Ο Α. Τσίπρας χρειάστηκε πέντε χρόνια για να παραδεχθεί ότι το δίλημμα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα, από το 2010, είναι Μνημόνιο ή χρεοκοπία. Από χθες, όμως φάνηκε να έχει αντιληφθεί ότι ενώ πάει να διαπραγματευθεί έχοντας μια ευρεία κοινοβουλευτική εξουσιοδότηση, δεν έχει κυβέρνηση. Και ότι το νέο αντιμνημονιακό – αντιευρωπαικό μέτωπο που πάει να δημιουργηθεί στον ακροδεξιό και ακροαριστερό χώρο θα είναι το χειρότερο που θα έχει υπάρξει.
Ο κ. Τσίπρας, δήλωσε, σωστά, ότι αυτό που τώρα προέχει είναι η συμφωνία για την Ελλάδα. Τα υπόλοιπα, είπε, θα τα δούμε στην ώρα τους. Η ώρα τους είναι η Δευτέρα, αν η Ελλάδα ξημερώσει στην Ευρώπη. Εκεί θα δείξει ο πρωθυπουργός τι μπορεί και αν μπορεί. Και μακάρι να μπορεί για να δικαιολογηθούν τα πανάκριβα δίδακτρα που πληρώνουμε για να μάθει (;) και να αρχίσει η χώρα μια συντεταγμένη πορεία προς την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανασυγκρότηση της.
Την πορεία αυτή, όπως φάνηκε δεν μπορεί να την διανύσει με σύμμαχο τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ. Ούτε με μια κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχει ο Λαφαζάνης, και ο Στρατούλης. Ούτε με μία Βουλή στην οποία θα προεδρεύει η κυρία Κωνσταντοπούλου, μετά μάλιστα και τα πανιά για άλλα που φαίνεται να ανοίγει με την χθεσινή της ομιλία.
Ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να στηριχθεί σε βουλευτές όπως οι 15 που αναδείχθηκαν με την επιστολή τους σε πολιτικό ανέκδοτο. Ψήφισαν λέει «ναι» στην εξουσιοδότηση του πρωθυπουργού να επιτύχει μια συμφωνία που θα κρατά τη χώρα στην Ευρώπη αλλά δεν θα ψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους της συμφωνίας! Φέρτε τον ψυχίατρο!
Από χθες κυκλοφορούν και σενάρια εκλογών. Πόσο εύκολο είναι να υπογράψουν οι Ευρωπαίοι συμφωνία γνωρίζοντας ότι η χώρα σε δύο ή τρεις μήνες θα πάει σε εκλογές, όταν μάλιστα αυτή η Βουλή δίνει πλειοψηφία 251 εδρών;
Από Δευτέρα, αν όλα πάνε καλά, θα δούμε αν ο κ. Τσίπρας μπορεί να γίνει πρωθυπουργός μιας χώρας που στηριζόμενη σε μια ευρεία δημοκρατική και προοδευτική πλειοψηφία, θα προσπαθήσει να μαζέψει τα κομμάτια της, να σταθεί στα πόδια της και να βρει το δρόμο της.
