατικών. Στην Ουάσιγκτον ακούγεται ότι αν η Κλίντον εκλεγεί πρόεδρος θα επιδιώξει να δηλητηριάσει τις σχέσεις Μόσχας – Πεκίνου και να διαλύσει τις πολυεθνικές συνεργασίες και συμφωνίες που σφυρηλάτησαν οι πρόεδροι Κίνας και Ρωσίας Σι Τζινπίνγκ και Βλαντίμιρ Πούτιν τα τελευταία χρόνια.
Δεν πρόκειται να υπάρξει σχέδιο εξωτερικής πολιτικής ως τα μέσα του καλοκαιριού. Ακόμη και οι προεκλογικές διακηρύξεις της Χίλαρι Κλίντον ότι «θα θέσει σε εφαρμογή» τη στρατηγική των «ανοικτών ουρανών» στη Συρία ευθύς μόλις αναλάβει δεν είναι παρά λαϊκίστικες κορόνες. Οπως ανάλογη αξία έχουν και οι «υποσχέσεις» (!) του Ντόναλντ Τραμπ ότι την πρώτη εβδομάδα της προεδρίας του «θα συνεννοηθεί με τον Πούτιν και θα του μιλήσει ντόμπρα».


ΟΡΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Το μήνυμα του Πούτιν
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο ρώσος πρόεδρος έσπευσε να βοηθήσει τον/την νέο πρόεδρο –με τον τρόπο του, φυσικά. Κατέθεσε τους όρους του για μια ειρηνική εποχή συνεργασίας της Ρωσίας με την Αμερική. Μέσω του διευθυντή της Υπηρεσίας Ενημέρωσης Ντμίτρι Κισελιόφ, έκανε σαφές ότι δεν θα ανεχθεί την Pax Americana που επικρατούσε στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και ότι αν υπάρξει επανεκκίνηση στις σχέσεις των δυο χωρών, αυτό θα γίνει σε περιβάλλον και υπό συνθήκες πολύ διαφορετικές από εκείνες που υπήρχαν στις αρχές της πρώτης προεδρίας Ομπάμα.
Συγκεκριμένα, ο ρώσος πρόεδρος σημειώνει: Το ΝΑΤΟ πρέπει να περιορίσει τις δυνάμεις του στην Ευρώπη στο επίπεδο του 2000 αποσύροντας και τις «δήθεν αμυντικές» μονάδες του από την Ανατολική Ευρώπη. Πρέπει να ακυρώσει τα εμπόδια και τις κυρώσεις που οι ΗΠΑ επέβαλαν για την Ουκρανία και να αποζημιώσει τη Ρωσία για τις απώλειες που οι κυρώσεις προκάλεσαν. Πρέπει να επαναφέρει σε ενέργεια τη στρατηγική της «πυρηνικής ισορροπίας». Και πρέπει να ακυρώσει τη λεγόμενη Πράξη Μαγκνίσκι του 2012, η οποία απαγορεύει τις κινήσεις ρώσων αξιωματούχων τους οποίους η Ουάσιγκτον κατηγορεί για συμμετοχή σε απάτη 230 εκατ. δολαρίων. Η Ρωσία έκανε ταυτόχρονα δύο πυρηνικού περιεχομένου κινήσεις. Ανέπτυξε σύστημα αεράμυνας S-300 στη Συρία «ικανό να καταρρίπτει κάθε αεροπλάνο που θα δημιουργούσε κίνδυνο σε ρωσικά πληρώματα» και, δεύτερο, προώθησε στον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ πυραύλους κρουζ «Ισκαντέρ», ικανούς να πλήξουν στόχους στην Πολωνία και στις χώρες της Βαλτικής. Κατά λάθος (!) οι ρώσοι στρατιωτικοί ξέχασαν έναν πύραυλο πάνω στην προκυμαία του λιμανιού –φυσικά για να τον φωτογραφίσει ο αμερικανικός δορυφόρος…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ