Τις ημέρες αυτές συμπληρώνονται πενήντα ακριβώς χρόνια από τον Ιούλιο του 1965. Μισός αιώνας μας χωρίζει πλέον από τη δραματική εκείνη εποχή που έμεινε στην Ιστορία ως Αποστασία.
Μία εικοσαετία μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και αφού μεσολάβησαν τα διαβόητα «πέτρινα χρόνια», η Ελλάδα σιγά-σιγά σφυρηλατούσε δημοκρατικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα που όπως ήταν φυσικό περνούσε τις παιδικές του ασθένειες.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 η πολιτική διαμάχη άρχισε να οξύνεται, με τα δύο μεγαλύτερα κόμματα (τη δεξιά ΕΡΕ και την κεντρώα Ενωση Κέντρου) να ανταλλάσσουν ύβρεις αντί επιχειρημάτων.
Οπως ήταν φυσικό δεδομένης της πολιτικής… παραδόσεως της χώρας, στην πολιτική διαμάχη παρενέβησαν, αν δεν την υποκίνησαν, τα Ανάκτορα. Ο νεαρός βασιλεύς Κωνσταντίνος βρέθηκε στο επίκεντρο μιας πολιτικής θύελλας που τελικώς τον έστειλε στην εξορία.
Η πολιτική θύελλα του ’65 όμως δημιούργησε συνθήκες αστάθειας μέσα στις οποίες έδρασε η περιβόητη απριλιανή χούντα. Μία σχετικά μικρή ομάδα επίορκων αξιωματικών με πραξικόπημα την 21η Απριλίου 1967 κατέλαβε την εξουσία στέλνοντας στη φυλακή ή στην εξορία πολιτικούς. Για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της και τη δράση της, η απριλιανή χούντα επεκαλέσθη τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και τη φαυλότητα που χαρακτήριζε τον πολιτικό βίο.
Η χούντα τελικώς κατέρρευσε, αφού προηγουμένως προκάλεσε την καταστροφή της Κύπρου.
Η Μεταπολίτευση, όπως ονομάστηκε η μετά τη χούντα περίοδος, επανέφερε στην πολιτική σκηνή όσους παλαιούς πολιτικούς είχαν επιζήσει της χουντικής επταετίας και μονιμοποίησε την κατάργηση του θρόνου.
Ο κορυφαίος πολιτικός της εποχής της Μεταπολιτεύσεως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με σωστούς πολιτικούς χειρισμούς αποκατέστησε τη Δημοκρατία στη χώρα, για να επιδοθεί εν συνεχεία σε αυτό που αποκάλεσε έργο της ζωής του: η ένταξη της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) εξασφάλιζε τη σύμπλευσή της με τις πλέον προηγμένες χώρες της Ευρώπης.
«Ανομολόγητος» στόχος του Καραμανλή ήταν η διασφάλιση του δημοκρατικού πολιτεύματος με την ένταξη της Ελλάδας στον δημοκρατικό πυρήνα της Ευρώπης.
Σε μια εποχή που ο καπιταλισμός, ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός και ο κάθε είδους «-ισμός» παρακμάζουν, οι άπειροι πολιτικοί μας χρήσιμο είναι να ανατρέχουν στις εφημερίδες της εποχής που έκαναν και κάνουν τη δουλειά τους.
«Τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρεί!» είχε πει προ ετών σε μια δεξίωση στη «Μεγάλη Βρεταννία» των Αθηνών ο Βίλι Μπραντ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
