Μπορεί τυπικά να μην υπάρχουν τελεσίγραφα, όπως διαμηνύουν όλες οι πλευρές, αλλά είναι προφανές πλέον ότι ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Στη συνάντηση του Βερολίνου η πλευρά των ευρωπαίων και του ΔΝΤ φαίνεται ότι κατέληξε στο δικό της περίγραμμα συμφωνίας, στα δικά τους όρια .Αυτό που μένει να δούμε όταν αποκαλυφθεί το πλαίσιο των όρων που θέτουν, είναι αν η ελληνική πλευρά μπορεί να τους αποδεχθεί,αν αντέχει πολιτικά να τους διαχειριστεί.

Γιατί όλα δείχνουν πλέον ότι ο όποιος αμοιβαίος συμβιβασμός επιτευχθεί , δεν μπορεί παρά να έχει και επώδυνα σημεία. Τόσο για τους πολίτες που θα κληθούν και πάλι να αναλάβουν τα βάρη της συμφωνίας, όσο και για την κυβέρνηση αφού η απόσταση από τις προεκλογικές της υποσχέσεις θα είναι μεγάλη. Άλλα περιθώρια όμως για παράταση του σημερινού μπρά-ντε-φέρ δεν υπάρχουν. Με άδεια τα κρατικά ταμεία, με την οικονομία να παραπαίει από την αβεβαιότητα και την έλλειψη ρευστότητας, κάθε καθυστέρηση εγκυμονεί καταστροφικούς κινδύνους για τη χώρα.

Πολεμικές δηλώσεις και αντιπαραθέσεις για το ποιος έκανε περισσότερες υποχωρήσεις δεν έχουν πλέον νόημα και αποτέλεσμα. Η συμφωνία πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατόν με τη σκέψη στο γενικότερο συμφέρον της χώρας και όχι στο πολιτικό κόστος που αναπόφευκτα συνεπάγεται. Οι πολιτικές παρεμβάσεις και διαπραγματεύσεις δείχνει να ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους.Είναι ώρα οι όποιες διαφορές παραμένουν να γεφυρωθούν είτε στο Brussels group είτε στο Euroworking group τις επόμενες μέρες .

Ούτε η κοινωνία, ούτε η οικονομία αντέχουν ένα αδιέξοδο με απρόβλεπτες και κυρίως οδυνηρές επιπτώσεις. Ο πρωθυπουργός που έχει τη συνολική ευθύνη των διαπραγματεύσεων οφείλει, χωρίς άλλες καθυστερήσεις να αποφασίσει και να δώσει το τελικό σήμα για να ολοκληρωθεί η συμφωνία. Η απόφαση δεν είναι εύκολη,αλλά είναι αναγκαία.Άλλωστε το ύψος των ηγετών δεν κρίνεται στις προεκλογικές εκστρατείες, αλλά όταν καλούνται να πάρουν δύσκολες μεν, αλλά καθοριστικές αποφάσεις για το μέλλον της χώρας τους.

ΤΟ ΒΗΜΑ