Ο μάνατζερ είναι εκείνος που διοικεί, συνήθως ανεπιτυχώς, ανθρώπους. Τους βλέπουμε καθημερινά να ταλαιπωρούνται όλοι τους. Οι μεν διότι, στερούμενοι ικανοτήτων, δημιουργούν προβλήματα χειρότερα από εκείνα που πρέπει να λύσουν, οι δε διοικούμενοι διότι δεν αντιδρούν.
Διοικούμενοι και διοικούντες πολλές φορές δρουν υπέρ των δικών τους συμφερόντων και εις βάρος εκείνων των οποίων τα συμφέροντα υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Συνήθως η απροθυμία των κατωτέρων στελεχών συνδυάζεται με τη δυσχέρεια των επικεφαλής να ανταποκριθούν στα σχέδια λειτουργίας και αναπτύξεως μιας επιχειρήσεως.
Η ζημιογόνος δραστηριότητα των μάνατζερ εκτείνεται φυσικά τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Θα περίμενε κανείς ότι, επειδή συχνά η πρόσληψη ιδιωτικών υπαλλήλων γίνεται περισσότερο με κριτήρια τις γνωριμίες και προσωπικές σχέσεις και είναι πολυπληθέστεροι οι υπάλληλοι που διορίζονται άνευ εξετάσεων, στον δημόσιο τομέα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Καλύτερα με την έννοια ότι τουλάχιστον εκείνοι που χρησιμοποιούν το μέσον συν τυπικά προσόντα θα δημιουργούσαν καθεστώς διοικήσεως προφανώς άδικο αλλά τουλάχιστον κατά ένα σημαντικό μέρος αξιοκρατικό.
Η χώρα μας έχει να επιδείξει παραδείγματα πολλών ανικάνων προσώπων που καταλαμβάνουν θέσεις δημόσιες και με τις δραστηριότητές τους ζημιώνουν κατά συρροήν κυρίως το Δημόσιο. Οι περισσότεροι, πιθανώς άνευ δόλου, συμβάλλουν στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος συνεπικουρούντες τους κοινούς λωποδύτες.
Το οικοδόμημα της απάτης προκαλεί συνεχώς νέες τερατογενέσεις. Τα αρπακτικά καλύπτουν τη δραστηριότητά τους φορώντας τον μανδύα των διδύμων.
Δηλαδή ανά δύο επιχειρούν τη συγκέντρωση κεφαλαίων αρμέγοντας την αγορά. Αλλά ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
